Als Georges-Louis Bouchez (MR) echt niet meer in Vivaldi gelooft, moet hij er maar uitstappen, vindt politiek journalist Martin Buxant.
Ondanks een gemeenschappelijke verklaring van Open VLD en MR om de plooien glad te strijken en het gezicht te redden, is het dezer dagen ver zoeken naar wat broederliefde binnen de liberale familie, zeker nu Brussels MR-fractievoorzitter Alexia Bertrand de overstap naar Open VLD heeft gemaakt. Dat deed ze om de gedesavoueerde Eva De Bleeker te kunnen opvolgen als federale staatssecretaris voor Begroting. De Franstalige liberalen waren door de transfer naar verluidt zodanig verrast dat een aantal MR-excellenties in eerste instantie dachten dat ze er een MR-collega bij hadden gekregen.
Bij de Open VLD was de sfeer, na de aanhoudende kritiek van MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez op premier Alexander De Croo en de Vivaldi-regering in het algemeen, er een van boontje komt om zijn loontje. Open VLD-voorzitter Egbert Lachaert zei zondag op de Franstalige televisie zelfs geen verschil meer te zien tussen sommige interpellaties van MR-Kamerleden en die van het Vlaams Belang.
‘De Open VLD is het duidelijk spuugzat’, zegt politiek journalist en medeoprichter van nieuwszender LN24 Martin Buxant. ‘Er is grote irritatie bij de Vlaamse liberalen, vooral jegens MR-voorzitter Bouchez, die gigantisch veel ruimte inneemt, ook in Vlaanderen. Hij zit echt non-stop in jullie media. Daarmee maait hij De Croo het gras voor de voeten weg. Vlaamse bedrijfsleiders zijn gefascineerd door Bouchez, ze willen hem allemaal ontvangen, dat heeft VOKA me zelf zo verteld. En dat werkt de Open VLD op de zenuwen. Vooral omdat de Vlaamse liberalen niet anders kunnen dan een slappe houding aannemen. Ze leveren de premier, en kunnen dus niet meer als echte liberalen handelen. De overstap van Alexia Bertrand, dat is natuurlijk wel mooi gespeeld door de Open VLD, maar de MR zal dat wel te boven komen.’
‘Georges-Louis Bouchez zit echt non-stop in jullie media. Daarmee maait hij Alexander De Croo het gras voor de voeten weg.’
In de grond is de kritiek die Bouchez gaf op het uitblijven van een nucleair akkoord of de ontspoorde begroting en de problemen bij Justitie misschien wel terecht, vindt Buxant. Maar zijn houding is niet consequent. ‘Regeringsbesluiten worden per consensus genomen. Alle partijen, dus ook de MR, zijn aanwezig in het kernkabinet. Dus ofwel zijn de MR-vertegenwoordigers in de regering niet sterk genoeg om op het beleid te wegen, en dan moet Bouchez ze vervangen. Ofwel is Bouchez zodanig teleurgesteld in de Vivaldi-regering, dat hij zich er niet meer in thuis voelt, en dan moet hij er maar uit stappen. Tu aimes ou tu quittes.’
