Vijftien jonge Belgen vormen de promotie 1994 van de Belgische Stichting Roeping.

Nathalie Godefroid (29) is doctor in de geneeskunde en specializeert zich op dit ogenblik in de pediatrie. Ze is als assistent-arts verbonden aan de Cliniques Universitaires Saint-Luc. Ze wil zich verder ontwikkelen in de pediatrische nefrologie, dialysetechnieken bij kinderen inbegrepen. Met andere woorden : ze wil kinderen helpen die aan nier-insufficiëntie lijden. “Waarom pediatrie ? Ten eerste omdat het een moeilijk vakgebied is, dat zich bezighoudt met kleine patiënten die hun problemen niet of moeilijk onder woorden kunnen brengen. Maar ze zijn ook de trots van hun ouders en de toekomst van de wereld, en dat geeft zin om voor hen te vechten. ” De tak van de pediatrie die ze wil beoefenen, komt in België nog nauwelijks aan bod. Daarom wil ze een jaar naar Canada om er stage te lopen aan The hospital for sick children in Toronto.

Julie Mertens (20) studeert psychologie en wil daarna aan de slag met gehandicapten. “Een stage bij het Belgisch centrum voor Motorisch-Verstandelijk Gehandicapten opende voor mij een wereld. Ik ben gefascineerd door hun entoesiasme, eenvoud en levensvreugde. Het kontakt met gehandicapte kinderen maakt dat ik mezelf ook gelukkig voel. Ik heb het gevoel dat dit werk me ook een plaats in de samenleving geeft. ” Ze wil voor een stage van vijf maanden naar de Clinique Privée d’Orthopédagogie in de Canadese provincie Quebec, waar ze vooral praktijkkennis kan opdoen in een omgeving die in haar vakgebied verder is gevorderd dan bij ons.

Kristof Van Grysperre (22) is dirigent. Of liever : hij bereidt zich voor op het behalen van het hoger diploma kamermuziek en het hoger diploma piano. Omdat er in België voor orkestdirektie geen volwaardige opleiding is, wil hij voor drie jaar naar het Curtis Institute of Music in Philadelphia. “Dat is zonder meer de beste school voor dirigenten. Het probleem is dat er maar één plaats voor een student-dirigent te begeven is. Maar ik wil me hoe dan ook in Amerika verder bekwamen, want in Europa kom je niet aan enige praktijk toe. ” Waarom dirigeren ? “Ik heb altijd die drang gevoeld om een orkest te leiden. Het optreden zelf, het slaan van de maat, is maar een detail in een heel proces. Het belangrijkste is het denkwerk, alles wat aan de eerste repetitie vooraf gaat. “

Anne Desobry (29) schildert. “Mijn atelier is de enige plaats waar ik kan leven, ” zegt ze, “Ik heb elk idee van komfort opgegeven. Ik wil beelden schilderen waarin de Mens verschijnt : naakt, arm, nederig, gezichten waaruit een innerlijkheid spreekt. ” Haar modellen lijken op het doek dan ook te vervellen, wat je ziet is rauw, bloedrood vlees. Naakt en trillend. “Schilderen is voor mij vooral een fysieke bezigheid, ” herhaalt ze. “Mijn leven zou geen zin hebben, als ik niet de zekerheid heb dat ik een bijdrage kan leveren tot de traditie van de schilderkunst. “

Philippe Englebert (30) restaureert kunstwerken. Hij volgde aan La Cambre in Brussel een opleiding van vijf jaar in het restaureren van kunstwerken, waarin hij zich vooral toelegde op moderne en hedendaagse kunst. “Veel werken hebben al onderhoud nodig zodra ze het atelier van de kunstenaar verlaten. Aangepaste preventieve maatregelen kunnen de aantasting van de werken vertragen of tegenhouden maar die maatregelen worden niet of nauwelijks genomen. Die noodzaak is des te groter omdat moderne kunst zoveel kwetsbaarder is dan oudere kunst. ” Hij wil een aanvullende opleiding volgen aan de Sorbonne in Parijs, die uniek is in haar soort.

