Vijf dagen nadat hij in haar thuisstad Memphis was vermoord, zong Aretha Franklin op de uitvaart van Martin Luther King. Amper 26 was ze in 1968, maar haar versie van Precious Lord, Take My Hand bood troost, moed en een gevoel van waardigheid aan de zwarte gemeenschap. Net als gospelkoningin Mavis Staples had ze met King de VS afgereisd, vechtend voor stemrecht.
In de volgende 60 jaar groeide Franklin uit tot de beste stem die de populaire muziek ooit heeft gekend. Diepe soul, die respect voor de burgerrechtenbeweging én voor vrouwen bleef opeisen. Evoluerend van Kings wens ‘I have a dream’ naar het concrete einddoel: ‘A change is gonna come’.
Ze kreeg gelijk. Bijna 40 jaar na Precious Lord, in januari 2009, zong Aretha Franklin America (My Country ‘Tis of Thee’ tijdens de inauguratie van Barack Obama als eerste zwarte president van de Verenigde Staten. Waardigheid in een verdeeld land.
‘Ik heb nog een zus verloren. Ik zal altijd van je houden, Re’, schreef Mavis Staples, toen Franklin vorige donderdag overleed.
‘In haar stem voelden we onze geschiedenis. Elk aspect ervan, elke nuance – onze kracht en onze pijn, onze donkerte en ons licht, onze zoektocht naar verlossing en ons hard bevochten respect’, schreef Barack Obama.
‘Ze heeft nog voor mij gewerkt’, zei Donald Trump.
