Al valt er tussen twee dorpen nog nauwelijks een grasspriet te bespeuren, de Vlaming bouwt dapper voort. Liefst zonevreemd, zo lijkt het wel. Minister van Ruimtelijke Ordening Dirk Van Mechelen verkondigt in het Vlaams parlement dat zijn diensten kordaat zullen optreden tegen ‘flagrante bouwovertredingen, bij manifeste onwil of ernstige overlast’, maar op het terrein blijft van die vastberadenheid niet veel over. Knack belicht vier dossiers (en zo zijn er nog een honderdtal in behandeling) die aantonen dat hardleerse overtreders en de tergend trage rechtsgang het de beleidsmakers soms bijzonder moeilijk maken. Maar ook die gaan niet altijd vrijuit, zo blijkt.
1. KAPELLEN
Dirk Van Mechelen is ook burgemeester van Kapellen. Hij woont in de Asterlaan, een verkaveling aan de rand van het Kronackerbos. En precies daar pleegt een van zijn liberale vrienden sinds 1994 de ene bouwovertreding na de andere.
1994.
11 augustus. Benny Ruys, een paardenminnend aannemer en ondernemer, laat in de landbouwzone aan de rand van het Kronackerbos een ‘schutstal’ voor paarden optrekken. Hij heeft daarvoor geen bouwvergunning. De politie maakt proces-verbaal tegen hem op en de werken worden stilgelegd.
16 augustus. Ruys dient een aanvraag in ter regularisatie van de schutstal én een aanvraag voor de bouw van twee grotere gesloten stallen. Het VLD-CVP-college van burgemeester Jacky Buchmann (VLD) adviseert de regularisatie van de beschutting mits Ruys 2000 frank betaalt.
26 september. Op verzoek van de gemachtigde ambtenaar van Stedebouw vordert de Antwerpse procureur des Konings de afbraak van de schutstal en de verwijdering van de funderingen.
3 oktober. Het college opteert definitief voor de regularisatie van de stal mits Ruys 2000 frank betaalt.
18 oktober. De Administratie voor Milieu, Natuur en Landinrichting (AMINAL) meent dat er in landbouwgebieden geen vaste constructies voor hobbydoeleinden toegestaan zijn en geeft een negatief advies over Ruys’ bouwaanvraag.
7 november. De Administratie voor Ruimtelijke Ordening, Huisvesting en Monumenten en Landschappen (AROHM) in Antwerpen zegt dat ‘het hier een homogeen open landschap betreft waar nieuwe constructies ten behoeve van niet-landbouwgebonden activiteiten niet gewenst zijn’. En adviseert ongunstig.
24 november. De gemachtigde ambtenaar van Stedebouw adviseert ongunstig, zowel voor de regularisatie van de schutstal als voor de bouwaanvraag voor de stallen en een schuur. De vordering tot herstel blijft gehandhaafd.
1995
13 april. Walter De Koninck, hoofd van de Technische Dienst van Kapellen, stapt naar Robert Van de Sande, de directeur (met CVP-signatuur) van Stedebouw in Antwerpen, om het dossier-Ruys te bespreken.
10 oktober. Plotseling adviseert AROHM gunstig. De bouwaanvraag wordt er behandeld door Dirk Brusselaers, die later bij de cel Ruimtelijke Ordening van minister Van Mechelen gaat werken. Hij zegt dat ‘het advies van het Bestuur Landinrichting ongunstig is, maar geen stal uitsluit’.
24 oktober. Het VLD-CVP-college regulariseert de bouw van de schutstal en verleent z’n goedkeuring aan de bouw van een ‘schuur en stallen, stockage en opslagruimte-hooi en stro’ verderop in de wei. De werken worden voortgezet en de zogenaamde stallen worden heuse paviljoenen in elkaars spiegelbeeld. Ze zien eruit als bijgebouwen van een (denkbeeldig) kasteel.
