di 18– 08
De kranten staan dan wel vol kritiek op koning Albert omdat hij een nieuw jacht heeft aangeschaft, maar dat ook de ex-premier een nieuwe boot heeft gekocht, daarover spreekt niemand. Typisch voor onze regimepers: verspreken is zilver, verzwijgen is goud.
Nu is dat nieuwe jacht van de koning natuurlijk wat aan de excessieve kant. Kostte 4,5 miljoen euro, 180 miljoen frank. En is 30 meter lang, dat is vanaf de doellijn tot aan de middencirkel. Knack had vorige week twee bladzijden nodig om het over de volle lengte te kunnen afdrukken, met een halfnaakte zonnende zonnekoning op het dek. En dat was dan nog een foto van een grote afstand genomen.
4,5 miljoen euro voor een boot is, zeker als je er al een had, een beetje uitdagend als je net in je 21 julitoespraak hebt uitgehaald naar dik betaalde bankemployees en hun buitensporige levensstijl. Nu zijn die toespraken van de koning altijd wat ongelukkig. Het gezin als warm nest propageren terwijl je zelf je ene zoon verhindert zijn beroep uit te oefenen, je andere zoon hebt buitengesmeten, en een van je dochters en je kleinkind zelfs weigert te ontmoeten… dan stijgt er toch een brandluchtje van hypocrisie uit zo’n speech op. Tegelijk blijft het onrechtvaardig dat sommige mensen vijf of zes jachten hebben, en anderen maar twee.
Met de ex-premier is het nog erger gesteld: die heeft er nog maar één. Zijn vorige, een peperdure authentieke Hollandse bakdekkerboot, heeft hij perte totale gevaren. Dat kwam zo. Die boot lag aangemeerd aan een steiger op de Brugse Vaart, achter het nieuwe luxepand dat de ex-premier in een buitenwijk van Gent heeft gekocht. Vandaar voer hij met een kapiteinspet op het hoofd rivieren en stromen af. Op een mooie dag – Hilde Goudmans was aan wal gebleven met Pol, haar knol – was hij via de Leie en de Schelde naar Antwerpen gevaren, en pikte daar aan het Steen niemand minder op dan Annick De Ridder, een naarstige partijgenote van wie de ex-premier weet wat ze kan en wat ze niet kan. Of toch ongeveer.
Proviand werd ingeladen en van Antwerpen werd koers gezet naar de Westerschelde, daarna wou de ex-premier zijn kans wagen op volle zee. Daar kwam niets van in. Ter hoogte van Terneuzen liep hij tot zijn grote woede vast op een zandbank. Geen beweging meer in de bakdekker te krijgen, niet vooruit, niet achteruit, en ook niet opzij. De ex-premier werkte zoals altijd zijn colère uit op de dichtstbijzijnde, en dat was deze keer de frêle Annick. Die werd verplicht een touw om haar middel te binden, overboord te springen, en de boot weer los te trekken. Maar hoe de ex-premier ook vloekte en tierde dat ze harder moest zwemmen, er kwam niet de minste beweging in het schip. Integendeel, het leek dieper en dieper weg te zinken in het zand.
De ex-premier zat boos in de stuurhut te mokken, en stak geen hand toe toen de uitgeputte De Ridder probeerde om weer aan boord te klimmen maar keer op keer terug in het ijskoude water viel. Er zat niets anders op dan te wachten tot het hoogtij werd, tien uur later, en ook toen was er nog een sleepboot van de Zeeuwse kustwacht nodig om het koppel Belgen, één boos op het dek en de ander kreunend aan een touw in de stroom, uit hun hachelijke positie te verlossen.
Dat Annick De Ridder aandringt op een verdieping van de Westerschelde, en zelfs een boycot van de Zeeuwse mosselen in de strijd wil werpen, mag niemand verbazen. Dat Ludo Van Campenhout daarbij aan haar zijde staat evenmin: er zijn kerels die altijd blijven hopen. De ex-premier van zijn kant, stelde na terugkeer in Gent vast dat zijn bakdekker zware averij had opgelopen en dat zijn ruim vol water stond. En dus kocht hij een nieuwe boot, opnieuw in Nederland: groter, steviger, sneller, luxueuzer, en vooral nog veel duurder dan de vorige.
