Ranglijst aller tijden in de majors. Jack Nicklaus: 18 zeges, 19 keer tweede. Tiger Woods: 14 zeges, 6 keer tweede. Beiden treden dit weekend herop op de Masters. Dat Nicklaus wint, zou het minst verbazen.

Het rampzalige bericht stond op 10 maart in de internationale pers onder de schreeuwerige kop: ‘Elin Nordegren heeft zich verzoend met Tiger Woods.’ Twaalf minnaressen? Of tweeëndertig? Spons erover. ‘Goed nieuws,’ zult u hoopvol hebben verzucht, ‘Tiger kan zich nu eindelijk weer concentreren op zijn op één na grootste vaardigheid: the art of golf. Net op tijd voor de Masters.’

Optimisme kenmerkt de lezer van Knack, anders was hij het niet, maar in dit geval is het een tikje voorbarig. Onderaan in hetzelfde bericht stond namelijk het met goed nieuws onafscheidelijk verbonden slechte nieuws: ‘Tiger is weer volop aan het oefenen, onder leiding van zijn gewezen coach Hank Haney.’

Wat die minnaressen betreft, zullen we kort zijn: dat kan ons niet schelen. Privé! Kregen wij de kans, en hadden wij het geld, we deden het ook. En met nog meer. Hij kan er maar deugd van gehad hebben. Zijn prestaties heeft het in elk geval niet geschaad, wel integendeel. En chapeau dat hij het zo lang verborgen heeft kunnen houden, ook in dit onderdeel van het vak is hij een voorbeeld voor ons allen.

Tiger Woods kan al jaren geen stap verzetten zonder op zijn hielen een leger fotografen en erger: golfchroniqueurs. En dan toch de hele tijd lekker aan de rol zonder dat het bekend wordt, dat vergt oefening en nauwgezetheid. Zoals het golf zelf. Hiermee is bewezen wat al bewezen was: dat wij, golfjournalisten, heel wat discreter zijn dan bijvoorbeeld onze minder beschaafde collega’s uit de showbizz of de politiek. Deed een premier met medewerksters van wie hij weet wat ze kunnen en wat ze niet kunnen hetzelfde als Woods met zijn vriendinnen, het stond allang in de populaire bladen. En op de websites van de zelfverklaarde kwaliteitskranten, elektronische vergaarbakken voor alle pulp waartegen ze zich beweren af te zetten.

In het hele golfmilieu werd trouwens vrij terughoudend gereageerd op de door lust gestuurde belevenissen van Tiger Woods. John Daly, zelf vijf keer getrouwd, drie keer verplicht in een ontwenningskliniek voor alcoholici opgenomen, en bij herhaling aangeklaagd én veroordeeld wegens partnergeweld, sprak voor allen toen hij gevraagd om een commentaartje over de Woodsliefjes antwoordde: ‘Daarover zeg ik niets. En als er één is die in deze materie met kennis van zaken zou kunnen spreken, ben ik het wel. Ik zal u één ding toevertrouwen: die jongen kon op een balletje slaan. Ik hoop dat hij zo snel mogelijk terug is.’

En in die mooie woorden kon eenieder zich vinden.

Het afkickcentrum P. Potager

We gaan niet veel kostbaar papier meer verspillen aan dat gedoe over de vrouwen van Woods, we duiken alleen nog even in het archief van Knack om onszelf eens in de bloemetjes te zetten, iemand moet het doen. Wat stond er, letterlijk, in Knack van 28 maart 2007?

‘Tiger stond op de tee van de British Open 2001 op Royal Litham, sloeg af met zijn dikke Bertha, en trof de dunne Elin recht in haar hart. En in haar portefeuille. Sinds 5 oktober 2004 is juffrouw Nordegren ook officieel mevrouw Woods en mogen we haar smørrebrødje gebakken noemen. Golfersvrouwen staan niet hoog aangeschreven. Hen wordt vaak verweten dat ze hebzucht verwarren met liefde. John Daly belde na een dramatisch shot op de twaalfde van Pebble Beach naar zijn vierde echtgenote en zei: “Schat, het spijt me maar ik heb zonet je nieuwe jacuzzi in het meer geslagen.” Paul McCartney mag niet klagen, en Patrick Dewael zeker niet, vergeleken bij wat de Woods zal moeten afdragen bij de onvermijdelijke scheiding. Dat zal in de buurt komen van wat onze goede vriend Roman Abramovich moest afdokken aan een dorre vlakte als Irina Malandina.’

