zA 2404

Indien zich een sensationeel schandaal voordoet, zoals onlangs in het bisdom Brugge, u hebt er wellicht van gehoord, is het goed even te zwijgen, te wachten tot door bevoegde instanties of personen voldoende onweerlegbare feiten bekend zijn gemaakt, en pas dan eventueel te oordelen. Beter ook dan nog niet, maar goed, een mens moet nu eenmaal kunnen kakelen en gekakel verkoopt steeds beter, wat zeer goed is voor ons.

Door ook in dit betreurenswaardige geval de eerste stormen te hebben laten voorbijrazen, zijn wij nu bij machte een meer ge-nuanceerde reactie te formuleren. En die luidt: wat voor een verdommese lorejas was die monseigneur Vangheluwe eigenlijk? Dat is voorzeker een ACV’er geweest. Laten we hopen voor hem dat al de rest wat hij de mensen veertig jaar lang heeft wijsgemaakt ook gelogen was, want anders staat hij er niet goed voor. Eeuwig zal hij branden in de hel indien waar is wat hij altijd heeft gepredikt. Althans, dat veronderstellen wij want met de katholieke geloofsleer weet je nooit, de meest flexibele van allemaal.

Indien het van ondergetekende zou afhangen, wat gelukkig niet het geval is, werd de vrijheid van godsdienst afgeschaft. Steller dezes is marxist, of is het minstens geweest, en in zijn ogen is godsdienst opium voor het volk. Het is een nooit opdrogende bron van conflicten en oorlogen, én intellectuele oplichterij. U gelooft toch zelf niet dat er leven na de dood is, mogen wij hopen. Of zeilt Dirk Draulans voor niets al een jaar over de woeste wereldzeeën? Godsdiensten moeten niet wettelijk worden erkend, maar wettelijk worden verboden. Alle vormen van overheidssteun en subsidie aan religies moeten worden ingetrokken, liefst nog vóór acht uur vanavond, en alle gebedshuizen dienen te worden afgebroken, met uitzondering van degene die het historisch of architecturaal erfgoed opfleuren.

Tot zover het onverbloemde standpunt van uw dienaar, die eens te meer nogal solitair in de woestijn staat te roepen. Maar zo is Mozes ook begonnen. In afwachting van meer volgelingen zouden wij graag vernemen waaruit dat seksueel misbruik door de Brugse bisschop precies bestond. Daarin zijn namelijk nogal veel gradaties, niet elke pedofiel is ook een pederast. Als de kerk openheid van zaken wil geven, dan maar ineens all the way. En indien dat de trouwe kerkgangers nog dieper schokt dan nu al het geval is, dan is dat maar zo. Het zal hen leren zo goed gelovig en zo goedgelovig te zijn.

Wij kunnen de zoekende en mogelijk een weinig verward geraakte lezer van Bladspiegel slechts één raad geven: geloof niets, en nog het minst van al wat je met je eigen ogen ziet. Alleen twijfel, existentiële en andere, is de correcte levenshouding. Eén profeet maar is het waard om gevolgd te worden: René Descartes. Ging acht jaar lang in een chalet in de Zwitserse bergen zitten twijfelen, en toen zijn brandhout op was stormde hij naar beneden, riep: ‘Cogito ergo sum’, en dook van euforie en door een overdosis spiritualiën in het meer van Genève.

‘Ik denk, dus ik ben’, nadien geperfectioneerd tot ‘Ik denk, dus ik ben, denk ik’, is de enige echte universele waarheid, al de andere zijn quatsch. Onthoud dit, en u zult zich minder vaak bedrogen voelen.

Bon, waarover hadden we het? De gebeurtenissen in Brugge. Wij hebben alle krantenknipsels daarover bijgehouden, twee ton papier, en wij citeren thans uit De Standaard, de kwaliteitskrant van meneer de marketeer. Zaterdag 24 april, zeventien volle bladzijden over de affaire. Plus de kletsrubriek ‘Opinie’ met de onvermijdelijke Rik Torfs, die bijna kopman was van de CD&V-Senaatslijst voor de komende verkiezingen.

Het kan tegenwoordig nooit genoeg zijn in onze media. Dezelfde dag in dezelfde krant: 78 bladzijden over de onafhankelijkheid van Congo. Achtenzeventig! En dat zou je allemaal moeten lezen? Wie het doet, offert niet alleen een mooi weekend maar een volledige maand op. Hopsakee, de vuilnisbak in zie, dat hele katern over de Congo. Wij wachten wel op de Knack Extra van eind deze maand.

