Wie niet met de Franse barokopera vertrouwd is, krijgt in de Vlaamse Opera de kans om dit speciale genre op z’n best mee te maken. De kijker weet niet of hij leedvermaak dan wel medelijden moet hebben met de ijdele en deerniswekkende figuur van Platée die op het einde van deze opera, of liever ballet bouffon van Jean-Philippe Rameau, terug in haar poel springt.
Ze is het slachtoffer geworden van een ruwe farce waarbij Jupiter – die er uitziet als een jeune premier – haar gaat huwen en dit om een razende Juno tot bedaren te brengen. Dit op en top Frans werk wordt uitgevoerd door solisten en het barokorkest Les musiciens du Louvre – Grenoble onder leiding van Marc Minkowski, de ex-muziekdirecteur van de Vlaamse Opera. Een coproductie met onder andere de opera van Parijs. Rameau schreef bijzonder geestige muziek, spits, vol met dubbele bodems, grappen en grollen. In de partituur hoor je commentaar bij wat je ziet. Geen vondst ontgaat Minkowski. En hij heeft de regie ook duidelijk aanwijzingen gegeven over waar Rameau naartoe wou. Zijn orkest is vinnig, het volgt hem precies in zijn gedreven manier van dirigeren. De zangers zijn gedroomd. Bij de première zong Jean-Paul Fouchécourt de rol van Platée, een travestierol. Hij is klein van gestalte en nog lelijk gemaakt ook. Maar hij heeft de juiste stem voor dit unieke repertoire, een erg hoge, lichte tenor waarmee hij moeiteloos zijn ongeduld en passie kwijt kan. Een andere sterrol is Mireille Delunsch in de rol van “la Folie”, de waanzin die een prachtige parodie neerzet op de toenmalige Italiaanse manier van zingen en op de Franse verheven maar saaie stijl.
Met als klap op de vuurpijl een massieve finale op de harmonische manier van Rameau zelf. Paul Agnew zingt de rol van Mercurius als een ietwat louche quizmaster, Christophe Fel is een mooi klinkende Jupiter. Voorts efficiënte steun van Doris Lamprecht, Thierry Félix, Cassandre Berthon en Franck Leguérinel. Een knap en alert koor.
Voor deze productie was geen inspanning te veel. De voorstelling speelt zich af in een mengwereld van een theater in aftakeling en de zompige moerassen van Platée. De grote moeilijkheid bij dit soort voorstellingen is om de aandacht gaande te houden ondanks de eindeloze stoet van dansen die erin voorkomen. Regisseur Lauren Pelly en choreografe Laura Scozzi hebben de esprit Rameau alle recht aangedaan. Een hilarische maar in de eerste plaats vooral mooie voorstelling.
“Platée” van Rameau, voorstellingen in Antwerpen van 14 tot 21 november.
Lukas Huybrechts
