De PVDA heeft de wind in de zeilen. Maar als haar programma wordt uitgevoerd, zal de partij ons land met nóg meer schulden opzadelen.
N-VA-VOORZITTER Bart De Wever bestempelde de communistische PVDA vorig week als ‘restafval van de 20e eeuw’. Dat was een degoutante uitspraak. Je zet geen mensen bij het grofvuil, hoezeer je hun ideeën ook verafschuwt. Maar er zijn inderdaad nogal wat redenen om de opvattingen van de PVDA te verafschuwen.
SINDS DE PVDA-PTB bij de laatste federale verkiezingen meer dan 5 procent van de stemmen behaalde in Wallonië, kijkt PS-voorzitter Elio Di Rupo verschrikt naar het succes van extreemlinks. Dat jaagt de PS nog meer naar links. Terwijl de PVDA in de bundel De miljonairstaks en zeven andere briljante ideeën om de samenleving te veranderen pleitte voor een 30-urige werkweek zonder loonverlies, werd in Sint-Joost-ten-Node – de armste gemeente van het land – eind vorig jaar onder leiding van PS-burgemeester Emir Kir een motie goedgekeurd waarbij de vierdaagse werkweek wordt ingevoerd, met behoud van loon, voor het gemeentepersoneel. Hoe dat zal worden betaald, blijft onduidelijk.
IN VLAANDEREN loopt het minder hard voor de PVDA. Maar toch. De partij controleert al enkele centrales van de socialistische vakbond ABVV. In de districtsraad van Borgerhout bestuurt ze samen met de SP.A en Groen. De Antwerpse SP.A-lijsttrekker Tom Meeuws ziet wel iets in een kartel met Groen én de PVDA, om te voorkomen dat Bart De Wever in 2018 opnieuw burgemeester wordt. Ook SP.A-voorzitter John Crombez laat de deur voor de partij open. En tussendoor mocht PVDA-kamerlid Raoul Hedebouw de knuffelbeer spelen in De slimste mens ter wereld.
DAT NEEMT niet weg dat de PVDA al meerdere keren in opspraak is gekomen. Onlangs gebeurde dat nog in het relletje over de Noord-Koreaanse communistische partij. Die is verantwoordelijk voor een dictatuur met opzettelijke mishandeling, slavernij, seksuele geweldpleging, geheime gevangeniskampen, uithongering en ernstige politieke onderdrukking, zoals blijkt uit een 400 pagina’s lang rapport van de Verenigde Naties uit 2014.
DE PVDA schurkt zich ook graag aan tegen dictatoriale communistische leiders, bijvoorbeeld in Venezuela of Cuba. In een interview met Knack hield partijvoorzitter Peter Mertens eind 2016 voet bij stuk over Fidel Castro: ‘Hij was geen dictator.’ En dat terwijl het Cubaanse regime nog altijd geen tegenspraak duldt, en het aantal slachtoffers van het Castro-regime door sommigen op ruim 16.000 wordt geschat.
SOMMIGEN vinden dat PVDA niet moet worden afgerekend op haar vrienden, maar op haar programma. Pijlers van het economische luik van dat programma zijn, naast de vermindering van de arbeidsduur met behoud van loon, een miljonairstaks, hogere pensioenen en nationaliseringen. Philippe Defeyt, een gewaardeerde Waalse econoom ter linkerzijde en oud-voorzitter van Ecolo, berekende eind vorig jaar de kostprijs van het PVDA-programma: 50 miljard euro. Per jaar. Hij voegde daar in de Franstalige media nog aan toe dat dat een zeer voorzichtige schatting was, omdat heel wat PVDA-maatregelen baden in vaagheid. Wordt het PVDA-programma uitgevoerd, dan voorziet Defeyt een explosie van onze overheidsschuld en een verarming van de bevolking.
DAT DE PVDA het zelf niet zo nauw neemt met haar principes, blijkt uit hoe ze met haar geld omspringt. Terwijl de partij volgens haar programma geen ethiek verwacht van privébanken ‘die alleen op profijt uit zijn’, plaatst ze haar geld ‘op spaarrekeningen bij BNP Paribas Fortis en Rabobank’, zo bekende financieel verantwoordelijke Lydie Neufcourt ooit aan Knack – en bijvoorbeeld niet bij de duurzame Triodos Bank, zoals andere partijen. Neufcourt besefte dat die keuze moeilijk te verdedigen was voor een partij als de hare, en zei dat ze die informatie niet graag gepubliceerd zag: ‘De PVDA ziet haar naam liever niet verbonden met bepaalde banken.’
NET ZOALS je zelf je vrienden kiest, ontwikkel je zelf een visie op de samenleving. In beide gevallen zijn de keuzes van de PVDA desastreus. Dat sommigen er toch aan denken om met hen in zee te gaan, is op zijn minst verbazingwekkend. l
EWALD PIRONET is senior writer van Knack.
De kostprijs van het PVDA-programma: 50 miljard euro. Per jaar.
