U hebt het vast gehoord: in maart 2004 begint het proces van Marc Dutroux, als diens nieuwe topadvocaat Xavier Magnée tenminste tijdig alle documenten kan instuderen. Maar dat terzijde.

Want wat zal er gebeuren? De beelden en foto’s van de verdwenen en vermoorde meisjes, van de graafwerken en de kelder zullen bij onze kinderen wellicht talloze vragen oproepen. En vragen beantwoorden, dat weten we, is sinds jaren de taak van de school. Die antwoordt nu al op alle vragen over onder meer drugs, studiekeuze, verkeersregels, burgerzin, seksualiteit, racisme, gezondheid, pesten en agressie, manipulatie door films, media en reclame. Daar kunnen dus best wel nog wat vragen over Dutroux en zijn proces bij. Bijvoorbeeld waarom het gerecht in ons land zo traag werkt.

Het idee om de scholen daar alvast op voor te bereiden, kwam van Jean-Marc Nollet (Ecolo), de minister voor het basisonderwijs van de Franstalige Gemeenschap (die gemeenschap heeft drie ministers voor onderwijs, dus die moeten allemaal proberen te scoren).

Ook in Vlaanderen wordt zo’n plan uitgewerkt. Daar proberen de ministers Marleen Vanderpoorten (Onderwijs), Adelheid Byttebier (Welzijn), Paul Van Grembergen (Jeugd) en Marino Keulen (Media) het ‘bestaande aanbod aan expertise te bundelen’ en voor ‘leerkrachten’ transparanter te maken.

Daarbij wordt wel het een en ander over het hoofd gezien.

Is het niet bij uitstek de taak van ouders om met hun kinderen te praten en uitleg te geven? Kennelijk niet. Wie de Histories-uitzendingen over vijftig jaar televisie heeft gevolgd, weet dat de beginnende televisie het als een belangrijke taak zag de ouders te helpen bij de opvoeding, de seksuele voorlichting, het correct taalgebruik en de bevordering van cultuur. Omdat de prettelevisie van tegenwoordig zich dat niet meer kan permitteren, hebben we die onverkwikkelijke taken steeds meer doorgeschoven naar de scholen, die nu voor alles opdraaien.

Dat is ook te zien aan de nieuwe invulling van het woord ‘school’. Tegenwoordig is een school een centrum van ‘zorgbeleid’ waar ‘participerende activiteiten’ geleid worden door ‘coaches’. Een school waar jonge mensen gewoon léren – zoals in de door Turkse zakenlui opgerichte Brusselse Lucernaschool – haalt dan ook het nieuws.

Wedden dat een of andere ondernemende Inrichtende Macht of directie toch wil scoren met begeleiding van door Dutroux-beelden getraumatiseerde kinderen? Waarna de anderen volgen. Want de markt is hard.

Misjoe verleyen