Wat ons brengt tot de volgende boedelbeschrijving: een patriciërswoning in Gent, een duplexappartement in Ambleteuse, een landgoed in Monte Santa Maria Tiberina, een lekgeslagen bakdekkerboot, een splinternieuw plezierjacht, een collectie exclusieve oldtimer sportwagens, Hilde Goudmans, Annick De Ridder, en een Renault van Garage Valckenier uit Aalst. Eigenlijk twee, maar die andere is voor Goudmans. De Ridder heeft een zwemvest gekregen.
Gelukkig gaat hij nu wat meer verdienen als Europees Parlementslid en als leider van de Aldi-fractie, en als Open VLD-voorzitter niet te vergeten, of hij moet weer bij een of andere buur gaan lenen om zijn schulden te kunnen afbetalen.
do 20– 08
Er zijn veel slechte kanten aan het moddergevecht tussen justitie en politie, we denken dan in de eerste plaats aan het ondergraven van de rechtsstaat en van het zo al belabberde imago van België, maar er zijn ook onverwacht aangename kanten aan: Leo Stoops!
Al die weken dat ons gerechtelijke apparaat op zijn grondvesten daverde, kwam Leo met de breedst mogelijke grijns op zijn gezicht alles uitleggen in het Journaal. En na afloop leek het allemaal minder erg. Leo heeft iets ontwapenends op zijn gezicht, alsof hij er zelf ook niets van begrijpt, en dat is waarschijnlijk niet ver naast de waarheid. Francine De Tandt, Robert Peeters, Christian Van Buggenhout, Ivan Verougstraete, Christine Schurmans, Paul Blondeel, Yves Leterme… Stoops vertelde over hen als gold het een paar rare tantes en nonkels over wie in de familie achter de hand wordt geroddeld.
Op zijn Leoost was Leo tijdens het Journaal van 7 uur op dinsdag 11 augustus. Het ging toen nog maar alleen over ontsnappingen uit onze gevangenissen, dat er ook rechters waren die hun vonnissen verkopen, was niet eens bekend. Drie uit Brugge ontsnapte gedetineerden waren weer ingerekend, en in de hoofdpunten van het Journaal werd uitgeschreeuwd dat nu ook het gangsterliefje dat de vluchthelikopter had gekaapt, gearresteerd was. Het stond groot in beeld: ‘Lesley Deckers opgepakt in Beringen’. Toen volgde eerst een relaas van de feiten, waarbij een voorzichtige verslaggeefster, die de deontologische code van de journalist had gelezen, het de hele tijd over ‘Lesley D.’ had. Nogal belachelijk als net voordien vier keer ‘Lesley Deckers’ is vernoemd.
Na een poosje werd het tijd voor duiding, altijd een plezierig moment. Wim De Vilder richtte zich rechtstreeks tot Leo: ‘Leo Stoops, jij staat aan het gerechtsgebouw in Brugge, wordt Lesley Deckers daar nog verwacht vandaag?’
‘Absoluut’, viel Leo na de gebruikelijke vijf seconden vertraging in. ‘De gerechtelijke molen is nu op gang gekomen en Lesley wordt nu voor de onderzoeksrechter geleid, en die moet beslissen of ze al dan niet wordt aangehouden. Nu, als ze niet zou worden aangehouden, dat zou natuurlijk een grote verrassing zijn.’
Daar had De Vilder niet van terug. Hij staarde naar het scherm, niet zeker of hij de tweede afgesproken vraag nu al moest stellen, of nog even moest wachten. Leo in Brugge nam een korte adempauze, en vervolgde dan zijn uiteenzetting: ‘Ook de Marokkaanse vriendin Latifa, bij wie Lesley onderdak heeft gekregen, wordt hier voorgeleid en zopas, om vijf voor zeven, is hier inderdaad een vrouw voorgeleid en ik neem aan dat dat die Marokkaanse vriendin was.’
