JA
‘Plastische chirurgie verschilt fundamenteel van andere vormen van chirurgie. In tegenstelling tot bijvoorbeeld een hartklepoperatie, zal bij esthetische chirurgie de patiënt altijd beslissen wat er gebeurt, en niet de arts. Daarom is het belangrijk dat de patiënt vooraf heel goed ingelicht is. En tv is daar nu eenmaal het meest geschikte medium voor. Een gewone informatieve website kan daar nooit aan tippen.
Ik heb dan als arts de keuze: ik kan ofwel zwijgen en niets doen, en de informatie laten verstrekken door commerciële agenten. Of door Miss Facelift, die betaald wordt door een of andere kliniek. Ik kan mijn verantwoordelijkheid opnemen en zeggen: oké, ik zal zo goed mogelijk u proberen voor te lichten, in een documentaire stijl. Ik zou bijvoorbeeld niet met dezelfde energie kunnen meewerken aan iets wat te reduceren is tot een reclamestunt, waarin alleen het positieve aspect belicht wordt. In de eerste plaats vanuit een sociaal gevoel – je wilt de mensen niet bedriegen – maar ook vanuit de wetenschap dat áls ik de mensen zou bedriegen, ikzelf en mijn praktijk achteraf nog de grootste klos zouden zijn.
Ik weet dat er in andere landen al vergelijkbare programma’s bestaan, en dat die vaak uitblinken in amateurisme en platte commercie. Precies daarom is het belangrijk dat wij het wél goed doen. Een van de voorwaarden daarvoor is dat de voorlichting gebeurt door mensen die dagelijks in het vak staan. Die een algemeen overzicht hebben en bescheiden genoeg zijn om een keer alles op een rij te zetten in het belang van de patiënt.
Natuurlijk, je kunt nooit in een individueel geval 100 procent het verloop schetsen. Maar daar gaat het ook niet om. Wat we willen doen, is een zo realistisch mogelijk beeld creëren. De mensen voelen terecht heel goed aan dat het bij plastische chirurgie hún taak is om zichzelf uitgebreid te informeren. Het is de opdracht van elke chirurg om die informatie zo goed en vooral zo gebalanceerd mogelijk te geven, met vermelding van alle voor- en nadelen. Dus ook van de sociale, fysieke en financiële implicaties én van de eventuele complicaties. Dit programma biedt daartoe de kans.’
NEE
‘Dit soort programma’s wordt niet gemaakt om te informeren, dit soort programma’s speelt vooral in op de sensatiezucht van de mensen. Natuurlijk zeggen de producenten dat een en ander bedoeld is om de plastische chirurgie uit de onbekendheid te halen, of om minder gegoede mensen ook een kans te geven om zo’n ingreep te ondergaan. Maar dat zijn valse argumenten. Vergelijk het met de docusoaps over bevallingen: ik kan me moeilijk voorstellen dat een zwangere vrouw zich via zulke programma’s zal informeren over haar komende bevalling. Iemand die echt plastische chirurgie overweegt, kan trouwens evengoed bij een plastisch chirurg binnenstappen, voor de prijs van een consultatie bij pakweg een huidspecialist.
Ik denk dat de patiënten die aan dit programma zullen meewerken, geen typische patiënten zullen zijn, maar veeleer mensen met licht exhibitionistische trekjes. De meerderheid van de patiënten die bij mij voor esthetische chirurgie komen, wenst een zekere vorm van discretie. Niet dat ze dat altijd voor iedereen verborgen willen houden, maar ze lopen er ook niet mee te koop.
Ik vrees daarom dat de mensen op de tv sowieso een fout beeld zullen schetsen van de plastische chirurgie. Een docu- soap is bovendien wat het is: een docusoap, en geen informatief programma. In een docusoap worden enkele patiënten gevolgd. In de praktijk zijn geen twee gevallen hetzelfde.
Ook de chirurgen die eraan meedoen, zijn niet representatief voor het beroepsgild. Maar dat is wel vaker zo: de meeste collega’s die in de media opduiken, zijn randfiguren die de plastische chirurgie een slechte naam bezorgen. Zij draaien mee in het zuiver commerciële circuit en zijn daarom niet schuw van publiciteit. Niet dat je aan geheimhouding moet doen, maar er zijn toch grenzen. Het gaat hier nog altijd over geneeskunde.
Iedereen heeft recht op informatie, en die informatie moet vrij beschikbaar zijn. Maar de informatie die je op tv kunt geven, is beperkt. En ik ben bang dat men hoe dan ook het verkeerde publiek bereikt. Commercieel zal dit programma bepaalde collega’s zeker geen windeieren leggen, maar ik vrees dat het de plastische chirurgie geen goede dienst bewijst.’
Mogen ambulanciers spookrijden op de autosnelweg? Ja: 40,56% Nee: 59,44%Opgetekend door Gerry Meeu
‘De tv is het meest geschikte medium om de mensen goed in te lichten.’
‘Men bereikt het verkeerde publiek met een te beperkte informatie.’