Claire Mailleux (28) studeert farmacie. Maar die studie kon ze pas laat aanvatten. Ze werd eerst onderwijzeres, en moest daarna les geven toen bleek dat de studiebeurs die ze kon krijgen om een universitaire opleiding te volgen, te laag was. Maar de drang bleef. “Ik wou vooral begrijpen hoe ik de pijn van anderen zou kunnen verlichten met de hulp van zachte, natuurlijke geneesmiddelen. Ik zou graag onderzoek doen om de natuurgeneeskunde mee verder te helpen ontwikkelen. Antibiotica zijn namelijk geen ideale oplossing. Daarvoor heb ik eerst een stevige wetenschappelijke vorming nodig. En die studie boeit me : kennis verwerven over de ingenieuze werking van menselijke en plantaardige organismen. Meeslepend ! “

Jan Locus (26) is fotograaf. Voorlopig werkt hij nog voor een grootwarenhuis, waar honderden produkten voor zijn camera defileren. Maar binnenkort verschijnt zijn eerste grote reportage in een toonaangevende krant. Hij wou namelijk de religie in al haar extremen vatten, en zo kwam hij terecht in de oorden waar Maria aan de mens is verschenen. Na een tocht door Vlaanderen, belandde hij in Poolse bedevaartoorden en nu staat voormalig Joegoslavië op het programma. “Ik wil met dit soort van reportages verder gaan, in zwart-wit en zwervend door de straten. Een studio waarin alles wordt geënsceneerd, is aan mij niet besteed. “

Géraldine Lacave (29) is als dierenarts verbonden aan het dolfinarium van het Boudewijnpark in Brugge. “Dolfijnen zijn kwetsbaar voor de snelle en dodelijke vlekziekte, een aandoening die wordt overgedragen door besmette vissen. Vlekziekte komt ook bij varkens voor, maar daarvoor is er een vaccin. Dat varkensvaccin beschermt de dolfijnen niet volledig. Wij dachten tot voor kort dat baby-dolfijnen de ziekte niet konden krijgen omdat ze nog geen vis eten. Tot ik in december 1991 getuige was van de snelle dood van onze zes maanden oude baby-dolfijn. De autopsie wees op vlekziekte. Sindsdien wil ik alles weten over het immuniteitssysteem van dolfijnen om een specifiek vaccin te ontwikkelen. Het probleem is de financiering : het gaat om onderzoek dat geen geld opbrengt en dus hebben bedrijven en instellingen geen belangstelling om het te sponsoren. “

Robin Vokaer (29) is beeldhouwer. “Scheppen was al heel vroeg de voornaamste manier om me uit te drukken. Ik heb altijd getekend, geboetseerd, gebouwd, zolang ik me kan herinneren. Ik bekijk de wereld ook door de bril van mijn kunst. ” Vokaer woont in een verlaten schooltje in Waals-Brabant, waar hij een klaslokaal tot atelier heeft omgebouwd. Hij werkt vooral met hout en steen. Dat materiaal betrekken, is niet altijd eenvoudig hoewel hij wel eens wat verloren brokstukken uit steengroeven mag meenemen. Een verblijf van enkele maanden in Portugal lokt : de steen daar zou goedkoper zijn, en net zo goed als die uit de groeven van Carrara.

Tatiana De Perlinghi (29) schrijft filmscenario’s. Ze studeerde sociale wetenschappen, toen ze het programma van het Institut National Supérieur des Arts du Spectacle onder ogen kreeg en wist wat ze wou doen : verhalen vertellen met zowel beelden als woorden. In 1989 werd ze toegelaten tot de opleiding van Master in de filmkunst aan Columbia University, waar ze onder meer les volgde bij Emir Kusturica. Na een geslaagd eerste jaar was er echter geen geld meer voor een tweede. Terug in België moest ze in haar eentje praktijkervaring opdoen, nodig om eindelijk een korte film te kunnen regisseren. Met die prent wil ze producers ervan overtuigen om een bioskoopfilm te financieren, waarvan ze het scenario schrijft.