1997
februari. Er rijzen zoveel twijfels over de vergunde werken dat Dirk Van Mechelen enkele omwonenden bij hem thuis inviteert om de zaak van vriend Benny Ruys te bespreken.
18 oktober. De adjunct-politiecommissaris van Kapellen legt de werken stil, want niet in overeenstemming met het goedgekeurde bouwplan. Burgemeester Buchmann desavoueert de adjunct-commissaris. Die wordt bij Dirk Van Mechelen thuis op het matje geroepen, in het bijzijn van Benny Ruys.
1998
27 mei. De gemachtigde ambtenaar Pieter Soete van AROHM adviseert de wijzigingen aan het aanvankelijk goedgekeurde plan voor de bouw van een schuur en stallen, stockage en opslagruimte voor hooi en stro te weigeren, wegens te groot.
2 juni. Het gemeentebestuur weigert de hertekende bouwaanvraag, maar stuurt de weigering niet door naar AROHM.
23 september. Pieter Soete vordert bij de procureur des Konings in Antwerpen ‘het herstel van de plaats in de vorige staat door het slopen van de twee schuren/stallen met opslagruimte en de kleine dichtgemaakte schutstal’ en stelt een dwangsom voor van 10.000 frank per dag als geen gevolg gegeven wordt aan de vordering binnen de gestelde termijn.
1999
6 mei. De Bestendige Deputatie van de provincie Antwerpen wijst het beroep van Ruys af.
4 juni. Benny Ruys gaat tegen de afwijzing van de Bestendige Deputatie in beroep bij minister van Ruimtelijke Ordening Steve Stevaert (SP.A).
2000
11 januari. Het beroep wordt nu behandeld door Ruys’ vriend, de kersverse minister van Ruimtelijke Ordening Dirk Van Mechelen. Die heeft tot 27 februari om te beslissen, maar doet dat niet. Zijn kabinet ontwikkelt de stelling dat Ruys’ paviljoenen uiteindelijk toch stallen zijn, ‘zij het in luxueuze uitvoering en dus moeten worden geregulariseerd mits de overtreder een meerwaarde als vorm van boete betaalt’.
2001
26 maart. Op verzoek van oppositielid Ronny Van Thillo (CD&V) bevestigt het schepencollege van Kapellen, nota bene in aanwezigheid van minister Van Mechelen als gemeenteraadslid, nog eens het standpunt van het college: uitvoeren volgens de afgeleverde bouwvergunning.
31 augustus. Stedebouwkundig inspecteur Hildegarde Verbrugge van AROHM in Antwerpen opteert voor een vordering via de burgerlijke rechtbank van een meerwaarde van zo’n 2,7 miljoen frank. Zo elimineert Verbrugge de vraag tot afbraak in september 1998 geformuleerd door haar medewerker Pieter Soete. Voortaan heet het dat bij de uitvoering van de bouwvergunning voor de oprichting van een schuur en twee stallen met opslagruimte voor hooi en stro ‘kleine uitbreidingen werden toegevoegd, gevels gewijzigd en binnenmuren anders uitgevoerd. Door het gebruik van andere materialen, namelijk antieke steen en dakleien wordt de indruk gewekt dat een villa in opbouw is, nochtans hebben de constructies het uitzicht van stallen. Het misdrijf is niet strijdig met de essentiële stedenbouwkundige voorschriften, namelijk het oprichten van stallen in het agrarisch gebied.’
