mA 03/05

De Grieken mogen ervoor opdraaien, voor het gehannes van hun leiders. De rest van Europa zal snel volgen. Er zijn er in België wel die geloven dat het bij ons zo’n vaart niet zal lopen, maar dat is veeleer toe te schrijven aan argeloosheid. Thomas Leysen was de eerste die openlijk heeft onthuld dat België het Griekenland aan de Noordzee is. Heeft die mens wat over zijn hoofd gekregen. Gelukkig zijn Leysens dat gewoon. Ging van ellende zijn woorden afzwakken, terwijl hij tweehonderd procent gelijk had, wat toch zelden het geval is bij een VBO-voorzitter. Kijk goed naar wat de Grieken overkomt, dan weet u precies wat u zelf te wachten staat.

Er was met die Hellenen maar één juiste beslissing, die dus vanzelfsprekend niet is genomen: onmiddellijk uit de euro zwieren. Daarna Spanje, Portugal, en Ierland. Op de voet gevolgd door België. Dan het Verenigd Koninkrijk. Dat zit er wel niet in, wil er ook niet in, maar het is van belang aan de hele wereld duidelijk te maken dat het er niet in mag. We zullen er korte metten mee maken, zoals in Knack gebruikelijk: er zijn maar drie landen die in de eurozone mogen blijven, te weten Luxemburg, Slowakije en Finland. En als ze hun begrotingen niet onder controle houden, vliegen die drie er ook nog uit.

In de politiek, zeker in de onze, wordt een wet aangenomen of een maatregel uitgevaardigd, en daarna wordt niets gedaan om de naleving ervan te controleren en de inbreuken erop te bestraffen. Het Stabiliteitspact uit de Verdragen van Maastricht en Amsterdam was duidelijk: begrotingstekort maximaal drie procent van het bbp, staatsschuld maximaal zestig procent van het bbp. Om sukkelaars als België, waar dankzij Wilfried Martens de schuld ver boven honderd procent was geschoten, toch mee aan boord te hijsen, werd meteen een achterpoortje geopend dat nooit zou zijn geopend indien uw dienaar het voor het zeggen had gehad: landen die een hogere staatsschuld dan zestig procent in significante mate afbouwden, werden gedelibereerd.

Het Stabiliteitspact was een prachtig instrument om een ijzersterke munt te garanderen. Helaas was het nauwelijks van kracht of de twee leidende Europese naties, Duitsland en Frankrijk, eisten al een versoepeling. Die versoepeling werd later verder versoepeld. En opnieuw. Tot er niets meer over was om te versoepelen. Als ze de komende weken op de internationale geldmarkten nog meer lamme eenden in het vizier nemen, ligt de hele euro binnen de kortste keren in puin. Hebt u nog oude biljetten of munten in Belgische frank? Bijhouden.

Na Griekenland en Italië heeft België de hoogste staatsschuld van de hele eurogroep. In 2011 zal ze oplopen tot 104 procent. Italië zit dan aan 118 en Griekenland aan 135. Een niet-euroland als Bulgarije, om eens een relevante vergelijking te zoeken, heeft een overheidsschuld van 15 procent en een begroting in evenwicht. Wij herhalen: Bulgarije. Hoe kan dat?

Volgens Metena, de denktank van de christelijke werkgeversorganisatie VKW, is dit de verklaring: ‘De lage schuldgraad wijst erop dat de overheid niet goed in staat is om belastingen te innen, infrastructuurwerken uit te voeren, en onderwijs en gezondheidszorg te garanderen.’

Wat is dat voor onzin? De Belgische overheid is nog minder in staat belastingen te innen, infrastructuurwerken uit te voeren en onderwijs en gezondheidszorg te garanderen, en zij heeft géén lage schuldgraad. Bij die VKW-denktanks moeten ze een beetje ernstiger worden. Een grap mag, maar het mag niet leiden tot losbollerij.

Nog een vergelijking. In Estland bedraagt de overheidsschuld 13 procent, in Luxemburg 17. Luxemburg produceert niets, drijft nauwelijks handel, en balanceert wat research en development betreft ergens tussen het pleistoceen en het holoceen. Vroeger was er in het Groothertogdom een bloeiende staalindustrie, maar die is verschrompeld tot een paar smidsen en een kleine demonstratieoven in het heemkundig museum van Differdange. Het ooit zo trotse Arbed, de Aciéris Réunies de Burbach-Eich-Dudelange, is in handen van de Indiërs. De ijzermijnen van Esch-sur-Alzette zijn gesloten. De landbouw is beperkt tot een paar onrendabele bioboerderijen ten oosten van Diekirch. De programma’s van RTL zijn bijna zo slecht als die van Eén.

