Prominente landgenoten geven hun advies aan de toekomstige koning
Monseigneur,
Ik beoefen een sport (atletiek) waarin je, om het te maken, blijk moet geven van koninklijke alertheid: het is de extreem doorgedreven zoektocht naar uitmuntendheid en naar het absolute. Het is Shakespeare, het is bijna even krachtig als de liefde van Romeo en Julia.
Mijn chronometer spreekt tot mij, hij is mijn barometer. Hij zegt me voortdurend hoe het met mijn atleten gesteld is. En soms bekruipt me de dwaze aandrift om hem de baas te worden, hem trager of sneller te doen gaan. Misplaatste ijdelheid. Je kunt het tikken niet stoppen en de realiteit speelt zich voor je ogen af. Onverstoorbaar confronteert ze je met de feiten.
Vanuit deze extreme situatie die wij dagelijks beleven, beoordelen wij de samenleving. Wij bekijken haar en samen met haar ook ons land, onze beschaving. En ik moet eerlijk toegeven dat ik bezorgd ben. Bezorgd over ons gebrek aan durf om te ondernemen, om erin te geloven. Zonder complexen, voluit. Ons onderwijs, dat uitsluitend aan het IQ denkt, verwaarloost de ontwikkeling van onze emotionele intelligentie en verstikt onze drang om te winnen.
Gegijzeld door deze sluipende en onzichtbare verdoving laten we de mondialisering over ons heen lopen. Volgens de poujadisten kunnen we ons maar beter in ons eigen wereldje terugtrekken. Dit is een houding die negatieve gevoelens stimuleert en de illusie wekt van de macht tot een superieure groep te behoren. Het is een weg zonder eind, die in de meeste gevallen tot oorlog leidt. Onze geschiedenis bewijst dat ten overvloede.
Al met al zullen uw en onze toekomst cruciaal zijn en mede worden bepaald door uw optreden. U zult het alledaagse glans moeten geven en de droom moeten stimuleren zoals uw voorgangers dat hebben gedaan.
Uw parcours wordt boeiend, temeer omdat veel van onze landgenoten niet in u geloven. Maar misschien zal de functie een ander licht op u werpen en u open doen bloeien.
U die elke maandag confidentiële gesprekken zult voeren met onze premiers, zult aan alle verantwoordelijkheid dragende vertegenwoordigers van het volk indirect kunnen vragen een visie te hebben, een soort van rode draad. Het zal ongelooflijk veel moed vergen om onze bevolking te vragen harder te werken, rijkdom te creëren, goed te presteren, en dat allemaal zonder de harmonie en de samenhang in het gedrang te brengen. De burn-out ligt inderdaad op de loer…
U zult, Monseigneur, een beroep moeten doen op onze éminences grises om onderzoek en innovatie zo veel mogelijk aan te moedigen. Dit alles met een winnaarsmentaliteit en het vaste voornemen erin te geloven en met de overtuiging bergen te kunnen verzetten.
Deze ‘vechtlust’, die gestimuleerd moet worden zonder oorlog te voeren, zal onze planeet moeten respecteren en rekening moeten houden met onze schuldenproblematiek.
De toestand wordt zo zorgwekkend dat ik de indruk heb dat bepaalde partijen zullen moeten samengaan om te proberen het tij nog te keren, zo groot is de uitdaging.
Kunnen we achteloos blijven toezien, kunnen we de negatieve golf die over Europa spoelt tot staan brengen? Hebben we oplossingen?
Die oplossingen liggen in de handen van mannen en vrouwen en uw verantwoordelijkheid is enorm. Ze is nu al groot, morgen wordt ze reusachtig.
Er zijn mannen en vrouwen die ons hoop hebben gegeven. Mannen en vrouwen die de weg hebben gewezen. Mannen en vrouwen die het geweten en de geesten van de mensen hebben aangesproken opdat elkeen erin gelooft. Bent u die baken?
Als u zich die man voelt, als u zich in hem herkent, maak er dan werk van en geloof in uzelf.
Laat de stereotypes achter u, creëer nieuwe dromen, betoon respect voor wie de wereld willen veroveren en steun hun waarden.
Als u daarentegen van oordeel bent dat u dit niet aankunt, geef de stok dan snel door aan uw dochter.
Maar ik denk dat veel zal afhangen van de mensen die u omringen en de experts die u bijstaan en die u, naar ik hoop, op de weg van het succes zullen zetten.
Het ga u goed.
Knack publiceert voortaan elke week een brief aan de kroonprins.
Jacques Borlée