Was dat een sterke voorspelling of was dat een sterke voorspelling? Die Elin hebben wij in het circuit weten komen, samen met haar tweelingzus. Speelden kinderoppas voor het gezin van Jasper Parnevik, een Zweedse prof die vooral opviel door zijn dwaze outfits. En door zijn kinderoppassen. Nu is er toch hopelijk niemand onder u die gelooft dat de gezusters Nordegren graag met kinderen omgingen? Elin nog het minst van de twee. Een rijke golfer aan de haak slaan, ziedaar wat boven al de rest prijkt op de lijst der te doene dingen van blonde Zweedse kindermeisjes. Elin had hem rap vast, de nummer één van het hele veld nog wel. Toen was het geen bezwaar dat er haar al tientallen waren voorafgegaan.

Ben Hogan, een van de grootsten uit de golfhistorie, gaf zijn leerlingen deze goede raad: ‘Doe altijd het tegengestelde van wat het gezond verstand je aanraadt, alleen dan heb je kans een goede golfer te worden.’ Dat advies heeft Woods misschien iets te letterlijk genomen. Het leidde uiteindelijk naar de nacht van 26 op 27 november 2009, toen de wereld even ophield met draaien.

Tiger knalde om halfdrie op zijn eigen oprit eerst tegen een brandkraan en daarna tegen een boom, niet terwijl hij thuis aankwam zoals het een normale drinkebroer zou overkomen, maar toen hij ervan wegscheurde. En zowel Tiger als zijn SUV bleek deerlijk beschadigd met een golfclub. Met een ijzeren zeven. Een ongebruikelijke keuze voor het inslaan van een autoruit, voor een hersenpan kan het ermee door.

Het duurde twee dagen voor Woods een listig communiqué verspreidde: ‘Hoewel ik begrijp dat mensen nieuwsgierig zijn, wil ik erop wijzen dat het ongelukje dat ik onlangs had een zuivere privézaak was, en dat ik dat zo wens te houden. De valse, ongegronde en kwaadaardige geruchten die over mij en mijn gezin zijn verspreid, zijn onverantwoord. Ik zou de media willen verzoeken dit onbetekenende incident verder te laten rusten.’

Volgens communicatie-experts was er weinig kans dat dit verzoek zou worden ingewilligd. Anderhalf uur na de mededeling van Woods had de National Enquirer haar al te pakken: Rachel Uchitel! Hostess, het kind moet een naam hebben, in een nachtclub in New York.

Daarna volgden de gebeurtenissen elkaar snel op. Wij vatten samen. Een veertiental gewezen bedgenotes van Tiger melden zich via de pers officieel aan. Elin Nordegren buiten zinnen. Woods duikt onder. Moeder Nordegren komt aan in Florida! Eerste voorstel tot scheidingsregeling: 200 miljoen dollar. Moeder Nordegren met maagzweer naar ziekenhuis gevoerd. 200 miljoen is wat weinig, vindt Elin. Trouwe sponsors blijken al even weinig trouw als Woods zelf. Tweede scheidingsvoorstel ingediend, 300 miljoen dollar. Moeder Nordegren uit ziekenhuis. Tweede scheidingsvoorstel afgewezen. Tiger naar de P. Potager Mental Health Facility in Hattiesburg in Mississippi, een afkickcentrum voor seksverslaafden, men mag er niet bij stilstaan wat ze daar met een man doen, God weet tonen ze foto’s van Kristien Hemmerechts. Bill Haas wint de Bob Hope Classic in Palm Springs. De bekende pornoster Joslyn James meldt dat ze twee keer zwanger was van Woods maar één miskraam kreeg en één abortus… HOU OP!

De hoofdtherapeut van P. Potager Mental Health Facility: ‘Tiger evolueert gunstig.’ Dustin Johnson is de beste in de AT&T op Pebble Beach. Moeder Nordegren terug naar Zweden. Oef. Tiger verlaat de P. Potager Facility: genezen! Zegt sorry op geforceerde persconferentie in de Sawgrass Golf Club in Ponte Vedra in Florida. Valt moeder Kutilda om de hals. Elin niet aanwezig. Camillo Villegas wint de Honda Classic in Palm Beach, bij Woods om de hoek.

En dan dus dat vreselijke bericht: Elin en Tiger hebben zich verzoend, tot daaraan toe, het zal lang duren, maar Tiger traint opnieuw met Hank Haney! Wat een miserie, wat een miserie.

