De multifunctionele uitbreiding van het 17e-eeuwse Waalse parlementsgebouw zal vier keer meer kosten dan begroot.
De kostprijs voor het nog op te leveren Maison des Parlementaires werd in 2009 op 10 miljoen euro geraamd. Le Soir onthulde maandag dat de rekening intussen al tot 46 miljoen euro is opgelopen. Daar zit niet eens de tunnel bij waarmee parlementsleden ondergronds van de parking naar hun werk kunnen. Dat kunstwerk, begroot op 900.000 euro, heeft meer dan 3 miljoen gekost.
Spil in het dossier is Frédéric Janssens, griffier en verantwoordelijk voor de uitgaven van het parlement. Er lopen tegen hem overigens ook klachten wegens zijn schrikbewind op het werk. De affaire roept vragen op over de politieke verantwoordelijkheid van parlementsvoorzitter Jean-Claude Marcourt (PS) en zijn voorganger André Antoine (Les Engagés).
De inflatie en stijgende materiaalkosten zijn volgens PTB-fractieleider Germain Mugemangango geen verklaring voor de gepeperde rekening. ‘Het leeuwendeel van de extra uitgaven is naar de post “comfort en veiligheid” gegaan’, stelt hij vast. ‘Die werden telkens goedgekeurd door het Bureau waarin alleen de meerderheidspartijen PS, MR en Ecolo zitten. Als oppositie werden we totaal buitenspel gezet. Een keer per jaar worden de uitgaven van het parlement wel besproken in de Commission des affaires générales die achter gesloten deuren vergadert. Maar daar kregen we ook geen openheid van zaken, de cijfers in Le Soir zijn volstrekt nieuw voor ons.’
Het Waals Parlement laat als enige Belgische assemblee zijn uitgaven niet door het Rekenhof controleren. Dat moet veranderen, vindt de PTB, en nu ook meerderheidspartijen MR en Ecolo. ‘Mooi dat ze ons daarin volgen,’ zegt Mugemangango, ‘maar waarom hebben ze dat dertien jaar lang in het Bureau laten passeren? Ze doen nu hun best om alle schuld af te schuiven op de griffier. Maar die valt als ambtenaar onder de politieke verantwoordelijkheid van de parlementsvoorzitter die alle grote uitgaven moet goedkeuren.’
Toen de affaire begin september aan het licht kwam, werd de griffier door het Bureau op non-actief gezet. ‘Met behoud van volledig loon’, preciseert Mugemangango. ‘Terwijl vaststaat dat hij zware fouten heeft gemaakt. Daar komt een gewone ambtenaar niet mee weg. Waarom die voorkeursbehandeling? En waarom werd zijn opdracht drie jaar geleden verlengd, terwijl hij toen al aan de limiet van tien jaar zat? Er valt veel uit te leggen.’