18 december. In een proces-verbaal, doorgestuurd naar het college van Kapellen en naar de procureur des Konings in Antwerpen, noteert de Antwerpse Stedebouwkundige Inspectie wat iedereen ziet én vermoedt. Ruys bouwt hier niet zomaar een paar stallen. Er is niet alleen de schuur met zuilengalerij en terras. Op de benedenverdieping zijn de paardenboxen voorzien van vensters met glas. Op de eerste verdieping, waar de regularisatie-aanvraag spreekt van ‘een zolder’, staan een grotendeels ingerichte keuken, badkamer en aansluitende verblijfsruimte. De tweede verdieping is een meter hoger dan voorzien op de regularisatie-aanvraag. Bij de inspecteurs rijst het vermoeden ‘dat deze ruimte te samen met de keuken, badkamer (…) wellicht een woonfunctie zal krijgen’. Als de inspecteurs Ruys wijzen op de talrijke afwijkingen, wijt hij die ‘aan de onoplettendheid van de architect bij het opstellen van de plannen’. Ruys belooft (een derde) regularisatie-aanvraag te zullen indienen. Ook de zogeheten schutstal, een beetje verderop in de wei, is niet in overeenstemming met de regularisatieplannen voorgelegd aan minister Van Mechelen.
2002
22 februari. Minister Van Mechelen kan niet anders dan het beroep van Ruys afwijzen. Maar intussen hadden zowel de bouwovertreder als de minister een nieuwe oplossing klaar. Want, zei Ruys al in het verslag van 18 december van de stedebouwkundige inspecteurs, de wooninrichtingen dienen ‘voor permanente bewaking van de site’. En ‘het complex in zijn geheel’ is in feite bedoeld om er een kunstmatig-inseminatiecentrum voor paarden onder te brengen. Maar daarvoor moet de bevoegde administratie hem nog de toelating geven. En dan nog kunnen die de bouwovertredingen niet ongedaan maken. Of was het daarom dat minister Van Mechelen op 25 januari 2002 de rondzendbrief van 8 juli 1997 van zijn voorganger Eddy Baldewijns (SP.A) wijzigde? De aanpassing betreft ‘paardenfokkerij met uitgeruste stallen voor minstens 20 fokmerries met gebeurlijke manege’. De wijziging van Van Mechelen brengt het vereiste aantal paarden tot de helft terug en beslist dat nevenactiviteiten toegelaten zijn: ‘het recreatieve medegebruik door particulieren, een eenvoudige cafetaria van beperkte omvang enkel ten behoeve van de gebruikers van de paardenhouderij en/of een inpandige woonst voor de effectieve beheerder of toezichter van de paardenhouderij’. Heel wat anders dus dan de stal waarvan in 1994 sprake was.
2. MAARKEDAL
‘Het Burreken’ is als een schilderij van Valerius De Saedeleer, met zijn weilanden, bomenrijen, houtkanten, beboste heuvels, bronnen en beekjes. Maar het gerecht krijgt een illegaal gebouwde villa in het natuurreservaat maar niet gesloopt.
1993
21 december. Carl De Keukeleere, een industrieel uit Oudenaarde, koopt voor 3,2 miljoen frank een van de zeldzame boerderijtjes boven op de Ganzenberg in ‘het Burreken’, een waardevol agrarisch gebied en beschermd landschap.
1994
16 september. Het CVP-college van burgemeester Richard Vanderlinden (CVP) verleent aan De Keukeleere een vergunning voor ‘instandhoudingswerken’.
1995
19 oktober. Het bestuur van Monumenten en Landschappen in Gent legt de werken stil. Want De Keukeleere laat nieuwe gebouwen optrekken en tientallen ladingen grond aanvoeren. Het bestuur wenst het herstel in de oorspronkelijke staat. De eigenaar bouwt voort.
9 en 24 november. Het bouwterrein wordt verzegeld, maar de zegels worden verbroken.
14 december. Het bouwterrein wordt opnieuw verzegeld. Arnold Desmet, de adjunct van de gemachtigde ambtenaar van AROHM in Gent, meent dat de bouwwerken noch voor herstel noch voor regularisatie in aanmerking komen en wil een meerwaarde vorderen. Desmet, van VLD-signatuur, wordt hierin gevolgd door de gemachtigde ambtenaar Luc Vandergunst.
