‘De banken vormen een makkelijk doelwit voor de regering-De Croo om zich te profileren’

De regering-De Croo raakt het over niets meer eens, behalve over één zaak: de banken moeten worden aangepakt. Het begon met de rente op het spaarboekje. Want terwijl de Europese Centrale Bank (ECB) de rente optrok en de banken meer rente kregen van de centrale banken, ging de rente op het spaarboekje nauwelijks omhoog. Tot onvrede bij de vele spaarders. De regering pikte dit ongenoegen op en verhoogde de druk op de banken om de spaarrente op te trekken.

Eerst vroeg minister van Financiën Vincent Van Peteghem (CD&V) de banken nog vriendelijk of ze de spaarrente niet wat wilden verhogen. Toen de banken daar een beetje hautain afwijzend op reageerden, groeide het uit tot een regeringszaak, waarbij de Nationale Bank om advies werd gevraagd. Nadat die had verklaard dat er enerzijds wel wat marge was voor een renteverhoging, maar anderzijds dat het geen goed idee was om de wettelijke minimumrente te koppelen aan de rente van de ECB omdat dat te veel risico zou inhouden voor de stabiliteit van de banken, reageerde vicepremier Frank Vandenbroucke (Vooruit) als gestoken door een wesp: de Nationale Bank kon niet rekenen en haar advies was dan ook onjuist. Dat alles zonder dat hij zelf met een berekening over de brug kwam. Het illustreert de verbetenheid bij de ministers om de banken de oren te wassen.

Daarbij bleef het niet. De regering kondigde een onderzoek aan naar mogelijke concurrentieafspraken tussen de banken over de spaarrente. Daarnaast wordt bekeken hoe de dossierkosten voor hypothecaire leningen en de kosten voor elektronisch betalen kunnen worden gedrukt. Het mag duidelijk zijn: de regering-De Croo voert de strijd tegen de banken op.

De regering kan daarbij rekenen op brede steun van de bevolking. Die voelt zich al langer onheus behandeld door de banken en heeft daar goede redenen voor. Bankkantoren werden gesloten, steeds meer klanten voelen zich aan hun lot overgelaten. Dat terwijl hun belastinggeld wél noodzakelijk was om de banken te redden van het faillissement tijdens de bankencrisis van 2008 ten gevolge van de grootheidswaanzin van sommige bankiers. En zelfs nu de banken opnieuw monsterwinsten boeken, kan er voor de brave spaarders niets af.

De banken vormen zo een makkelijk doelwit voor de regering-De Croo om zich te profileren. Trots pakte die al uit met het eerste resultaat: staatsbank Belfius verhoogt de spaarrente. Het gaat om een minimale verhoging waar de meeste spaarders niets aan zullen hebben. Econoom Paul De Grauwe noemde het al ‘een domme pr-stunt’. Dat geldt bij uitbreiding ook voor de regering-De Croo.