Een top tien op basis van een kleine rondvraag bij lokale betrokkenen, politici, actievoerders en advocaten:
1. In 1978 landde staatssecretaris Mark Eyskens met een helikopter op de dijk om te melden dat Doel zou blijven, ‘en dat is definitief’. Zo werd het ook vastgelegd in het gewestplan. Maar op 20 januari 1998 besloot de Vlaamse regering dat op één kilometer naast het dorp het Deurganckdok zou komen en dat Doel daardoor onleefbaar werd en weg moest.
2. ‘We zullen ons neerleggen bij het resultaat van de leefbaarheidsstudie‘, beloofde Vlaams minister- president Patrick Dewael plechtig in 1999. De nieuwe studie besloot in 2000 dat Doel best leefbaar was naast het dok. Toch werd daarna beslist Doel in de tweede gewestplanwijziging van de kaart te vegen.
3. De Vlaamse regering besliste op 19 mei 2000 ‘dat in Doel de woonkwaliteit en woonzekerheid bestendigd worden tot de datum van aflevering van een bouwvergunning voor een tweede getijdendok.’ Die vergunning is er nog altijd niet en komt er vermoedelijk nooit, maar toch heeft men het woonrecht beëindigd en de huizen massaal afgebroken.
4. Nadat Kris Peeters minister van Openbare Werken was geworden, besloot hij een einde te maken aan het getreuzel: ‘De verdwijning van Doel is beslist beleid. Ook als Antwerpen het niet nodig heeft’ (juni 2006). Waar de spitsvondige term ‘beslist beleid’ precies op sloeg, blijft een raadsel. Sommigen noemden het toen al liever ‘woordbreuk en bedrog’.
5. Op 23 maart 2007 besliste Peeters tot een ‘ gefaseerd afbraakplan’, te beginnen met de verkrotte en onveilige huizen. In werkelijkheid werd begonnen met de sloop van nieuwbouwwoningen, waardevol erfgoed en complete straten. Tot dit beleid in 2009 veroordeeld en stilgelegd werd door de rechter, die zei dat betracht werd ‘een onomkeerbare toestand te scheppen’.
6. ‘Wat Ouden Doel en Prosperpolder betreft, daar wordt niet aan geraakt. In alle varianten wordt ervan uitgegaan dat ze blijven bestaan.’ Dat zei Peeters, net gepromoveerd tot minister-president, in het Vlaams Parlement in oktober 2007. Dit werd op alle niveaus beslist en beloofd, tot vorige maand besloten werd een reeks gehuchten te onteigenen.
7. In april 2007 liet Peeters weten dat hij ‘bewarende maatregelen’ nam voor een deel van het patrimonium: de kerk, de pastorie, het kerkhof, het Hooghuis en de windmolen op de dijk. Bedoeling was te onderzoeken of Doel als ‘een site met beperkte niet-verblijfsfunctie’ kon blijven. De realiteit is dat men alle monumenten compleet liet verkommeren en vandaliseren.
8. De Nederlandse Eerste Kamer keurde de Scheldeverdragen pas goed in 2008 na de toezegging van Peeters dat een alternatief voor de ontpoldering van de Hedwigepolder welwillend bejegend zou worden. Maar daarna liet hij al snel het Belgisch deel van de Hedwigepolder afgraven en alle bomen rooien tot ontsteltenis van de Nederlanders. Vorige week startte hij een geschillenprocedure.
9. Volgens de Economische Ontwikkelingsstudie (2005), waar Peeters bij zijn beleid vaak naar verwees, zou de volledige containercapaciteit in de haven al bereikt zijn in 2011, zodat er tegen dan bijkomende capaciteit moest komen. De werkelijkheid is dat er vorig jaar nog geen 1,2 miljoen standaardcontainers in het Deurganckdok verwerkt werden, of na zeven jaar amper 10 tot 15 procent van de capaciteit.
10. In 1998 stelde Technum, in een studie in opdracht van de overheid, dat het Deurganckdok in 2010 voor een tewerkstelling van 4415 voltijdse jobs zou zorgen, en in 2015 zelfs 7929. Peeters schermde herhaaldelijk met soortgelijke cijfers. In werkelijkheid werkten er in 2010, vijf jaar na de start, 473 mensen.