Nochtans zijn de Luxemburgers geen ongelukkig volk dat kreunt onder de werkloosheid en de extreme armoede, zoals de Belgen indien ze de recentste cijfers van Bea Cantillon wat beter zouden bestuderen. Volgens het Internationaal Monetair Fonds, dat het kan weten, heeft Luxemburg per hoofd van de bevolking het hoogste bbp van de hele wereld. En op de Quality-of-life-index staat het vierde na Ierland, Zwitserland en Noorwegen. België staat vierentwintigste.

Het geheim is het bankgeheim. Officieel afgeschaft door de Europese Spaarrichtlijn van Freddy Willockx, maar eenieder die zelf over een klein kapitaaltje beschikt, weet dat in de banken van Luxemburg-stad nog altijd een verheugende scheiding is tussen de openbare lokettenzaal en de gezellige chambrettes achterin. Ook op dat punt heerst daar een grote gelijkenis tussen de bankgebouwen en de bars aan het station.

Als wij Belgen de catastrofe die is veroorzaakt door de opeenvolgende regeringen-Martens en door acht jaar Paars op de uiterste valreep nog willen afwenden, is er maar één mogelijkheid: we zeggen terstond de vermaledijde Europese spaarrichtlijn op en we voeren het bankgeheim opnieuw in. En deze keer zonder restricties. Doen we dat niet, gaan we regelrecht onze ondergang tegemoet. Met dank aan Wilfried Martens, de architect van onze economische, financiële en staatkundige miserie. Om bij het voorbeeld van Bulgarije te blijven: in Sofia zat zo’n kerel in de gevangenis. Daar lachen ze niet met het ontsporen van staatsfinanciën. En nog minder met polygamie.

di 04/ 05

Eerlijk? Ja, wij waren van zins om op N-VA te stemmen. Weliswaar tegen ons hart en met dichtgeknepen neus, maar als we dit land niet zeer snel splitsen, gaat zowel Vlaanderen als Wallonië naar de haaien. Brussel is daar al. Iedereen ziet waar de fouten in onze politieke structuur liggen, te beginnen bij ons totaal verkeerde electoraal systeem, maar geen enkele politieke partij zal dat veranderen want wie het doet, schaadt zichzelf. Een complexe organisatie moet je van buitenaf hervormen, niet van binnenin. Nu zal een stem voor de N-VA de splitsing van dit land niet dichterbij brengen, maar ze geeft de grote partijen tenminste niet de kans te beweren dat de kiezer die hervorming niet wil.

Met deze enigszins kromme redenering hadden wij dus uitgemaakt dat het N-VA zou worden. En wij waren van plan de trouwe lezers van Bladspiegel op te roepen alle vier hetzelfde te doen. Komt die clown van een De Wever zijn nieuwste troef toch niet voorstellen zeker: Siegfried Bracke! Welnu: nooit, voor geen miljoen, niet eens met een geweer tegen de borst, stemmen wij op een partij die Siegfried Bracke als kandidaat heeft. We zullen het voor alle zekerheid in het Duits zeggen: nie und nimmer! Nog eerder stemmen wij op den Baard. Nee wacht, schrap dit laatste. Nog eerder op Rik Torfs. Nee, schrap ook dat.

Is iedereen er nu eindelijk van overtuigd dat Knack al die jaren gelijk had om die linkmiegel van een Bracke te linken aan het Vlaams Belang, dat hij op de VRT salonfähig heeft gemaakt en waarvoor hij in Knokke een propagandamiddag ging verzorgen? Was De Wever bij zijn verstand geweest en had hij nee gezegd op de wanhopige vraag van Bracke naar een uitweg voor zijn psychische problemen op de VRT, dan was hij wel bij Filip Dewinter gaan aankloppen.

Als Bracke opkomt vóór iets, zijn wij tegen. Maakt niet uit wat. Neen tegen de splitsing van dit land. Vive la Belgique unie, leve België. Weet u wat? Wij stemmen op Lutin Mary. Hoe zit het met diens patriottische partij? Een even groot fabeltje als zijn emigratie naar Montpellier? Des te beter dan: wie kan liegen als Lutin Mary, hoort thuis aan de top van de Belgische politiek. En wie zo veel van andermans geld kan verkwisten in hotels en restaurants zeker.

We gaan nog wat beleven. Er zijn al mensen, of toch journalisten, die in alle ernst menen dat Elio Di Rupo in aanmerking komt om onze volgende eerste minister te worden. De voorzitter van de meest corrupte partij van heel Europa! Dat is nog eens een geschikte kandidaat om de Belgische regering te leiden.

Deze verkiezingen zijn door het Grondwettelijk Hof al ongrondwettig verklaard, ze zijn door twaalf rechtbankvoorzitters ongrondwettig verklaard, en als klap op de vuurpijl zijn ze door Ghislain Londers van het Hof van Cassatie wél grondwettig verklaard, wat de laatste juridische twijfel wegneemt: ongrondwettig.

