Het is een van die gevreesde terugkoppelingen die de opwarming van de aarde versnellen: marien biologe Ulrike Braeckman (UGent) en haar collega’s rapporteren in Nature Communications Biology dat het smelten van de gletsjers op Antarctica een stimulerend effect heeft op de concentratie van het broeikasgas CO2 in de atmosfeer.

Liefst 87 procent van de gletsjers in het westen van Antarctica smelt door de klimaatopwarming. Met het smeltwater komen fijne sedimentpartikels in de zee terecht. Die maken het water troebel, waardoor plantaardig plankton minder licht heeft om aan fotosynthese te doen. In het proces van fotosynthese wordt CO2 in combinatie met water omgezet in energie en zuurstof.

Bovendien zakt het sediment naar de zeebodem, waar het kleine algen begraaft die zo ook minder CO2 kunnen verwerken. Daardoor laten de zeebodemgemeenschappen meer CO2 los dan ze opnemen. Dat komt in de atmosfeer terecht, met extra opwarming tot gevolg.

Wierenkenner Bart Van de Vijver (Plantentuin Meise) en zijn collega’s schrijven in Ecography dat er in de zoetwatermeren op Antarctica veel meer kiezelwiersoorten leven dan gedacht. De meeste daarvan zijn uniek voor de Zuidpool, maar ze kennen ook daar een bescheiden verspreiding.