Voor Vlaams minister-president Kris Peeters (CD&V) moet Doel weg, ook al is dat niet nodig. Zijn afbraakplan begint in augustus. Maar de actiegroep Doel 2020 stapt nu naar de rechter in kort geding.
De website van Kris Peeters bestaat bijna uitsluitend uit één ellenlange fotogalerij: ‘Kris in beeld’. Liefst 250 fotoreportages over zijn drukke activiteiten, gaande van ‘Vlaams minister-president opent nieuw zwembad’ tot ‘minister Peeters op bal van de burgemeester’. In totaal wel 1000 foto’s van zichzelf. Veel foto’s van Peeters in de haven. Geen foto’s van ‘Kris in Doel’.
Precies tien jaar geleden sloten Antwerpse en Wase politici een geheim akkoord om het Deurganckdok in Doel te bouwen en de inkomsten te verdelen. Daarna volgden jaren van dubbelzinnige beslissingen op papier en voldongen feiten op het terrein. Toen Peeters drie jaar geleden minister van Openbare Werken werd, besloot hij duidelijkheid te brengen. In de zomer van 2005 mocht hij al meteen de inhuldiging van het Deurganckdok vieren, en de Doelenaars liet hij toen weten dat ze het allemaal niet begrepen hadden en altijd ‘ fair en correct‘ (sic) behandeld waren. Later rukten de bulldozers uit.
In juni 2006 zette Peeters de puntjes op de i: ‘ De verdwijning van Doel is beslist beleid. Ook als Antwerpen Doel niet nodig heeft‘. Vanaf 2008 moest het al gedaan zijn. Toen hij erop werd gewezen dat de vorige regering net beslist had dat Doel kon blijven tot er op die plaats eventueel een nieuw Saeftinghedok zou komen – en dat plan is nu verder weg dan ooit -, antwoordde Peeters dat Doel sowieso weg moet, dok of geen dok. De spitsvondige term ‘beslist beleid’ werd zelfs in ambtelijke documenten al imperatief gebruikt.
Eind maart 2007 werd dan weer besloten dat de inwoners (nog 216 in de dorpskern) tegen 31 augustus 2009 weg moeten, en dat intussen de lege huizen systematisch gesloopt worden volgens een ‘gefaseerd afbraakplan’. Dit jaar nog 126. Vorig jaar werden er al 42 afgebroken, waaronder gebouwen die tot het erfgoed behoorden (zoals de Rubenshoeve). Andere instapklare huizen werden alvast ‘onbewoonbaar’ gemaakt door de ramen en deuren met kranen en bulldozers in te stampen. Eind dit jaar zal de helft van het dorpspatrimonium gesloopt zijn.
Het dorp ligt op bijna een kilometer van het Deurganckdok en kan er perfect mee samenleven. Waarom het dan weg moet? Omdat het weg moet. Argumenten worden niet gegeven. Tenzij de boutade van Peeters: ‘ Doel mag niet de Bronx van het Waasland worden’. Zelfs zijn collega Bert Anciaux (Spirit) schreef nadien: ‘ Ik zit echt met gewetensproblemen.’ Vlaams Parlementslid Bart Martens (SP.A) stelde: ‘ Dit getuigt van wispelturigheid en willekeur.’ Anderen hadden het over ‘ woordbreuk en bedrog’.
Eind april jongstleden zei Peeters dan weer dat hij bewarende maatregelen nam voor een deel van het patrimonium: de kerk, de pastorie, het kerkhof, het Hooghuis en de windmolen. Dat is samen al een straat vol. ‘ De mogelijkheid kan worden onderzocht of Doel niet voorbehouden en uitgebouwd kan worden als een site met beperkte niet-verblijfsfunctie.’ Dus alleen de inwoners moeten weg? En wat wordt dan met die ‘niet-verblijfsfunctie’ gedaan als er toch geen nieuw dok komt? Vlaams Parlementslid Jos Stassen (Groen!) vroeg of Doel een terrein voor Chinese bedrijven zou worden. Of anders voor havenfaciliteiten? Of voor een nieuwe residentie voor de minister-president?
Enkele weken geleden is Peeters immers tot minister-president gepromoveerd. De bevoegdheid die hij mordicus naar zijn nieuwe post wou meenemen, was het havenbeleid. De actiegroep Doel 2020 diende vorige week een verzoekschrift in bij het Europees Parlement tegen de afbraakplannen van ‘de doodgraver van Doel’, en stapt de volgende dagen ook naar de rechter om de slopingsbevelen in kort geding ongedaan te maken. Hun vorige rechtszaken werden niet zelden met spectaculair succes bekroond.