28 december. Het schepencollege, nu onder leiding van burgemeester Peter Thienpont (VLD), eist daarentegen het herstel van de percelen in hun oorspronkelijke toestand, omdat de eigenaar weigerde zijn bouwplannen voor te leggen.
1996
19 februari. Arnold Desmet blijft aandringen op een meerwaardevordering ‘omdat er altijd een woning heeft gestaan; omdat de draagkracht van het gebied niet wordt overschreden; omdat er voor analoge gevallen steeds een meerwaardevordering vooropgesteld wordt’.
18 maart. Het schepencollege houdt voet bij stuk en eist ‘de herstelling in de vorige toestand’.
10 september. Niettegenstaande onenigheid in het college sluit de schepen van Openbare Werken Frans Lust (VLD) zich aan bij AROHM’s meerwaardevoorstel, zijnde een vermoedelijke maandelijkse huur van 25.000 frank gedurende tien jaar of 3 miljoen frank.
1997
17 april. Rechter Jean-Marie Van Impe, alleenzetelend in correctionele zaken in Oudenaarde, veroordeelt Carl De Keukeleere voor de bouwmisdrijven tot een voorwaardelijke gevangenisstraf van 8 dagen, 40.000 frank boete en het betalen van een meerwaarde van 1 miljoen frank. Maarkedal ging akkoord met een meerwaarde van 3 miljoen frank, maar de gemachtigde ambtenaar vroeg uiteindelijk slechts 2,1 miljoen frank. Tegen dit vonnis gaat de procureur van Oudenaarde in beroep bij het hof van beroep in Gent.
1998
30 maart. Na onderzoek van het dossier vraagt de afdeling Bouwinspectie van AROHM in Brussel aan Patrick Casteele, de nieuwe gemachtigde ambtenaar in Gent, of de meerwaardevordering van 2,1 miljoen frank behouden kan blijven. Het hoofdbestuur bestempelt Carl De Keukeleere ‘als recidivist’ en meent daarom dat, volgens de prioriteitennota van 20 april 1995 van minister van Ruimtelijke Ordening Eddy Baldewijns (SP.A) het herstel in de vorige staat moet worden gevorderd; dat ook Monumenten en Landschappen enkel de afbraak vorderen gezien de bouwovertredingen in het beschermd landschap ‘Het Burreken’ werden gepleegd; dat de nieuwe woning onmogelijk gelijkgesteld kan worden met de aanvankelijke boerderij, die intussen gesloopt werd en dat er dus ‘geen enkele reden meer voorhanden is om een nieuwe woning te gedogen’. Zelfs de meerwaarde blijkt verkeerd berekend en had 11.760.000 frank moeten bedragen, bijna het zesvoud van de aanvankelijk voorgestelde meerwaarde. Bovendien blijkt uit het strafdossier dat Carl De Keukeleere van meet af aan groter wou bouwen dan toegelaten en dat hij architect Bernard Declercq uit Tielt daarvoor zelfs twee plannen liet opmaken: een voor de officiële aanvraag en een ander voor de reële werken. En, besluit de Bouwinspectie, ‘indien uw afdeling in analoge gevallen steeds zulke meerwaarde vooropstelt met een zo laag mogelijke meerwaardesom, dan betekent dit een open invitatie tot het oprichten van residentiële woningen in agrarisch gebied waarbij artikel 79, dat net werd ingevoerd om dergelijke bebouwing te weren, volledig wordt uitgehold’.
3 juli. De gemachtigde ambtenaar Patrick Casteele (AROHM) in Gent laat de hiërarchie in Brussel weten dat een vordering tot herstel aan de procureur werd ingeleid; met het voorstel De Keukeleere een dwangsom van 10.000 frank per dag op te leggen zolang hij zijn nieuwbouw niet afbreekt.
