De zonen Tobback, Anciaux en Coens halen monsterscores en Karel Dillen past het eigen-volk-eerst-principe konsekwent op zijn familie toe. Over politieke dynastieën.
In Brugge behaalde Joachim, de zoon van wijlen minister van Onderwijs Daniël Coens (CVP), op 21 mei op de tweede plaats meer dan twee keer zoveel voorkeurstemmen als de eerste op de lijst, de NCMV’er Johan Weyts, die toch enige notoriteit verwierf met het schandaal rond de Kempense Steenkolenmijnen (KS). In oktober van vorig jaar liet zoon Coens al van zich horen, toen de gemeenteraadsverkiezingen hem in Damme meteen een schepenzetel opleverden. Nu zetelt hij ook in de Vlaamse raad.
Bruno Tobback (SP), zoon van, deed in Leuven nog sterker door van op de lijstduwersplaats over iedereen heen te springen, in één beweging naar de Vlaamse raad. Wat de kapaciteiten van de zonen ook mogen zijn, de kiezer beloonde in de eerste plaats de familiale afkomst. Hij vertrouwt erop dat de politiek met de paplepel wordt ingegeven.
Het fenomeen is niet nieuw en beperkt zich niet tot de politiek, maar daar zet het zich de jongste tijd wel versterkt door. Het meest bekende voorbeeld is dat van de adellijke familie Nothomb (PSC), die sinds de stichting van dit koninkrijk bij het bestuur ervan is betrokken. Aan Vlaamse zijde leverde de familie Eyskens (CVP) na de Tweede Wereldoorlog met vader Gaston en, van kortere duur, zoon Mark, twee premiers. Dochter Marleen Vanderpoorten (VLD, nicht van Patrick Dewael) loopt als burgemeester van Lier en parlementslid in de voetsporen van haar illustere vader Herman en haar grootvader Arthur, net zoals minister Miet Smet haar vader-CVP-senator opvolgde. Bert Anciaux werd, zoals vader Vic, VU-voorzitter en komt nu, zoals vader, in het parlement. Frank Van Acker verving zijn vader als boegbeeld van het Brugse socialisme. Rik Daems (VLD) nam in Aarschot de burgemeesterssjerp over van zijn vader, senator Jos Daems. Jaak zoon van Gaston Geens, een van de vorige CVP-coryfeeën, en Tom zoon van Jean-Luc Dehaene (CVP) geraken voorlopig niet verder dan het provinciale niveau. Dochter Leona Detiège (SP) verblijft als burgemeesteres van Antwerpen op hetzelfde schoon verdiep waar haar vader Frans de mooiste jaren van zijn leven sleet. Leo Delwaide (VLD) keerde dan wel de CVP van zijn vader en naamgenoot de rug toe, maar ook hij schopte het tot havenschepen in Antwerpen. Jean-Maurice Dehousse (PS) burgemeester van Luik, is de zoon van Fernand, senator en minister. Zoon Peter Van Velthoven (SP) is bestendig afgevaardigde van Limburg, vaderlief Louis funktioneerde tot voor kort als voorzitter van de Vlaamse raad.
ONKREUKBAAR.
De politiek trekt niet alleen vertikale, maar ook horizontale lijnen. Zo gaat geen verkiezingsshow voorbij of de gebroeders Eric en Herman Van Rompuy (CVP) leunen samen over de interviewtafel. José Happart vergat in zijn politieke opgang nooit zijn tweelingbroer Jean-Marie. De eerste zetelt voor Europa, de tweede in de senaat, beiden ten gerieve van de PS. Jul Van Aperen (VLD) trekt voor de VLD naar de kamer, zijn broer Arnold is behalve burgemeester van Hoogstraten ook lid van de Vlaamse raad. Jo Van Eetvelt (CVP), de burgemeester van Bornem, mocht van de CVP onder de parlementaire immuniteit schuilen voor de gewestplanfraude, waarin hij als kabinetslid was genoemd. Hij is de broer van Vic, bestendig afgevaardigde in Antwerpen.
De kroon op het werk zet Karel Dillen, stichter en voorzitter voor het leven van het Vlaams Blok, de enige partij van onkreukbaren in deze verderfelijke wereld. Vader Dillen is Europarlementslid. Dochter Marijke zetelt voor Antwerpen in de Vlaamse raad, schoonzoon Pieter Huybrechts doet hetzelfde voor Mechelen-Turnhout. Dochter Veerle haalde net niet voldoende stemmen om als lijstduwer over de andere Blok-kandidaten van de Antwerpse kamerlijst te springen. Volgende keer beter. Want van alle Blok-idealisten zijn de Dillens de zuiversten. Eigen volk eerst. Dillen is een man van principes.
