Tussen minister van Binnenlandse Zaken Antoine Duquesne (PRL) en de burgemeesters zitten alsmaar meer haren in de boter. …
Tussen minister van Binnenlandse Zaken Antoine Duquesne (PRL) en de burgemeesters zitten alsmaar meer haren in de boter. Zwaargewichten als Louis Tobback (SP, Leuven) en Jean-Luc Dehaene (CD&V, Vilvoorde) gaven hem onlangs een brevet van onbekwaamheid in verband met de politiehervorming. En midden vorige week koos SP-burgemeester Ludwig Vandenhove van Sint-Truiden bewust voor de provocatie: hij liet dertien uitgewezen Indiërs die in zijn stad waren ondergedoken administratief vasthouden in het open asielcentrum van Bevingen en eiste meteen in kort geding van Duquesne dat hij hen zou opnemen in een gesloten instelling voor een effectieve uitwijzing en repatriëring.
Vandenhove, die ook volksvertegenwoordiger is en de minister in brieven, faxen en interpellaties in de Kamer al herhaaldelijk heeft gewezen op het feit dat die laatste schakel van het asiel- en migratiebeleid heel vaak een fictie is, was het dweilen met de kraan open grondig beu. Maar de SP’er kreeg onmiddellijk lik op stuk van kabinetschef Koen Dassen. Vandenhove moet niet zeuren, maar zou beter het zwartwerk in de fruitteelt in Zuid-Limburg en de huisjesmelkers in zijn stad harder aanpakken, fulmineerde de Vlaamse stand-in van Duquesne. Daarbovenop kwam het intussen voor dit soort conflicten klassieke verwijt dat de Truidense burgemeester met zijn optreden alleen maar in de kaart van het Vlaams Blok speelt.
Vandenhove beet terecht van zich af, want hij werkt in zijn stad wel degelijk aan een plaatselijk draagvlak voor de opvang van asielzoekers en het verdraagzaam omgaan met allochtonen. Helaas ging in dit verkrampte steekspel een zoveelste kans verloren om op een serene manier de mogelijkheden en beperkingen te formuleren van de afspraken met herkomstlanden, van de begeleiding van uitgewezenen en van oplossingen voor mensen die onmogelijk kunnen terugkeren. Dergelijke verzurende incidenten kenmerken het hele migratie- en asielbeleid. Duquesne mag dan al proberen iets van zijn Europees voorzitterschap te maken met de idee van een Europese grenspolitie tegen mensenhandel en illegale immigratie, het laat zich raden welke andere pijnpunten in de komende weken weer voor koortsstuipen zullen zorgen: het (niet) halen van de deadline van 31 oktober voor de regularisatieprocedure en een nieuwe paars-groene discussie over de vraag waarom de hervorming van de asielprocedure nu al maanden bij premier Guy Verhofstadt (VLD) in de koelkast zit.
De dertien Indiërs die vorige week in Sint-Truiden plotseling ongewild de media haalden, hebben intussen een asielaanvraag ingediend.
Patrick Martens