1999
29 januari. Het hof van beroep in Gent veroordeelt De Keukeleere tot vijftien dagen gevangenis (met uitstel) en 400.000 frank boete en beveelt hem de Ganzenberg te herstellen in de vorige staat ‘door afbraak van de woning binnen een termijn van negen maanden’. Zo niet wordt De Keukeleere een dwangsom van 10.000 frank per dag vertraging opgelegd. Want ‘het belang van de gemeenschap bij een goede ruimtelijke ordening en stedenbouw, inzonderheid het ongeschonden behoud van het schaars geworden landschappelijk waardevol agrarisch gebied voor daartoe geëigend gebruik, heeft hij al die tijd totaal ondergeschikt gemaakt aan zijn persoonlijk belang’. Een arrest met verwijswaarde, waartegen Carl De Keukeleere cassatieberoep aantekent.
2001
11 september. Het hof van cassatie (www.cass.be) verwerpt De Keukeleeres voorziening in beroep. Dit betekent dat de termijn van negen maanden opnieuw loopt waarin De Keukeleere het arrest van het hof van beroep moet naleven en dus zijn villa moet afbreken. Die termijn verstrijkt in juni 2002. Vanaf dat ogenblik wordt een dwangsom van 10.000 frank per dag vertraging geëist van De Keukeleere en kunnen de slopers aanrukken.
3. ZonhovenArmand Brouwers (57) is houthandelaar en bestuurder van vennootschappen. Zijn zonevreemde villa had al in november 1995 afgebroken moeten zijn, maar dankzij allerlei gerechtelijke procedures en politieke bemiddeling staat ze er nog altijd. 1989 5 juni. Het CVP-SP-VU-college van burgemeester Ward Heeren (CVP) van Zonhoven weigert de vergunning voor het verbouwen van het huis aan de Holsteenweg, 57. 25 oktober. Er wordt een proces-verbaal opgemaakt wegens de wederrechtelijke bouw van een villa in natuurgebied. 1990 22 januari. Het college weigert opnieuw de vergunning voor de villa. 5 februari. De gemachtigde ambtenaar van AROHM in Limburg leidt de herstelvordering in bij de procureur des Konings in Hasselt. 5 juli. De Bestendige Deputatie verwerpt het beroep van Armand Brouwers tegen de weigering van het college. 22 oktober. Minister van Ruimtelijke Ordening Louis Waltniel (VLD) verwerpt het beroep van Brouwers tegen de weigering van de Bestendige Deputatie. 1993 26 juni. De correctionele rechtbank in Hasselt veroordeelt Brouwers tot het herstel van de site in zijn oorspronkelijke staat, binnen het jaar na de uitspraak van het vonnis. Anders zal een dwangsom van 5000 frank per dag vertraging worden geëist. 3 oktober. Het CVP-SP-VU-college weigert de vergunning ter regularisatie van de villa. De Bestendige Deputatie neemt geen beslissing, wat wettelijk neerkomt op een weigering. 16 november. Minister van Ruimtelijke Ordening Theo Kelchtermans (CVP) verwerpt het beroep van Brouwers tegen de weigering tot regularisatie. 1994 29 juni. Het hof van beroep in Antwerpen bevestigt het bestreden vonnis van 26 juni 1993 en verhoogt zelfs de geldboete. 1995 7 november. Het hof van cassatie verwerpt Brouwers’ cassatieverzoek tegen het arrest van het Antwerps hof van beroep. Armand Brouwers moet nu binnen het jaar zijn villa afbreken en de site herstellen in zijn oorspronkelijke staat. Dat doet hij niet. 1998 27 januari. De beslagrechter in Hasselt verwerpt de vordering van Brouwers tegen het bevel tot betaling van de opgelegde dwangsom. De niet betaalde dwangsommen zijn opgelopen tot 910.000 frank. Vanaf nu volgt een reeks bevelen van de gerechtsdeurwaarder, weigeringen tot betaling en betwistingen van alsmaar oplopende dwangsommen. 