ZO/ 28/ 11

Wie tegenwoordig ook heel onbeleefd begint te worden, is Witse. Zijn medewerkers afblaffen, zijn directeur uitschelden, men zou het bij Knack eens moeten proberen, eerzame burgers fysiek aanvliegen, in één uur tijd zeven verschillende verdachten van dezelfde moord beschuldigen en voor het oog van de hele straat arresteren… Wat voor een gestampte boer is me dat. Die overtreft Guy Verhofstadt, en bijna Jean-Luc Dehaene.

En drinken, mensen toch, een spons. Wat een voorbeeld voor de jeugd. Niemand mag nog roken op televisie, en terecht, maar zich lazarus zuipen mag wel. En dat alles met ons belastinggeld, voegen wij eraan toe met feestelijke vreugde om dit goed gevonden argument. Want die vent wordt door u en mij betaald.

De voorbije weken is la guerre des flics trouwens weer in alle hevigheid losgebarsten, octopushervorming of geen octopushervorming. Het zit er bovenarms op tussen Witse en Van In, de ene van de federale recherche Halle, de andere van de federale recherche Brugge. Rollen vechtend over de straatstenen. Wijl veiligheidsadviseur Brice De Ruyver zedig de andere kant opkijkt, zoals van een professor criminologie mag worden verwacht.

Van In, in het wereldse leven geregistreerd als Roger Flack, of is het Norbert Flack, enfin dat heeft geen belang, Van In had in een vraaggesprek verklaard dat Witse, Hubert Damen, Witse tegen zijn goesting speelde. Iets wat iedereen met ogen in zijn kop kan zien. En wat Damen zelf in alle interviews zonder het te zeggen zegt. Maar Witse kwaad! Wat permitteerde Van In zich? Die zatlap met zijn Duvels. Die ouwe bok die met de veel te jonge Francesca Vanthielen samenhokt. Niet te verwonderen dat ze het vorig jaar met een ander deed, wij zijn vergeten met wie maar het was weer niet helemaal wat ze gehoopt had.

Van het een kwam het ander: Halle werkt niet meer samen met Brugge. Halle werkt nog liever samen met Brussel en Vilvoorde. Dit schrijvende, onze pen gedrenkt in een inktpot vol verontwaardiging, moeten wij plots terugdenken aan een fantastische sketch van Chris Van den Durpel die al veel vroeger, in een sterk moment van vooruitziendheid, Witse en Van In met elkaar liet ruziemaken. Hierna verscheen De Cock: ‘Goedemiddag. De Cock, cee oo cee kaa.’ Begonnen ze met z’n drieën te twisten over wie de meeste boeken had uitgebracht. Witse: ‘Eén boek.’ Van In: ‘Haha, één boek, sukkelaar. Pieter Aspe, achttien thrillers.’ De Cock: ‘Zielenpoot. Appie Baantjer, zesenvijftig thrillers.’ En toen kwam als laatste Van den Durpels eigen en onovertroffen commissaris Huygebaert binnen: ‘Goeiemiddag. Huygebaert, hache, uu, y-grec, gee, ee bee, aa, ee, er, tee. Wat is dat hier allemaal, mannekes?’

Zoals vaker met goede humor is deze vermakelijke act nadien dus werkelijkheid geworden. Wij zullen u één ding voorspellen: het gaat daar slecht aflopen, in Halle. Een hartaanval! Voor Witse. Hoe weten wij dat? Omdat hij het zelf al verklapt heeft, spannend voor de kijkers, en omdat inspector Morse ook een hartaanval heeft gekregen. Toen die neerzeeg in de binnentuin van een of ander prachtig Oxfordcollege, smaalden twee toevallig voorbijwandelende professoren: ‘Bezie dat daar. Zo vroeg op de dag en al dronken.’

Dat gaat Witse ook overkomen. Eerst op ziekteverlof gestuurd wegens drankmisbruik, en dan dood. Het enige wat er nog moet bijkomen is dat hij door zijn raam met een verrekijker naar de vogeltjes staat te staren, en zich dan achter de rug van Dams en Van Deun met hun eerste eigen zaak gaat bemoeien. Als je plagieert, moet je voluit plagiëren. Men noemt dat met een Bargoense term, waarvan niet helemaal zeker is of hij sarcastisch dan wel ernstig bedoeld is: kwaliteitsdrama.

Dat het parket geen vervolging instelt tegen deze manifeste vorm van diefstal valt alleen te verklaren door de algehele inefficiëntie van onze justitie. In de wereld van de fictieve politie is kennelijk alles toegelaten. De enige overeenkomst met die van de reële.

DI/ 30/ 11

Siegfried Bracke heeft weer een ander adres! Het derde in een paar maanden tijd. Na zijn laatste huwelijk was Bracke officieel gedomicilieerd in Mol, in de fraaie woning van zijn nieuwe slachtoffer, Marina Nuyts. De duts. Begon haar liefdesleven met Paul Beliën om te eindigen bij Siegfried Bracke, dat kun je niet bepaald een florissant parcours noemen.