De coach moet eruit

We duiken opnieuw in het archief. Want er zijn mensen, vooral op onze redactie, die denken dat wij hier maar wat uit onze nek kletsen. Hier een artikel uit Knack van 14 juli 2004: ‘ Woods heeft al twee jaar geen major meer gewonnen. Zijn laatste dateert van juni 2002: de US Open. Na dat toernooi gooide hij zijn coach Butch Harmon buiten, en sindsdien is hij op de sukkel. Harmon begeleidde Woods van toen die zeventien was, en lag toch voor een stukje mee aan de basis van de ongelooflijke successen die Tiger behaalde. U en ik zouden nu zeggen: “We pakken die Butch weer binnen en klaar is Kees.” Maar zo is Woods niet. Het ligt aan zijn driver, de golfballetjes zijn te zwaar, de greens lopen niet, het weer valt tegen, de toeschouwers staan te dichtbij… Kortom: de excuses van elke doordeweekse knoeier. Laten we nu even ernstig blijven. Stel: u hebt Butch Harmon, een goeroe in de wereld van golfcoaches, net ontslagen. Wie neemt u dan als zijn opvolger? Toch Hank Haney niet, we moeten het niet ridiculiseren. Woods wel. Als er twee coaches zijn die diametraal tegenover elkaar staan, dan wel Harmon en Haney. We zullen niet zover gaan om in verband met Haney het woord “minigolf” te laten vallen, maar it crosses one’s mind, nietwaar.‘

En ook dát was verdraaid visionair, al zeggen we het zelf. Goed, voor de volledigheid en de eerlijke berichtgeving zo eigen aan Knack vermelden wij terloops dat Woods mét Hank Haney als swingcoach zes majors won, en driekwart miljard dollar, maar wij zijn persoonlijk geneigd te schrijven: ondanks Hank Haney. Niets is voor een golfer belangrijker dan een goede swing. Ja, een goede putt maar daarmee ben je niets als de swing niet klopt. En wat is het gevolg van een slechte swing? Dat snapt een amateur: knieproblemen. En die kwamen er voor Woods, dat is toch geen toeval? Na de US Open 2008 moest Tiger onder het mes. Seizoen afgelopen en grote twijfels voor het volgende.

Dat 2009 voor Woods een annus horibilis is geworden, hoeft geen betoog. Niet alleen door die vrouwenaffaires, ook op de baan liep het niet zoals we dat van hem gewoon waren. Je hoefde geen groot kenner te zijn om te zien dat Tiger, bewust of onbewust, zijn geopereerde knie spaarde en dus automatisch zijn niet-geopereerde meer belastte. Een toernooi over vier rondjes betekent vier dagen na elkaar een voettocht van telkens een kilometer of zeven, en iedere dag een uur of zes rechtop staan. De fysieke paraatheid die dat vereist, wordt weleens onderschat. Ook bij het slaan van de bal is het evenwicht op beide benen van primordiaal belang.

De grote afspraken gingen de mist in. Op de Masters zesde. Op de US Open zesde. Op de British Open niet eens voorbij de cut halfweg, dat was hem in een major slechts één keer eerder overkomen: de US Open van 2006 die kort volgde op de dood van zijn vader en grote inspirator Earl Woods. Op de US PGA ging Woods wel als leider de slotronde in, maar werd tot zijn ontzetting geremonteerd door een Aziaat die bij nazicht uit Zuid-Korea kwam en Yong-eun Yang bleek te heten. Nummer 110 op de wereldranglijst. De altijd geestige columnist Brian Murphy noteerde: ‘De ontreddering op het gelaat van Woods kende in de geschiedenis slechts één voorgaande: die op het gelaat van Geraldo Rivera toen hij de geheime kluis van Al Capone opende.’

Geraldo Rivera was een roemruchte televisiepresentator van ABC, een soort Paul Jambers, die graag met stunts uitpakte. Zo zou hij in 1986 in zijn show de geheime kluis van Al Capone openbreken. Maanden op voorhand was die scoop met veel poeha aangekondigd, en op de grote avond zelf zaten vele tientallen miljoenen Amerikanen aan hun televisietoestel gekluisterd. Toen Rivera met veel drama en pathos de kluis eindelijk opendraaide, bleek er helemaal niets in te zitten. ‘Evenveel als in zijn eigen hoofd’, schreef TheWashington Post.