1999 24 september. De verschuldigde dwangsommen bedragen in totaal ongeveer 4,5 miljoen frank. Daarom wordt besloten beslag te leggen op onroerend goed ten belope van deze som. Notaris Koen Vermeulen uit Paal wordt aangesteld om dat openbaar te verkopen. 2000 18 februari. De correctionele rechtbank in Hasselt verwerpt de vordering van Brouwers tot opheffing van de dwangsom, een vonnis waartegen Brouwers beroep aantekent. Kort daarop laat zijn raadsman, Luc Binnemans uit Tessenderlo, zich tijdens een pleidooi voor de beslagrechter ontvallen dat hij met zijn cliënt op het kabinet van de kersverse minister van Ruimtelijke Ordening Dirk Van Mechelen (VLD) is ontvangen en dat de villa van zijn cliënt niet zomaar zal worden afgebroken. 25 mei. Een eerste coördinatievergadering met alle bevoegde diensten beslist tot de ambtshalve afbraak van Brouwers’ villa, maar met de uitvoering te wachten tot na de gemeenteraadsverkiezingen van 8 oktober. 20 oktober. De beslissende coördinatievergadering omtrent de afbraak wordt op de valreep afgeblazen door het kabinet van minister Van Mechelen. Zijn woordvoerder Marc De Roeck laat achteraf weten dat de minister eerst de mediacampagne wil lanceren die Slangen & Partners, het reclamebureau van premier Verhofstadts adviseur, over illegaal bouwen heeft ontworpen. De slogan luidt: ‘Soepel waar het kan, streng waar het moet.’ 2001 28 februari. Na een bijkomende procedure, wordt Brouwers door het hof van beroep in Antwerpen veroordeeld wegens tergend en roekeloos geding. Een tijdje later wordt notaris Vermeulen opgebeld door Marc De Roeck namens het kabinet van Ruimtelijke Ordening. De notaris, die belast is met de openbare verkoop van Brouwers’ inbeslaggenomen goederen, meent uit dit telefoontje te moeten begrijpen dat hij daarmee moet wachten tot de Hoge Raad voor het Herstelbeleid is opgericht. 17 augustus. Burgemeester Marilou Vanden Poel-Welkenhuysen (VLD) van Zonhoven laat schriftelijk weten dat haar VLD-meerderheid na 2002 zal starten met ‘de Ruimtelijke Uitvoeringsplannen Zonevreemde woningen, die normaliter in 2004 goedgekeurd moeten zijn’. Armand Brouwers zwaait met dit document om nog maar eens tijd te winnen. Kort daarop wordt op het kantoor van advocaat Christian Lemache, die het Vlaamse Gewest vertegenwoordigt, de door minister Van Mechelen aan Brouwers beloofde overlegvergadering gehouden: met de raadslieden en met de stedebouwkundige inspecteur van Limburg erbij. Daarna meent Brouwers te kunnen rondbazuinen dat zijn villa niet zal worden afgebroken. 2002 25 januari. De correctionele rechtbank van Hasselt wijst Brouwers’ vordering om de dwangsommen op te heffen af. Die zijn intussen opgelopen tot bijna 223.105 euro (zo’n 9 miljoen frank), gerechtskosten inbegrepen. En de betaling daarvan kan hij niet blijven ontlopen, evenmin als de afbraak van ambtswege. 4. BLANKENBERGE
Burgemeester Ludo Monset en zijn bestuurscollege laten waardevolle belle-époquehuizen slopen die beschermd dreigden te worden.
2001.
december. Zonder sloopvergunning sloopt de nv Real Homes van de VLD-ondernemer Lucien Vanwynsberge uit Waregem aan de Zeedijk 28 en 27 in Blankenberge twee belle-époquerijhuizen. Op het inspringend terras van het nummer 27 wordt een van de waardevolste tegeltableaus van de stad aan diggelen geslagen.
18 december. Een wakkere burger vraagt de politie proces-verbaal op te stellen.
20 december. Het VLD-CD&V-college van burgemeester en schepenen verleent de sloopvergunning.