Zo’n marketeer zou eens moeten leren dat er een verschil is tussen een krant en een magazine. En hij zou het eerste hoofdstuk uit ‘Hoe word ik journalist’ moeten herlezen: ‘Een journalist moet het nieuws selecteren en samenvatten.’ Die wijze les lijkt inmiddels te zijn vervangen door haar tegendeel: ‘Geef alles, en van alles zoveel als kan.’ En duiding, duiding dat er in de kwaliteitspers opgediend wordt! Twintig keer meer dan feiten waarover duiding kan worden verstrekt. Een plaag. Leve de niet-kwaliteitspers. En dat niemand komt aandragen met de clichéverwijten van sensatie en schending van de privacy, want de zogenaamde kwaliteitskranten plegen precies dezelfde inbreuken, eigenlijk nog erger omdat zij het altijd doen onder een of ander aan het rijk geschakeerde domein van de hypocrisie ontleend mom.

Uit de bisschopssage in De Standaard nemen we bladzijde 12, waarop wordt gepeild naar hoe de gewone Bruggeling reageert op zijn eigen stommiteit om gezagsdragers te vertrouwen. Aan het woord is een verontwaardigde Brugse die, als wij de reporter mogen geloven, Magda Blootakker heet. Nomen est vaak omen, maar gelukkig niet altijd. Zegt Magda: ‘ Mocht Vangheluwe hier nu voorbijkomen, ik schiet er mij naartoe en zou roepen: “Gij nieuweerd!” Dat is West-Vlaams voor “niets waard”. Of nee, nog beter: ik zou hem apart trachten te pakken en er dan op slaan. En ik zou wel weten waar ik moet mikken.‘ Magda Blootakker. Een mens mag er zich niet te veel bij voorstellen.

Uit hetzelfde artikel: ‘ Foorkramer William Pauwels is op ’t Zand bezig met de installatie van zijn Gezondheidsapotheek, een oliebollenkraam. “Vanavond opent de kermis, maar deze keer zal bisschop Roger wel geen smoutebollen komen eten zoals de andere jaren. De bisschop heeft onlangs nog mijn kleinkind gedoopt. Ik mag daar nu niet meer aan denken.” Ook in café Craenenbrug op de markt van Brugge gaat het al de hele dag over de bisschop. “Hij was zo fier op zijn kanariepietje dat hij had afgericht om in zijn bureau rond te vliegen. Vangheluwe had beter zijn eigen kanariepietje getemd.”‘

Er zijn mensen die klagen dat de weekendprijs van 2,40 euro voor De Standaard veel is, maar eerlijk is eerlijk: men krijgt kwaliteit voor zijn geld.

wo 2804

Dat onze chef-Wetstraat daar nog naartoe gaat, naar TerZake of Phara. Honderd keer hebben wij het al gezegd: ‘Rik, blijf daar weg. Ge krikt hun kijkcijfers op, ge tilt hun programma’s uit de banaliteit, terwijl ik net zit te pleiten om die hele nieuwsdienst af te schaffen. Gij ondergraaft mijn onverdroten arbeid.’ Maar nee, hart te groot. Het zou met uw dienaar niet waar zijn.

Offert hij een schitterende lenteavond op om in TerZake uitleg te gaan geven bij de vlucht van Yves Leterme, wordt hij door Lieven Verstraete aangekondigd als ‘Rik Cauwelaert’, en door de onderschriften als ‘hoofdredacteur van Knack’, twee fouten in minder dan vijf seconden.

En als ze het nu nog met opzet deden, je zou het sportief incasseren. Maar het is onkunde. Nadat onze chef-Wetstraat was bedankt voor zijn komst – ‘Graag gedaan’, zegt die brave lobbes dan nog – kondigde Verstraete het volgende item aan: ‘Er heeft zich een incident voorgedaan tijdens de kiescampagne van de Britse premier Gordon. We kijken naar het fragment.’

Het mes erin, Piet.

do 2904

En steeds weer blijven ze Johan Vande Lanotte interviewen. Zonder concurrentie de grootste knoeier uit de laatste tien jaar Belgische politiek. Erger dan Yves Leterme, want dat kan dus. Alles, maar letterlijk álles waaraan den Baard zijn fikken steekt, draait uit op een fiasco.

We kunnen er ook niet aan doen dat het vervelend wordt, we zullen het lijstje blijven opdreunen, tot ze het eindelijk snappen. Het hotelakkoord over Sabena, afgesloten zonder de bevoegde minister of de voorzitter van de raad van bestuur in te lichten. Resultaat: door een flater die een schoolkind niet eens begaat 54 miljard frank belastinggeld zomaar weggegooid.

De verkoop van ABX Logistics: met 30 miljoen euro erbovenop gratis weggegeven aan de Britse groep 3i, die eerst diezelfde 30 miljoen in Electrawinds investeert en minder dan een jaar later hetzelfde ABX voor 600 miljoen euro van de hand doet. Daarnaast heeft den Baard ook Electrabel voor een appel en een ei aan de Fransen verkwanseld, waardoor we ons de rest van onze dagen blauw zullen betalen aan energie.

Zijn begrotingen waren puur bedrog, daarover zijn naderhand zelfs zijn eigen medewerkers, én die van de ex-premier, openhartig geweest. Door de verkoop van gebouwen en het overnemen van pensioenfondsen, twee initiatieven die de overheid nog eeuwen in een financiële wurggreep zullen houden, sloot hij balansen die anders diep in het rood waren geëindigd in evenwicht af.

