De Franse groenen willen van twee ruiven eten: tegen het Europese begrotingsverdrag stemmen en toch in de Franse regering blijven.
Het zit er bovenarms op bij de Franse groenen. Europees boegbeeld Daniel Cohn-Bendit stapt uit het kartel EELV van Les Verts en het ongebonden Europe Ecologie. Het icoon uit de studentenopstand van mei 1968 is nu covoorzitter van de politieke groep Groenen/Europese Vrije Alliantie (EGP-EVA) in het Europees Parlement. Cohn-Bendit brieste van woede nadat de uitgebreide partijraad van EELV met ruime meerderheid had beslist om deze week in de Assemblée tegen het Europees Begrotingsverdrag te stemmen. Dat verdrag werd beklonken tussen de Duitse bondskanselier Angela Merkel en de Franse president François Hollande. In ruil voor een forse inzet op groei (en dus ruime investeringen), steunt Frankrijk de radicale besparingen en de financiële discipline die Duitsland eist.
De houding van de Franse groenen is dubbelhartig. Ze zijn namelijk tegelijk toch niet van plan om hun twee ministers uit de regering terug te trekken. Dat is een affront voor president Hollande. Om zijn pijnlijke besparingsplan te redden – 20 miljard bijkomende lasten, 10 miljard minder uitgaven – moet hij nu, op het moment dat zijn populariteit een dieptepunt heeft bereikt, bij de rechtse UMP van Nicolas Sarkozy aankloppen. Het is stank voor dank, want bij de verkiezingen trokken socialistische kandidaten zich in enkele districten terug om de groenen aan een volwaardige fractie in het parlement te helpen. Voor Cohn-Bendit was de maat vol. De mislukte en onzinnige presidentscampagne van de groene kandidate Eva Joly (2,3 procent van de stemmen), de kakofonie van de onbuigzame partijleden, de onwil om in te zien dat Europa komaf moet maken met regionaal protectionisme: het drijft hem helemaal in de armen van pro-Europese gangmakers zoals Guy Verhofstadt.
De liberale fractieleider in het Europees Parlement publiceerde niet toevallig deze week met Cohn-Bendit een manifest. Voor Europa! (De Bezige Bij Antwerpen, 156 blz.) is een radicale afrekening met het gebrek aan durf van de Unie. De crisis is niet alleen economisch, ze is totaal, schrijven beide kemphanen. Als Europa de globalisering niet aangrijpt om de rol van de natiestaten te overstijgen, dreigt het een ‘gemarginaliseerd continent’ te worden. ‘De top van december is de laatste overlevingskans voor de eurozone.’ Want als de euro instort, dan stort driekwart van de economie in en is Europa begraven.
Cohn-Bendit zelf blijft niet bij de pakken zitten. Vorige week vergaderde hij in Brussel met de medestichters van Europe Ecologie, José Bové, Yannick Jadot en Jean-Paul Besset. Er komt voorlopig geen aparte lijst voor de Europese verkiezingen in 2014. Maar de oprichting van een eigen denktank kan bezwaarlijk anders gezien worden dan als een eerste aanzet tot een eigen koers.
Lukas De Vos