2002.
10 januari. Bij ontvangst van bovenvermeld proces-verbaal legt de Cel Handhaving van AROHM de afbraakwerken stil. Burgemeester Ludo Monset (VLD) laat zogezegd uit veiligheidsoverwegingen het nummer 28 toch met de grond gelijkmaken.
Zo kan ook het nummer 29 verder gesloopt worden en kan Joye Construct van de broers André en Roger Joye een van zijn vele bouwprojecten in Blankenberge realiseren. Het op nummer 29 geplande flatgebouw zal via de ondergrondse parking niet alleen verbonden zijn met de blokken van Real Homes maar ook met de appartementsgebouwen die Joye Construct bouwt aan de Franchommelaan: met uitzicht op de jachthaven en naast het optrekje van de burgemeester. Sinds de gebroeders Joye in 1972 de King Beach en in 1985 het (intussen met grove winst doorverkochte) casino in Blankenberge opleverden, is het een kwestie van geven en nemen.
8 maart. Minister van Ruimtelijke Ordening Dirk Van Mechelen vaardigt het zogenaamde ontkoppelingsdecreet uit. Steden en gemeenten hoeven voortaan niet meer te wachten op een vergelijk tussen de overtreders en de stedebouwkundig inspecteur (de vroegere gemachtigde ambtenaar) om vergunningen uit te reiken waarmee overtredingen worden geregulariseerd.
Om het merkwaardige art-decohotel Ideal uit 1925, aan de andere kant van de Zeedijk in Blankenberge, inderhaast te laten slopen, speelde het VLD-CD&V-college het anders.
2001.
13 december. Het stadsbestuur verleent een sloopvergunning aan de nv Ideal Tower, een vastgoedmakelaar die enkele projecten aan de Westkust realiseert en gelieerd is met het Brusselse Advies- en Ingenieursbureau Wilmarc. Een appartement met twee slaapkamers en zeezicht kost in de geplande Ideal Tower algauw 200.000 à 225.000 euro – en zo zijn er een honderdtal gepland, met inbegrip van goedkopere studio’s en drie dure penthouses. Het dakappartement werd voor zo’n 770.000 euro verkocht.
21 december. De aanvrager gaat zijn sloopvergunning persoonlijk afhalen.
27 december. Het stadsbestuur verstuurt de sloopvergunning naar de gemachtigde ambtenaar van AROHM in Brugge.
2002.
3 januari. De gemachtigde ambtenaar ontvangt de sloopvergunning. Normaal begint nu de termijn van 25 dagen te lopen waarin de gemachtigde ambtenaar een sloopvergunning kan schorsen.
11 januari. Het bestuur van Monumenten en Landschappen laat de stad Blankenberge weten dat het op 24 januari ter plaatse komt om de inventaris van het bouwkundig erfgoed in West-Vlaanderen te vervolledigen met wellicht nog een honderdtal merkwaardige, vooral belle-époquehuizen in Blankenberge.
21 januari. De gemachtigde ambtenaar schorst de sloopvergunning.
24 januari. De Cel Handhaving van AROHM stopt de sloop van het hotel Ideal, die onder begeleiding van de stad al begonnen was. De experts van Monumenten en Landschappen, die erover dachten het hotel Ideal op te nemen in de inventaris van het bouwkundig erfgoed, kunnen enkel vaststellen dat de afbraak onherstelbaar is.
18 februari. Minister Van Mechelen vernietigt de sloopvergunning van 13 december 2001. Wat niet belet dat de verkopers van de Ideal Tower beloven dat hun appartementen tegen Pasen 2004 klaar zullen zijn.
19 maart. In de gemeenteraad stelt de immer oppositievoerende Piet ‘Thyl’ Wittewrongel (Dwars) concrete vragen over de sloopwerken aan de Zeedijk. De burgemeester verwijst de behandeling ervan naar de geheime zitting: de schaamte voorbij.
Frank De Moor