Burgemeesters zullen mogelijk weigeren in hun gemeente de stembusgang te organiseren en er komt wellicht een karrenvracht bezwaren en klachten van burgers allerhande. Na de open brief van Stijn Meuris en nadat de overheid zelf heeft bekendgemaakt dat er toch geen boetes worden geïnd voor het negeren van de opkomstplicht, mag verwacht worden dat een miljoen mensen niet zal gaan stemmen.

Niettemin doen ze in de Wetstraat rustig verder. De grondwet, ach, daar trekt een Belgische regering zich niets van aan: een vodje papier. In die optiek is Elio Di Rupo inderdaad de ideale premier, dé verpersoonlijking van het Belgisch model.

do 06/ 05

Dan hebben ze op de VRT-nieuwsdienst een Congospecialist, al is het een partijdige, maken ze een zevendelige documentaire en een zeventig-delige reeks voor Het Journaal over Congo, sturen ze een ander naar ginder! Rudi Vranckx. En die slaagt er dan in om zelf nóg meer in beeld te komen dan dé specialist ter zake: Peter Verlinden. In wiens ogen een nieuwsitem dezelfde functie heeft als een spiegel. Mocht Verlinden een boek schrijven, zoals Ivan De Vadder, hij zette een foto van zichzelf op de cover.

Die documentaire hebben wij nog niet gezien, maar in de Journaalreportages zijn alle grenzen van de ik-journalistiek verlegd. Rudi komt aan te Kinshasa, breed in beeld. Rudi stapt in een prauw, breed in beeld. Rudi slaat met de zweep op de luie zwarte roeiers, in beeld. Rudi stapt aan land. Rudi zet een tentje op. Rudi peutert wat rubber uit een boom. Rudi vraagt een oud vrouwtje of het waar is dat de Belgische bezetters de mensen hun handen afhakten. NEE! Niet waar. Waarmee een van de hardnekkigste clichés van de antikolonialen weerlegd is: die zwarten verloren hun handen omdat ze onvoorzichtig waren met slijpschijf en cirkelzaag.

Rudi in een winkel. Rudi gaat naar de kapper. Rudi eet een banaan. Rudi is flink. Rudi ontleedt met een bioloog van de universiteit van Gent een hagedis. Rudi ontleedt met een cranioloog van de universiteit van Leuven een schedel. Rudi ontleedt met een bacterioloog van de universiteit van Brussel een waterstaal uit de Congostroom.

Rudi in een schooltje. Want er lopen zo te zien nogal wat kinderen rond in de Congo. Het Monseigneur Vangheluwegenootschap zou er zijn werk hebben. Rudi op een markt. Rudi op een fiets. Rudi stapt weer in een boot, een grotere deze keer. Rudi kiept honderd vluchtelingen die zich op het dek genesteld hadden overboord tussen de krokodillen. Rudi koopt een Congolese legerofficier om (500 dollar). Rudi hier. Rudi daar. Rudi overal. Vergeleken bij Rudi Vranckx is Peter Verlinden een schuchtere wezel die zich verschuilt op de achtergrond.

De Congolezen hebben het stilaan gehad met al die Belgische reporters en cameraploegen die komen filmen hoe slecht het land er wel aan toe is na vijftig jaar zelfbestuur. Op een dag verscheen Jef Geeraerts met twee tongzoenende kerels in zijn zog. Pas was die schok verteerd of daar was Marc Reynebeau. Die is in Congo geboren, met alle gevolgen van dien. En dan moet eind juni koning Albert nog komen. Met de nieuwe premier. Of erger: met de oude. Gelukkig is Karel De Gucht niet meer in functie of ze kregen op de plechtigheid nog naar hun voeten ook. Ze hebben daar hun buik meer dan vol van hun indépendance. Net als wij Belgen.

vr 07/ 05

Wilt u geloven dat er mensen zijn die hun abonnement op Knack opzeggen omdat wij hier vorige week hebben geschreven dat naar onze mening alle religies oplichterij zijn en dat er geen hiernamaals bestaat? Er is niet eens een hiernumaals. Omdat één enkele redacteur, uw dienaar dan nog, dat beweert, willen die mensen de hele Knack niet meer lezen. Hadden wij het tegenovergestelde geschreven, wat uiteraard precies hetzelfde is, dan wel. Leg zoiets maar eens uit.

Het wezenskenmerk van Knack, streng bewaakt door onze chef-Wetstraat, is net de pluriformiteit. Voor elk wat wils. Wie gelooft in ons Heerke kan terecht op de eerste bladzijde, wie niet gelooft in ons Heerke op de laatste. De natuurlijke rangorde in feite. Wie gelooft in de Belgische politiek zal het binnenin moeten gaan zoeken. Loep niet vergeten.

door Koen Meulenaere

Nooit stemmen wij op een partij die Siegfried Bracke als kandidaat heeft. We zullen het voor alle zekerheid in het Duits zeggen: nie und nimmer!