Octopus bis is onder een heel slecht gesternte gestart. Niemand die weet hoe tegen 15 juli een nieuwe staatshervorming in de steigers kan worden gezet.
De eerste minister van dit land moet de premier van alle Belgen zijn, met ook een mobiliserende toekomstvisie. Gelukkig beschikt Yves Leterme (CD&V) over die kwaliteiten, zoals blijkt uit zijn inspanningen voor de kandidatuur van België om (samen met Nederland) in 2018 het WK voetbal te organiseren. Vorige week sprak Leterme met FIFA-baas Sepp Blatter en UEFA-voorzitter Michel Platini. In het weekend zag hij de bobo’s opnieuw tijdens de openingswedstrijd van het Europees kampioenschap in het Zwitserse Basel. Insiders denken dat de kansen van België nog niet gekelderd zijn.
Letermes communicatie-ijver over dit voor ons land ongetwijfeld levensbelangrijke initiatief staat in schril contrast met zijn lethargie wanneer het gaat over de tweede fase van de staatshervorming en Brussel-Halle-Vilvoorde. Van de start van Octopus bis vorige week herinneren de aanwezigen zich enkel dat Leterme iedereen beleefd het woord gaf. De bijeenkomst zelf resulteerde in nieuw uitstel: B-H-V is uitbesteed aan Kamervoorzitter Herman Van Rompuy (CD&V) en Senaatsvoorzitter Armand De Dedecker (MR), die moeten uitzoeken of over deze kwestie überhaupt onderhandeld kan worden; met een ‘werkwijze’ voor de rest van de communautaire en institutionele agenda zijn de vicepremiers Jo Vandeurzen (CD&V) en Didier Reynders (MR) nog enige tijd zoet.
Sinds het aantreden van Leterme I zijn er bijna drie maanden verspild. De deadline van 15 juli komt snel dichterbij. Maar in een oplossing op korte termijn voor B-H-V gelooft niemand, terwijl een ‘onderhandelde’ beslissing over dit dossier voor de Franstaligen essentieel is om een tweede pakket van de staatshervorming nog maar in overweging te nemen. Aangetast door paranoia over de splitsing van het land en verwikkeld in een slopende strijd om het politieke leiderschap in Wallonië en Brussel, doen MR/FDF, PS en CDH slechts alsof ze willen onderhandelen. Die houding stelt het geduld van de partij van de premier zwaar op de proef. ‘We zijn nog bereid de interregionale en interpersoonlijke solidariteit te verdedigen, maar als men geen ernstig gesprek over de inhoud van onze voorstellen wil aangaan, als men de noodzakelijke hervormingen voor ons land onmogelijk maakt, sluiten we geen enkele optie uit’, aldus CD&V-voorzitster Marianne Thyssen. Ze sprak dat dreigement nota bene uit op de Gezinsdag van haar partij in Plopsaland.
Van 15 juli ligt oud-premier Jean-Luc Dehaene (CD&V) als ‘politicus van een andere generatie’ niet wakker. Op een seminarie ‘Quo vadis Belgica’ van de christelijke arbeidersbeweging ACW legde hij vorige week wel de vinger op verschillende wonden. Terwijl de Vlaamse eisen volgens hem vooral slogans en geen onderbouwde standpunten zijn, zetten de Franstaligen het federale basisakkoord op de helling door elk gesprek te weigeren. Dehaene pleit voor omzichtigheid bij het herschikken van bevoegdheden in de sociale zekerheid. De huidige generatie politici, opgegroeid in aparte gemeenschappen met gescheiden opinies, moet volgens hem beseffen dat elke nieuwe staatshervorming voortbouwt op de vorige en compromissen vergt. Helaas voor Dehaene getuigen zijn opvolgers van compromismoeheid. En niemand die op dit ogenblik weet hoe deze moeheid nog kan worden weggenomen.
door Patrick Martens
