Heel wat topfiguren van de Amerikaanse zakenbank Goldman Sachs kregen belangrijke posten in de politiek. En heel wat politici stelden hun ervaring en adresboekje na hun politieke loopbaan ten dienste van Goldman Sachs. Vijf opmerkelijke switchers.
Karel Van Miert
Karel Van Miert (1942-2009) is het meest bekend als SP.A-voorzitter en als Europees commissaris voor Mededinging. Na zijn politieke carrière stapte hij in de bedrijfswereld. Hij werd bestuurder bij grote bedrijven zoals Agfa-Gevaert, Solvay, Carrefour Belgium, De Persgroep en Philips. Van Miert werd ook adviseur van Goldman Sachs. Hij gaf de bank onder andere raad bij het bod van hun klant, staalgigant Mittal, op de staalreus Arcelor, die deels in Belgische handen was. Opmerkelijk: als eurocommissaris had Van Miert verscheidene staaldossiers onderzocht. De Amerikaanse zakenbank vroeg hem ook om de Belgische overheden van het bod op Arcelor op de hoogte te brengen. Dat heeft hij ook gedaan, zo gaf hij later toe. ‘Ik ben alleen boodschapper geweest. Ik werd door Goldman Sachs gevraagd zoals dat wel meer gebeurt in andere dossiers’, zei hij daar zelf over. Over de rest van zijn activiteiten voor de bank heeft hij nooit meer iets gelost. Lakshmi Mittal, stichter van de gelijknamige staalgroep, werd in 2008 lid van de raad van bestuur van Goldman Sachs. En de opvolger van Van Miert bij de Europese Commissie, de latere Italiaanse premier Mario Monti, werd er adviseur.
Prins Friso
Prins Friso van Oranje-Nassau van Amsberg (1968-2013) was de jongere broer van de Nederlandse koning Willem-Alexander. Hij had een afkeer van het koningschap. Een bekende uitspraak van hem is: ‘Je mag Alex wel in elkaar slaan, maar niet doodslaan. Want dan moet ik koning worden.’ Friso studeerde voor ingenieur en econoom, en werkte bij consultant McKinsey. In 1998 ging hij aan de slag bij Goldman Sachs. Hij was vijf jaar lang vicevoorzitter van de Londense investeringstak, waar hij omschreven werd als ‘een zeer getalenteerd bankier’. De ‘zakenprins’, zoals hij werd genoemd, zetelde daarna in de raden van bestuur van meerdere bedrijven, zoals Telenet. Het telecombedrijf heet een goede klant te zijn van Goldman Sachs, dat onder andere de overname van Base begeleidde. In februari 2012 werd Friso bedolven onder een lawine. Hij overleed na anderhalf jaar in een coma te hebben gelegen.
Mario Draghi
Mario Draghi (°1947) is sinds 2011 voorzitter van de Europese Centrale Bank (ECB). De Italiaan was van 2002 tot 2005 vicevoorzitter van Goldman Sachs, waarvoor hij de Europese strategie uitstippelde. Draghi blijft bij hoog en bij laag beweren dat hij ‘niet wist’ dat Goldman Sachs had geholpen om de schulden van Griekenland te verdoezelen, zodat het land lid kon worden van de eurozone. Draghi is niet de enige centrale bankier die ooit op de loonlijst van Goldman Sachs stond. Ook zijn collega bij de Bank of England, de Canadees Mark Carney, werkte er jarenlang, net zoals zijn vicegouverneur Ben Broadbent. Ook de Duitse ECB-directeur Otmar Issing werkte ooit bij Goldman Sachs, net zoals de Griek Lucas Papademos, ex-ondervoorzitter bij de ECB en ook nog een tijdje premier.
José Manuel Barroso
De Portugese ex-premier José Manuel Barroso (°1956) was van 2004 tot 2014 voorzitter van de Europese Commissie. Na een ontluizingsperiode van achttien maanden ging hij aan de slag bij Goldman Sachs. Barroso moet de bank, die Europa bespeelt vanuit Londen, adviseren over de brexit en zijn gevolgen. Tegen zijn overstap naar de financiële wereld werd luid geprotesteerd. Meer dan 150.000 Europese ambtenaren tekenden een petitie tegen de aanstelling van Barroso bij Goldman Sachs, waarmee ze hun ongenoegen uitten over de ‘moreel laakbare’ keuze van de oud-voorzitter en de ‘onverantwoordelijke draaideurpolitiek’, waaronder het imago van de Europese instellingen te lijden had. Barroso’s opvolger, Jean-Claude Juncker, gaf de opdracht om hem voortaan te behandelen als iedere andere lobbyist. Barroso zal niet meer worden ontvangen met de eer die hem als voormalig commissievoorzitter en ex-premier van Portugal zou toekomen, maar als een doorsneelobbyist.
Steven Mnuchin
Steven Mnuchin (°1962) wordt minister van Financiën onder de nieuwe Amerikaanse president Donald Trump. Mnuchin werkte 17 jaar als obligatiehandelaar voor Goldman Sachs. De bank was een van de hoofdrolspelers in de kredietcrisis, aangezien ze mee aan de basis lag van de rommelkredieten. In 2002 richtte Mnuchin zijn eigen hefboomfonds op. In volle kredietcrisis sloegen Mnuchin en enkele mede-investeerders hun slag, door voor een prikje de activa van de bankroete rommelkredietspecialist IndyMac op te kopen. De tot OneWest omgedoopte bank werd opnieuw gezond door beslag te leggen op de huizen van wanbetalers. Ze werd daarna voor 3,4 miljard dollar doorverkocht. Met zijn fortuin trok Mnuchin naar Hollywood, waar hij blockbusters als Avatar en Mad Max producete. Mnuchin is de derde veteraan van Goldman Sachs die het schopt tot minister van Financiën in de Verenigde Staten. Onder Bill Clinton bekleedde Robert Rubin die functie. Tussen 2006 en 2009 was Henry Paulson minister onder president George W. Bush.
