Na vier jaar ballingschap zijn Guido en Mike weer thuis. VTM haalt haar zonen weer binnen, al zijn die nooit verloren geweest.
Aan het begin van de jaren zeventig staan Guido Depraetere en Mike Verdrengh naast elkaar te wachten aan West-Vlaamse stoplichten. Leraar Guido, die er een avond als dj opzitten heeft, in een VW Kever en acteur Mike, op tournee met De Mike & Zaki Show, in een Audi coupé. Amper twintig jaar later is Mike & Guido een Vlaamse merknaam geworden.
Jaren na de stoplichtervaring ontmoeten ze elkaar echt als Depraetere tijdens een auditie voor Moeders Mooiste Verdrengh moet interviewen. Kort daarna slaagt Depraetere voor het producersexamen van de toenmalige BRT en neemt hij de productie in handen van Spel zonder grenzen, dat Verdrengh presenteert. Sindsdien zijn ze nooit meer alleen gezien. Mike Verdrengh – niet zijn echte naam, maar zou u naar Met Maurice aan zee kijken? – heeft er dan al een hele loopbaan opzitten. Afgestudeerd van de Studio Herman Teirlinck speelt hij eerst enkele vertolkingen bij de Antwerpse KNS, waarna hij zich bij een hele generatie populair maakt met zijn rollen in de jeugdseries Keromar en Mauritius. Maar het grote publiek heeft hem vooral leren kennen als radio- en televisiepresentator in programma’s als Tienerklanken en Binnen en buiten. Minder bekend en vooral minder geslaagd is de zangcarrière die hij in 1973 na de single Under the Burning Sun wijselijk naar de diepste kerkers van zijn geheugen verbant.
Depraetere is daarentegen een laatbloeier. Maar uiteindelijk schopt hij het als producer toch tot ambtenaar bij de openbare omroep, terwijl zijn maatje Dubbel Dobbel en het origineel genaamde Mike presenteert. Hoe verder hun haarlijn achteruit wijkt, hoe meer ze dezelfde golflengtes exploreren. Steeds minder mensen kunnen hen uit elkaar houden. Depraetere wordt wel eens aangesproken als ‘die andere Mike’, en ze beginnen als uit één mond te praten, een bijzonder ambitieuze mond. ‘Zonder hem was ik nooit in VTM gestapt’, zeggen ze tegen wie het horen wil.
Dus staan ze op 1 februari 1989 samen als directeurs aan de wieg van de commerciële omroep die de Vlaamse kranten-aandeelhouders in leven moet houden. VTM blijkt al snel een gouden kalf te zijn, temeer omdat de maatschappij een contract heeft met de Vlaamse regering waardoor er tot 2007 in Vlaanderen geen ander commercieel televisiestation zal worden toegelaten. De founding fathers ontpoppen zich tot gladde, zonnebankbruine managers die de mond vol hebben van ‘menselijk kapitaal’ en ‘investeren in jong talent’. Ze zijn dan ook opvallend populair bij het personeel dat VTM voor en achter de schermen kleurt.
HYGIENE THUIS EN DAARBUITEN
Er wordt hen wel eens een gebrek aan deontologie verweten omdat VTM vanachter Depraeteres BRT-bureau zou zijn voorbereid en heel wat BRT-gezichten het duo zijn gevolgd. Toch kan niemand ontkennen dat het goed gaat. Veel kijkers blijken bereid om de openbare omroep voor mensen als Luc Appermont en Walter Capiau in te ruilen. Ook nieuwe gezichten als Koen Wauters, Francesca Vanthielen en de hele resem missen slaan aan. De golden boys lijken niets fout te kunnen doen. Als de conflicten met directeur-generaal Carlo Gepts zich opstapelen, is hij het dan ook die moet opstappen. Gepts heeft de aandeelhouders namelijk gezegd dat Mike en Guido VTM op kosten jagen ten voordele van bepaalde productiehuizen. Als het duo daarop met ontslag dreigt, trekt Gepts aan het kortste eind.
Het gaat de directeurs dus voor de wind, al blijft het volgens hen beloofde aandeelhouderschap uit en is de pers niet mild. Amper een jaar na de opstart van VTM worden ze in verschillende bladen van vergaande belangenvermenging beschuldigd. Een aantal productiehuizen voegt daar de aantijging ‘vriendjespolitiek’ aan toe. Verdrengh zou aandelen hebben in D&D Productions en zijn kompaan in TVP (nu Medialounge). Mike en Guido ontkennen en gaan vrolijk hun gang. Naast de leiding over de zender is er zelfs ruimte voor amusement. Depraetere presenteert vanaf de lancering van VTM Klasgenoten en doet later heel wat Vlaamse tenen krullen in het moppenprogramma HT&D – de afkorting van Hygiëne Thuis en Daarbuiten, mocht u zich dat om de een of andere reden afvragen.
In 1995 begint de Vlaamse Media Maatschappij (VMM) met een tweede net. Ka2 moet jonger, alternatiever zijn en op het unserved audience mikken. Maar dat publiek wíl voorlopig nog niet bediend worden en binnen het jaar wordt de kleine broer van VTM tot het inspiratieloze Kanaal 2 omgedoopt. Het schip raakt op drift en de kapiteins zijn zich van geen kwaad bewust.