Bij de verkiezingen besloot N-VA om deze in Antwerpen wonende opportunist in Oost-Vlaanderen uit te spelen. Een lezer, mogelijk uit N-VA-kringen, heeft in een boze mail gemeld dat dit niet in strijd is met de verkiesbaarheidsvereisten die zijn vastgelegd in de grondwet en in de kieswetten. Men is, in tegenstelling tot wat nogal vanzelfsprekend zou moeten zijn, in dit apenland blijkbaar niet eens verplicht om te wonen in de kiesomschrijving waarin men zich kandidaat stelt. Althans, voor Kamer en Senaat. Volgens onze chef-Wetstraat is een andere zotte Gentenaar, vader Anseele, ooit kandidaat geweest in Luik. Maar de verhalen van onze chef-Wetstraat nemen wij doorgaans met een korreltje zout.

Goed, het zij zo, die fout is dan rechtgezet maar ze doet er niet echt toe. Punt is dat Bracke in de lente van dit jaar zelf heeft verkondigd dat hij in Gent zou gaan wonen, maar volgens de officiële website van de Kamer huist hij in de Pater Van Henxthoven- straat in Mol. En dat noemen wij: bedrog. Op de website van N-VA stond hij ingeschreven in de Zuidstationstraat in Gent. En kijk nu, geen week nadat dat hier was onthuld, woont hij volgens diezelfde N-VA-website plots in de Lozevisserstraat! In een van de achtergestelde wijken van de stad, de Bronx van Gent.

Hebt u drie adressen misschien? Wat zit daar allemaal achter? Ofwel heeft Bracke gelogen tegen de kiezers, woont hij nog altijd in Mol en heeft hij een ultragoedkoop nepadresje gehuurd. Ofwel woont hij wel in Gent, en heeft hij gelogen bij het afleggen van zijn laatste huwelijksbeloften. Want één ding is heel zeker: Marina Nuyts woont niet in Gent, ze zou wel gek zijn.

Dus is de vraag nu: waar overnacht Siegfried Bracke? En met wie? Pas op, want u zou denken: zo’n onappetijtelijke vent, maar macht erotiseert. Er zijn er ook bij de VRT nog die niet nee zouden zeggen. En dat kan niet meer zijn in de hoop om een nieuwsprogramma te mogen presenteren. Bij de VRT verdeelt en heerst Bracke overigens nog meer dan vroeger. Of dacht u dat het toeval was dat Bart De Wever in De ochtend door Lisbeth Imbo ondervraagd mocht worden, de morgen nadat hij geweigerd had deel te nemen aan het televisiedebat over Plan B, de zelfbevredigingsshow van Onan De Vadder. Likt een mens jarenlang iemands zolen, word je zo voor schut gezet.

In dezelfde De ochtend werd Onan ook nog eens op meesterlijke wijze de grond in geboord door zijn eigen collega Marc Van de Looverbosch. Die begon een stukje over Plan B met de hoop uit te spreken dat iedereen de vorige avond naar De pappenheimers had gekeken. De Vadder in alle staten, alweer. Weer naar boven gaan blèten, zoals vorige maand toen hij de resultaten van de opiniepeiling niet had mogen toelichten, niet in Het Journaal en niet in TerZake. Naar Sandra De Preter durfde hij deze keer niet meer te lopen, maar hij ging wel klikken en jammeren bij weeweewee punt de nog drie overgebleven idioten punt bee ee. Waarna daar een belegen hippie met vies haar eiste dat Van de Looverbosch zijn excuses zou aanbieden. Marc Van de Loover-bosch! De beste journalist van de hele VRT, en nota bene de voorzitter van de persbond. Die zou zijn excuses moeten aanbieden aan een montgolfière als Onan De Vadder. Daar is veel volk naar komen kijken. De Vadder mag ter compensatie wel opnieuw de Wetstraat komen uitleggen in TerZake. Dat spaart alvast in de productiekosten: een spiegel kost minder dan een camera.

Maar goed: slaapt Bracke in Mol, met zijn wettelijke wederhelft, of slaapt hij in Gent, alleen of met God mag weten wie? Kunnen we in dat laatste geval nog spreken van een huwelijk? Was het niet Bart De Wever die zo bevlogen pleitte voor de waarden van het traditionele gezin? En zelf het voorbeeld gaf door zich dit jaar al twee volle uren met zijn kinderen bezig te houden? Vragen, vragen, vragen.

Benieuwd trouwens hoe het staat met de klacht van De Wever tegen de Waalse psychiater die hem een egocentrische wellusteling had genoemd. Zegt er eens een Waal iets verstandigs, weer niet goed. Het interview met dokter Jean-Yves Hayez stond in La Dernière Heure. Hij vergeleek De Wever met een verwend koning-kind dat altijd dominant wil zijn en agressief wordt als het zijn zin niet krijgt. Hij vermoedde verder dat de patiënt een irreële haat had opgevat jegens bepaalde anderstaligen, en getekend was door het oorlogsverleden van zijn familie.

