In ‘Elektrashocks’ (Knack nr. 19) heeft Rik Van Cauwe-laert het over de ‘potsierlijke situatie waarbij SP.A’er Bart Martens in het Vlaams Parlement een resolutie tekent tegen de injectietarieven die de verbruiker worden aangerekend, nadat hij eerst als bestuurder van Eandis diezelfde tarieven mee had goedgekeurd’. Dat lijkt misschien dubbelzinnig, maar is het toch niet. De distributienetbeheerders moeten immers opereren in het opgelegde wettelijk kader. Voor de te hanteren tarieven is dat het KB van 2 september 2008 dat binnen de opgelegde tarievenstructuur voor het eerst voorzag in injectietarieven. In het tarievenvoorstel van Eandis (voor de periode 2009-2013) werden die dan ook ingevoerd. Omdat ik het steeds absurd vond om injectietarieven op te leggen aan schone, duurzame productie-installaties die op het distributienet injecteren terwijl kern- of steenkoolcentrales gratis mogen injecteren op het hoogspanningsnet, heb ik me van bij de aanvang ingespannen om deze aberratie in het wettelijk kader weg te werken. Eerst door inderdaad via een resolutie Vlaams energieminister Freya Vandenbossche te vragen de wijziging van het KB aan te kaarten op het overlegcomité met de federale overheid. Toen bleek dat de federale overheid hier niet op wou ingaan, heb ik zelf een decreetvoorstel ingediend om – gebruikmakend van onze zogenaamde ‘impliciete bevoegdheden’ – het aanrekenen van injectietarieven onmogelijk te maken. Dat decreet is ondertussen goedgekeurd en gepubliceerd.
Dat ik eerst het (federaal) wettelijk kader toepaste dat ik nadien heb gewijzigd, is mijn inziens geen blijk van schizofrenie. Ik heb in 2004 in de Senaat trouw gezworen aan de grondwet, maar wel met de bedoeling die zo snel mogelijk te veranderen (wat me in 2007 ook is gelukt). Is dat inconsequent? Ik wil er trouwens op wijzen dat mijn aanwezigheid in de raad van bestuur van Eandis, waarin ook Electrabel nog voor 30 procent aanwezig is, me nooit heeft tegengehouden om te pleiten voor een versnelde uittreding van Electrabel en voor het doorbreken van diens dominantie op onze energiemarkt. Ik was de eerste parlementariër die (vijf jaar geleden al) wetsvoorstellen indiende voor het afromen van de buitensporige, concurrentieverstorende nucleaire winsten, het invoeren van een investeringsstop voor dominante partijen, het verplicht laten veilen van productiecapaciteit door dominante spelers, het afbouwen van de aanwezigheid van producenten/ leveranciers in de netten tot onder de blokkeringsminderheid… Het is ook mijn frustratie dat daarvoor nooit meerderheden konden worden gevonden.
Bart Martens, Vlaams volks- vertegenwoordiger
