Vertel eens aan producers wat stress is. Zelfs in hun slaap grijpen ze nog naar de GSM om alweer een afspraak te verzetten en te vervangen door vier nieuwe. Het stoomt er langs hun oren uit, stress. En dat is dan nog klein bier vergeleken bij de spanning waaronder de draadjes in het hoofd van een assistent-producer gloeien. Gedeelde stress is dubbele stress.
Een assistent-producer is een vogelvrij verklaarde. Probleempje ? Eén adres. Klacht ? Eén nummer. Slecht geslapen, wrokkig op deze of gene, ontevreden over dit of dat ? Zin om gewoon iemand uit te schelden, omdat dat lekker oplucht ? Bel de assistent-producer. De ?plomb général” van iedere televisie-uitzending.
Je zou soms de muren oplopen, zegt ze verontschuldigend. En dan bestaat nog het gevaar dat je halverwege de zoldering op een kankeraar botst die langs de andere kant de muur is opgebanjerd. Een assistent-producer regelt alles. De voorbereiding van het programma, de opname en uitzending ervan, en de nazorg. Dat laatste betekent zelden : felicitaties en woorden van dank. Meestal : boze telefoontjes en verongelijkt gegrom en gesnauw. De Vlaamse voorraad zagemannen strekt nog een lange tijd.
?Televisie is een complex geheel van zeer vele onderdeeltjes,” legt ze uit, ?en die onderdeeltjes lopen op één of ander moment allemaal langs mij om.”
Camera-ploegen optrommelen, instructies geven aan reporters, opnamefaciliteiten regelen, montagetijd boeken, satellietverbindingen bestellen, paperassen invullen… Dat alles is dan nog enkel het werk op voorhand, wie niet gewoon is onverwachte problemen op te lossen, haakt daar al af. Maar de grootste zenuwslag komt nog. De ploeg ter plaatse heeft met pech af te rekenen, afspraken worden onderweg gemist of moeten worden veranderd, de actualiteit vraagt plots om het hele schema overhoop te gooien… Het is telkens weer de assistent-producer die de knopen moet ontwarren. Terwijl de producer zelf, op veilige afstand van de bovenzijde van de hoorn, steeds nerveuzer wordt.
En dan is er nog de regiekamer tijdens de rechtstreekse uitzending, ook een aanrader voor hartlijders. De helft van de reportages is niet op tijd klaar, de andere helft is dubbel zo lang als voorzien. Gegevens zijn inderhaast verkeerd genoteerd, afspraken compleet genegeerd. De regisseur wordt boos, de presentator in de studio springt zowat uit zijn vel, de producer is op de redactie achterover gevallen. Allemaal de fout van de assistent-producer. Die heeft haar eigen verweer. ?Kalm blijven,” knipoogt ze. ?En in jezelf de lelijkste verwensingen formuleren. Hoe lelijker, hoe beter.”
Ze neemt het nadien mee naar huis. Door de files op de drukke ring van Brussel. Waar de mensen ook al zo relax zijn. Vroeger ging ze één keer in de week sporten. Nu drie keer, vier keer, en als ze tijd had nog meer. Het moet eraf, de spanning van de job, en de spanningen die vaak nog groter zijn.
Maar één ding staat voorop : ze zou haar werk voor geen geld van de wereld willen missen. Tijdens haar opleiding had ze field-work voor ogen. Meewerken aan reportages, montages maken, ideeën uitwerken. In feite beantwoordt wat ze nu doet voor een groot deel aan die drie verlangens. Alleen zien weinigen dat in, en is zeker niemand bereid het toe te geven. Slechts de beste zwaargewichtboksers hebben een incasseringsvermogen dat in de buurt komt van dat van een assistent-producer. Waarom ze het dan toch blijft doen ? Het is simpel. Eigenlijk is het bijzonder boeiend en prettig werken, met al die driftkoppen. Het is al saai genoeg in dit land.
K.M.