Zijn Zilverfonds is een van de frappantste gevallen van zwendel uit de geschiedenis van de staatsfinanciën. Samen met Guy Verhofstadt heeft hij nagelaten de meevallers van een kortstondige economische groei en een lage rente te gebruiken om onze openbare schuld binnen aanvaardbare perken te loodsen, en heeft zo de welvaart van vele toekomstige generaties bij voorbaat verknald. En dan durft hij uit te pakken met het centrale thema van zijn verkiezingscampagne: welvaart en geluk. Hij heeft ze net beide om zeep geholpen.

Ook de mooie stad Oostende gaat onherroepelijk naar de knoppen dankzij het bewind van den Baard. De mensen worden op straat doodgestoken om een sigaret. Naast windenergie is drugshandel de enige handel die er nog welig tiert. Regie voor Maritiem Transport: failliet. De ferrylijnen: van de kaart geveegd. Geen paard loopt nog op de Wellingtonrenbaan. Het casino valt letterlijk uit elkaar. Het prestigerestaurant Ostend Queen: failliet. De vismijn: virtueel failliet, plus nog een zware veroordeling door Europa boven het hoofd. De visserijvloot: op de klippen. De haven: een ramp. Het vliegveld: een catastrofe. Fort Napoleon: maar maar maar. De Thermen: mensen toch. Het koninklijk domein van Raversijde: aandoenlijk. Dankzij de aangespoelde Johan Vande Lanotte is de tot voor kort bruisende Koningin der Badsteden regelrecht naar de goot geleid. Alleen de overheidsinvesteringen voor Electrawinds vloeien vlot binnen.

Ook in het basketbal is zijn enige verdienste het binnenrijven van veel geld, afgedwongen van alle bedrijven die in Oostende voor wat dan ook een vergunning nodig hebben. Dat geld wordt allereerst gebruikt om via het riante salaris van general co-ordinator de alimentatie aan zijn derde vrouw te betalen. Wat overblijft, wordt besteed aan een eindeloze stoet coaches en spelers die meestal nog tijdens het seizoen worden vervangen door nieuwe en nog duurdere coaches en spelers. Het geld diende vorig seizoen ook om drie spelers van Aalstar weg te kopen, zeg gerust ‘om te kopen’, uitgerekend de avond vóór ze tegen Oostende moesten uitkomen en zie… verloren. Eerder al was zwart op wit bewezen dat den Baard fraude had gepleegd door ‘geko-subsidies’ op te strijken voor Oostendse basketters die al een jaar in het buitenland bleken te spelen. En daar komt die vent allemaal mee weg, zowel bij het gerecht als bij de pers.

Nu zijn partij. Door zijn eigengereide en totaal verkeerde samenstelling van de kieslijsten leed de SP.A bij de vorige federale verkiezingen een gigantische nederlaag, in één klap 30 procent van haar kiezers kwijt. Tientallen miljoenen euro’s aan inkomsten gingen zo verloren en driehonderd medewerkers moesten worden ontslagen, het grootste sociale bloedbad van de voorbije jaren. De dag na dit electorale dieptepunt stelde hij eigenmachtig zijn opvolgster en een nieuwe fractieleidster voor. Die laatste nam al op de persconferentie zelf ontslag, de eerste begon aan een calvarietocht van jaren en wordt nog altijd niet voor vol aangezien. Twee weken geleden hebben den Baard en Steve Stevaert nog achter haar rug geprobeerd zich alsnog in de regering-Leterme te wringen.

Bovendien was den Baard, de grote specialist grondwettelijk recht, het genie dat de provinciale kieskringen heeft ingevoerd, waardoor het land nu in een onoplosbare rechtscrisis is terechtgekomen. Als professor grondwettelijk recht had hij zo veel respect voor de grondwet dat hij nog eerst de verkiezingen van 2007 met twee weken heeft vervroegd, om zich zo aan een uitspraak van het Grondwettelijk Hof te onttrekken. De rampzalige financieringswet waardoor de federale overheid in sneltreinvaart naar het faillissement is gevoerd, komt ook al mee uit zijn koker.

En uitgerekend deze prutser gaat zich nu opwerpen als het politieke orakel van het land? Kunnen we nog een klein beetje ernstig blijven alstublieft? Vooral in de media?

vr 3004

Brussel-Halle-Vilvoorde, onwettige verkiezingen, een koning die aan politiek doet… Allemaal goed en wel, maar dé vraag die gesteld moet worden is: wat gaat er gebeuren met Mia Doornaert? Dat menske is in een jaar tijd al drie keer haar job kwijt. Dat is meer dan Terry Verbiest.

door Koen Meulenaere

Godsdienst is opium voor het volk. Godsdiensten moeten niet wettelijk worden erkend, maar wettelijk worden verboden.