Ewout Pierreux (°1978)

Instrument: piano

Invloeden: Wynton Kelly, Bud Powell

Van Poll: ‘Pierreux verwaarloost de roots van de muziek niet. Hij is niet alleen een jongen van deze tijd. Hij is net zo goed thuis in bebop, en hij heeft meer diepgang. Vanuit die traditie zie ik hem in de toekomst heel interessante, eigen stukken schrijven, die breder reiken dan de Michael Brecker-generatie. Hij beheerst een breed scala van stijlen, heeft een goede groove en vermijdt clichés.’

Robin Verheyen (°1983)

Instrument: saxofoon

Invloeden: John Coltrane, Steve Coleman

Van Poll: ‘Verheyen is puur natuur. Muzikaal is hij soms wat overheersend, je kunt hem niet vasthouden. Daardoor plaatst hij je constant voor verrassingen. Ik ben niet dat type muzikant, maar Verheyen slaagt erin om mensen rond zich te verzamelen, die daar wel mee overweg kunnen en hem kunnen sturen. In een sextet speelt hij keurig als blazer tussen de blazers, maar als je hem in een kwartet loslaat, is het alsof hij uit de wei breekt. Maar al die tijd weet je: deze jongen wijkt niet van het pad af. Een godvergeten groot talent.’

Tutu Puoane (°1979) en Chantal Willie (°1978)

Instrument: zang

Invloeden: Ella Fitzgerald, Betty Carter

Van Poll: ‘Beiden zijn geboren met een stem waar wij, bloemkolen van de koude grond, niet aan kunnen. Ik heb ze leren kennen in Kaapstad, toen ze zeventien waren. Ze komen uit jazzminnende families én uit de kerk. Dat is de basis, zeker bij Willie. Zij komt uit een vrij beschermd milieu in Kaapstad, Tutu is een fighter. Chantal is bassiste, Tutu speelt drums. Een dat maakt van hen muzikanten, geen entertainmentzangeresjes. Betty Carter, dat is hun ding, niet Love Me or Leave Me of Norah Jones. Als je dat wilt, moet je maar deelnemen aan Idool op VTM. Tutu heeft een kwartet onder haar eigen naam, Chantal leidt de band Rainbow Rhythms en zingt bij Zap Mama, maar dat lijkt me niet meer dan een stepping stone.’

Yves Peeters (°1978)

Instrument: drums

Invloeden: Kenny Clarke, Billy Hart

Van Poll: ‘Peeters is een van de muzikale zoons van Dré Pallemaerts op het Lemmensinstituut in Leuven. Door de invloed van Dré hoor je de Kenny Clarke-richting in hem. Daarnaast heeft hij les gevolgd bij drummers als Billy Hart. Ik vind ‘m uitstekend in de band van (trompettist) Peer Baierlein, en hij speelt af en toe met Bert Joris en Frank Vaganée. Peeters kan meer dan alleen goed drummen. Hij kan ook een boodschap sturen en zit organisatorisch goed ineen.’

Bart Cornand