Uiteindelijk won Woods in 2009 zeven van de achttien toernooien waaraan hij deelnam, meer dan één op de drie dus, dat blijft ongelooflijk. Hij veroverde met de VS ook de Presidents Cup tegen Australië en was opnieuw laureaat van de amoreel hoog gedoteerde FedEx Cup, een prijs die op het einde van het jaar wordt uitbetaald aan iemand die tijdens dat jaar al het meest heeft verdiend. In golf spreekt men vaak over het mattheuseffect.

Woods won merkwaardig genoeg alle vier de toernooien die aan de majors voorafgaan: Bay Hill, de Memorial, de Congressional en Firestone. De Eve Grand Slam, ‘de vooravond-grandslam’, was voor de allereerste keer in de geschiedenis een feit. En het gaat niet om kleine wedstrijdjes: de hele wereldtop is er present, er wordt gespeeld om miljoenen dollars en om veel punten voor de verschillende ranglijsten.

Woods rijfde ook meer dan 11 miljoen dollar aan prijzengeld binnen. Ieder ander zou van vreugde in het Michiganmeer duiken, maar voor Tiger was het een tegenvaller. Volgens het Amerikaanse zakenblad Forbes rondde hij eind vorig seizoen wel de kaap van 1 miljard dollar, maar als je daarvan al 300 miljoen moet afstaan aan een inhalig vrouwmens, zit je gauw weer op nul. Daar moet je nog niet al te wild voor doen. En als je sponsors afhaken, moet je zeker voorzichtig zijn.

Daarom hebben wij één gouden raad voor Woods, hij doet ermee wat hij wil: gooi Hank Haney buiten.

Butch Harmon, de vroegere succescoach van Woods, is ondertussen trouwens aan het werk met Phil Mickelson, de nummer twee in de golfhiërarchie en net als Woods onlangs beschuldigd van bedrog. Zij het van een andere orde.

Pack hem, Jack

‘Lefty’, zo genoemd omdat hij linkshandig is, werd tot zijn stomme verbazing op Torrey Pines van fraude beticht door Scott McCarron, een al wat oudere golfer van bescheiden niveau. Volgens McCarron waren de groeven op de wedges van Phil in strijd met het reglement! Dát was nog eens een rel. Sloeg heel wat harder in dan het gedoe over de vrouwen van Woods.

Een wedge is een club voor korte shots, bijvoorbeeld om de bal in een boogje op de green te ‘chippen’. Een van de wedges is de sand wedge, waarmee de bal uit een zandbunker kan worden gewipt, dat wil zeggen: door iemand die kan golfen. Nu moeten de groeven op de voet van een wedge volgens een nieuwe richtlijn van de Amerikaanse Golf Federatie USGA in V-vorm zijn, en bleek Mickelson nog een oude Ping Eye 2 met evenwijdige groeven te hebben gebruikt.

‘Mickelson is een bedrieger’, liet McCarron in de kranten optekenen. Het hele circuit stond meteen in rep en roer. De geschokte Phil haalde een reglementsartikel uit 1990 tevoorschijn waarin de Ping Eye 2 officieel werd erkend als toegelaten wedge. Naar zijn mening ging dat reglement boven het nieuwe voorschrift. Het uitvoerend comité van de USGA kwam in spoedzitting bijeen en gaf Mickelson gelijk. Waarna die dreigde McCarron voor het gerecht te slepen indien hij niet publiekelijk excuses zou aanbieden aan zijn Ping Eye 2. Dit laatste gebeurde, een pijnlijker moment dan de excuses van Woods in Sawgrass.

Voilà, dat zijn de ernstige zaken waar het om gaat in golf, zie. Laat die vrouwen ertussenuit, voor hen is er de Ladies PGA. Tiger Woods is gelukkig weer van de partij op de Masters. Jack Nicklaus trouwens ook. De Golden Bear, 70 ondertussen, speelde voor het laatst mee in 2005. Maar dit jaar zijn hij en zijn aloude rivaal Arnold Palmer opnieuw present als ‘honorary starters’. Jack won de Masters zes keer, Arnie vier. Ook Woods heeft er vier op zijn naam.

Voor Nicklaus is dit een uitgelezen kans om Tiger op een extra major achterstand te zetten. Stuur een leger escortemeisjes op hem af, Jack. En neem er zelf ook eentje. Het leven is al zo kort, we kunnen er beter wat plezier aan beleven.

DOOR KOEN MEULENAERE

‘Doe altijd het tegengestelde van wat het gezond verstand je aanraadt, alleen dan heb je kans een goede golfer te worden.’