Stéphane Dado (24) is kunsthistoricus. Zijn liefde voor de opera van Rossini ontstond tijdens zijn studentenjaren. “De onwetendheid en de minachting van mijn professoren voor het onderwerp verbijsterden me. Rossini kreeg van zijn tijdgenoten in Frankrijk kritiek omdat hij te oppervlakkig zou zijn geweest. In werkelijkheid was het klassicistische Frankrijk niet rijp voor de nieuwe romantische geest. Frankrijk liep dus achter op Rossini, en niet omgekeerd. Maar de vooroordelen die toen zijn ontstaan, zijn gebleven. Ik wil dus aantonen hoe dat genie al die tijd miskend is gebleven. Daarvoor moet ik wel elk weekend naar Parijs, daar bevinden zich nu eenmaal alle dokumenten. “

Fabienne Leroy (25) doet onderzoek naar pedagogische multimediale informatica. “Ik heb twee interesses. De eerste is logisch denken, de gestruktureerde organizatie van inhoud. De tweede heeft te maken met de manier waarop de mens de wereld die hem omringt, waarneemt. Ik kon die twee alleen kombineren in mijn onderzoek naar en de ontwikkeling van pedagogische multimediale informatica. Omdat het zo’n jong onderzoeksgebied is, kon ik mijn licentiaatsdiploma alleen halen door de samenwerking van drie internationale universiteiten. Een Canadese deskundige biedt me nu de mogelijkheid om onder zijn leiding in Quebec aan een doctoraal proefschrift te werken. “

Hans Van den Broeck (30) is psycholoog, maar vond zijn roeping in de filmregie. “Tijdens mijn studie groeide het verlangen om zelf te creëren. Na een tijd kreeg ik toegang tot de film- en teateropleiding van de City University of New York. Een interessante plek omdat de meeste klassen een smeltkroes van kulturen waren. Door geldgebrek kon ik de studie echter niet afmaken. Ik wil nu graag dat postgraduaat in New York voltooien om me daarna aan een auteursfilm te wagen, waarvoor ik inspiratie zoek in het werk van regisseur John Cassavetes. “

Isabelle Wilbaux (29) is vioolbouwer. Op haar 19de werd ze toegelaten tot de internationale school voor vioolbouwers in Cremona, het Italiaanse stadje waar ook Stradivarius en Guarneri werkten. Na stages in ateliers in onder meer Besançon en Madrid bouwt ze nu haar eigen werk dat ze met sukses voorstelt op internationale concoursen voor vioolbouwers. “Ik voel nu behoefte om me over de homogeniteit tussen de instrumenten van het strijkkwartet te buigen : viool, altviool en cello. Zolang ik niet zelf een volledig ensemble heb ontworpen, zal niemand zich voor zo’n bestelling tot mij wenden. “

Muhiddin Dürrüoglu-Demiriz (25) is pianist en is ook aktief als komponist. Na zijn licentiaatsdiploma aan het conservatorium van Ankara werd hij in 1989 toegelaten tot de Muziekkapel Koningin Elisabeth voor de cyclus 1989-’92. “Die onderwijsinstelling is uniek in haar soort. Daarna kreeg ik een Fulbright-beurs om aan de Bloomington School of Music in Indiana te doctoreren. Ik heb die studie enkele jaren opgeschort om me voor te bereiden op internationale wedstrijden ik ben nu trouwens één van de Belgische kandidaten voor de Internationale Muziekwedstrijd Koningin Elisabeth 1995. Maar daarna wil ik terug naar Indiana om er mijn doctoraat te halen. “