Na zeven vette jaren keert het tij helemaal. In 1996 boekt VTM een verlies van 800 miljoen frank. De reclame-inkomsten zijn namelijk geslonken door de komst van VT4 en verschillende regionale stations. Bovendien blijken sommige programma’s peperduur te zijn. Mike en Guido houden echter krampachtig vast aan eigen Vlaamse producties, die al dan niet aan Vlaamse productiehuizen worden uitbesteed. Ze hebben geen oren naar de suggestie van de raad van bestuur om goedkopere programma’s te maken of buitenlandse producten aan te kopen. Directeur-generaal Luk De Leersnyder, de derde al, steunt hen. Wanneer zijn businessplan door de aandeelhouders wordt afgeketst, wordt zijn positie onhoudbaar. In maart 1996 stapt hij op. Mike en Guido vragen acht dagen bedenktijd, maar het vertrouwen is zoek. Naar eigen zeggen tillen ze vooral zwaar aan het feit dat ze niet langer een jaarbudget mogen beheren, en elk project afzonderlijk moeten voorleggen. Dus stellen ze voor om de dagelijkse leiding van VTM uit handen te geven. Ze willen wel als ‘externe adviseurs’ met de zender blijven samenwerken en hopen zo een vinger in de pap te houden. De raad van bestuur stemt toe, maar in de praktijk wordt het tweetal amper geconsulteerd. Al vangen ze daarvoor jaarlijks naar verluidt 15 miljoen frank en mogen ze geen advies geven aan andere Nederlandstalige zenders. Hun contract loopt tot 2001.
BACK TO BASICS
Meteen na hun vertrek laat gedelegeerd bestuurder ad interim Vic Haenen een financiële doorlichting uitvoeren. McKinsey wordt erbij gehaald. Maar na een paar maanden komt de zender weer bij Depraetere aankloppen met de vraag of hij samen met de voormalige chef van de reclameregie, Jan Goddaert, ’tijdelijk’ de leiding wil opnemen. Die beslissing komt er onder meer na een noodkreet van het middenkader, dat de situatie na het vertrek van een aantal kopstukken niet bepaald ziet zitten. Depraetere houdt het voorstel lange tijd in beraad en eist garanties voor vijf jaar (hoe voorlopig kan voorlopig zijn?), onder meer in verband met de toekomstige functie van Verdrengh, die met een zware inzinking af te rekenen heeft. Uiteindelijk laat hij weten dat hij zich niet in de visie van de aandeelhouders kan vinden.
In de jaren die volgen zitten Mike en Guido niet stil. Hoewel Verdrengh er bijvoorbeeld voor had kunnen kiezen om de Baziel-stripverhalen van Depraetere in te kleuren, laat het televisievirus hen duidelijk niet los. En dus geven ze advies over alles wat met televisie te maken heeft aan elke zender die geen woord Nederlands uitzendt. In de praktijk helpen ze onder meer bij de opstart van de eerste commerciële zender in Hongarije.
In 1996 lijkt hun loopbaan bij het aantreden van Eric Claeys als directeur-generaal van VMM even een andere wending te nemen. Claeys, de kracht van een back to basics-strategie indachtig, wil de banden met de Siamese tweeling weer aanhalen. ‘Mike en Guido hebben Censydiam in hun buik’, zegt hij. Daarbij onderschat de kersverse televisiebaas echter het wantrouwen tussen dat tweetal en de raad van bestuur. Het feestje gaat niet door.
Hoe meer het eind van het contract tussen de commerciële omroep en de adviseurs nadert, hoe hardnekkiger allerlei geruchten de kop opsteken. Vooral over de toekomst van Guido Depraetere – die altijd veeleer als de zakelijke specialist van de twee is beschouwd – wordt wild gespeculeerd. Even is hij volgens ijverige journalisten de gedoodverfde opvolger van VRT-baas Piet Van Roe, om dan weer door de Luxemburgse mediagroep CLT/UFa aangezocht te worden voor de Holland Media Group. Verdrengh neemt ondertussen zijn oude passie weer op en krijgt positieve recensies voor zijn vertolking van de gladde zakenman Boorman in de Elsschot-verfilming Lijmen van Robbe De Hert.
Als voormalige VTM-coryfeeën Roland Lommé en Gaby Feyaerts in 2000 aankondigen dat ze met de commerciële zender TV2000 zullen beginnen, lijkt alles volgens mediawatchers op zijn plaats te vallen. Een nieuwe zender, een nieuwe uitdaging: daarbij kunnen Mike en Guido toch niet ontbreken? Geen commentaar, de tv-adviseurs zijn niet bereikbaar.
Dat is ook het geval als hun contract met VTM op 22 maart afloopt en het voorziene raster in de dagbladen alleen kan worden opgevuld met van-horen-zeggen-verhalen. Maar na drie dagen duiken ze op. Aan de zijde van Eric Claeys, die zijn slag heeft thuisgehaald. Drie jaar lang zullen ze ‘belangrijke programmaprojecten’ onder hun hoede nemen, en ook enkele ‘lacunes’ bij de commerciële omroep invullen. De Peppie en Kokkie van de Vlaamse media zijn weer thuis.
Ann Peuteman