De waarheid kwetst. De Wever naar de politie! Beweerde dat de betrokken psychiater hem nooit had onderzocht. Dat maakt het nog des te opmerkelijker: de zieke niet op consult gehad en toch de juiste diagnose stellen. Het toont aan dat de gezondheidszorg in het zuiden des lands zo slecht niet is. De gigantische transfers vanuit Vlaanderen hebben toch tot iets gediend.

Uw dienaar heeft betrokkene ook niet persoonlijk onderzocht, en is ook niet van plan dat ooit te doen, maar onderschrijft toch de diagnose van confrater Hayez en voegt er in een beknopt addendum aan toe dat de patiënt de neiging heeft om zich vraatzuchtig en ongezond te voeden, dat zijn body mass index recordhoogtes nadert, dat zijn slechte cholesterol de gevarenzone voorbij is, en dat hij door dit alles ontvankelijk is voor fistelzweren, abcessen, etterzakken, steenpuisten en Liesbeth Homans. Wij zijn zo vrij een eerste vorm van therapie te suggereren: purgeren, wormen afdrijven, lavement zetten, aderlaten, uitwassen af-binden, galvaniseren, katheteriseren en trepaneren. En uit de ouderlijke macht ontzetten.

Waarover hadden wij het eigenlijk? O ja, Bracke en zijn drie adressen. Wat een rubriek is dit toch. Schenden wij met die domiciliekwestie zijn privacy? Geenszins. Het is niet langer dan van 14 augustus geleden dat Bracke zelf zijn privacy opgaf: samen met zijn Marina blonk hij over twee volle bladzijden in Het Laatste Nieuws. Had drie dagen vakantie, in de buurt van Rome, en dan nóg slaagde hij erin om dit intieme privémoment publicitair uit te buiten. Ook in dat opzicht alweer geen haar beter dan alle andere, en vroeger door hem zo berispte, mediageile politici die camera’s en reporters in hun privéleven uitnodigen. Drie dagen vakantie slechts, en dan nog een krant meevragen! En dan zou die arme sloor ook nog in een beluik in Gent moeten gaan wonen? In Mol zijn ze niet van lotje getikt, hoor.

Het grote probleem voor Bracke zijn de gemeenteraads-verkiezingen van 2012. Voor de gemeenteraad ben je wél verplicht om te wonen waar je je verkiesbaar stelt en eventueel een ambt opneemt, en de partij wil hem de lijst in Gent laten trekken, vandaar die drie adressen. Want dit is de natte droom van de N-VA-top, meteen de ergste nachtmerrie voor de rest van het land: Bart De Wever burgemeester van Antwerpen en Siegfried Bracke burgemeester van Gent. Trilt in uw graf, trilt Gentse helden, gij Jan Hyoens, gij Artevelden.

Voor Brugge zoeken ze nog iemand, dan hebben ze de Drie Zustersteden in handen. En dan is er voor ons, normale mensen, maar één optie meer: met z’n allen naar Montpellier. Lutin Mary zal nog wel een paar kamertjes vrij hebben. Kan hij meteen de oppositie in ballingschap organiseren, want met Bracke heeft ook hij nog meer dan één appeltje te schillen.

DO/ 02/ 12

Caroline Gennez doet niet mee aan De allerslimste mens ter wereld. Hoera. Het zal al erg genoeg worden met figuren als Rik Torfs en Marc Reynebeau, onlangs ook weer onrustwekkend belachelijk tijdens Het sterke geslacht, de betaalde vakantie van Bruno Wyndaele die niet eens meer probeert om het niveau van zakdoekleggen of Antoinette-wie-heeft-de-bal te overstijgen.

Ook meneer de marketeer doet niet mee. In zijn voormalige kwaliteitskrant De Standaard legde de huidige NRC-hoofd-redacteur uit waarom: ‘In Nederland begrijpt niemand hoezeer De slimste mens leeft in Vlaanderen. Het fragment waarin ik het liedje “Mexi-iiii-coooo” moest zingen, wordt hier vaak uit zijn context gerukt door mensen die willen staven dat ik eigenlijk een onnozelaar ben. En laat De allerslimste mens net samenvallen met de periode dat het sociaal plan bij mijn krant zijn beslag krijgt. Ik kan toch niet overdag tegen werknemers zeggen dat ze hun job kwijt zijn, en ’s avonds meespelen in een spelletje?’

Sommigen zijn zo ver heen, dat een terugkeer niet meer waarschijnlijk mag worden geacht. Evenmin wenselijk.

door Koen Meulenaere

De ergste nachtmerrie voor dit land: Bart De Wever burgemeester van Antwerpen en Siegfried Bracke burgemeester van Gent.