Tegen zo veel logica viel weinig in te brengen. De Vilder: ‘Oké Leo, maar het is dus niet duidelijk of Lesley Deckers daar nu al is of niet. Maar wat heeft ze dan de rest van de dag gedaan, nadat ze is opgepakt?’
Leo, die altijd de indruk geeft dat hij zijn lach niet lang meer zal kunnen inhouden, liet zich niet pramen: ‘Op dit ogenblik zit Lesley bij de gerechtelijke cel van Veurne. Het blijkt namelijk dat de federale gerechtelijke politie een aparte cel heeft opgericht voor elk van de voortvluchtigen en ook voor Lesley. En klaarblijkelijk was er in Veurne een cel-Lesley: een aantal mensen, speurders zelfs, die zich specifiek hebben beziggehouden met de zaak-Lesley. En daar is Lesley eerst ondervraagd omdat die mensen het dossier-Lesley het beste kennen, en zij zullen dan ook een advies geven aan de onderzoeksrechter om Lesley al dan niet aan te houden. Mijn aanvoelen is dat de onderzoeksrechter Lesley zál aanhouden. Nu, misschien als anekdote: het blijkt dat Lesley, die zich bij dat helikopterbedrijf als Kelly had gemeld, zich bij het gezin van die Marokkaanse vriendin Patricia liet noemen. Een van de vele valse namen waaronder ze heeft geopereerd. De tussenpersoon die Lesley, alias Patricia, bij Latifa heeft gebracht, heet trouwens Kelly en was een vriendin van Lesley. Ook Kelly wordt ondervraagd door de cel-Lesley die tegelijkertijd als cel-Kelly optreedt omdat Lesley en Kelly in feite dezelfde partij zijn in deze zaak, juridisch gesproken dan.’
Wim De Vilder hoorde onder zijn schedeldak de klokken beieren. Zei die Leo dat nu allemaal in ernst, of had hij weer gewed met een paar kameraden? Bij hem weet je het nooit zeker. De Vilder, met zijn immer pientere oogjes, gaf dan maar een nieuwe voorzet voor open doel: ‘Klopt het dat men Lesley uiteindelijk heeft gevonden door haar gsm?’
Leo knikte al bevestigend voor de vraag halfweg was: ‘Dat klopt, Jan. Euh nee, euh dinge, euh, Wim. Het meest opvallende aan de zaak is dat Kelly, of beter gezegd Lesley, inderdaad gelokaliseerd is doordat men stralen van haar gsm heeft opgevangen. Van de gsm van Lesley dus. En door die gsm van Lesley is ook die van Kelly gelokaliseerd omdat Lesley en Kelly met elkaar contact hadden om dat onderduikadres voor Lesley te regelen. Veel boeven worden zo gesnapt, maar zo’n gsm heeft soms ook voordelen voor misdadigers. Want het blijkt nu dat Asraf Sekkaki zijn vlucht uit de gevangenis van Brugge heeft voorbereid met zijn gsm, die hij via het wasgoed had laten binnensmokkelen. Hij was zelfs in het bezit van meerdere toestellen, zodat hij ongestoord kon bellen. Dus samengevat: zit je in de gevangenis, dan is zo’n gsm soms je redding; ben je er net uit ontsnapt, dan wordt hij soms je ondergang.’
De Vilder was nu toe aan de slotvraag die Leo had doorgegeven. Je zou wat zien mocht zo’n anchorman eens een totaal andere stellen, een die niet is afgesproken: driekwart van de verslaggevers ter plaatse valt onmiddellijk door de mand. ‘Ja Leo, welke straf kan Lesley nu eigenlijk krijgen voor haar hulp bij die ontsnapping?’
Een voorspelling! Dan is Leo op zijn best. ‘Het lijdt geen twijfel dat Denise Tyack, aan wie niets kan worden verweten, hier zo meteen als een vrije vrouw het gerechtsgebouw achter mij buiten zal stappen’, juichte hij ooit in een historische bijdrage over het proces-Haemers. Op hetzelfde moment kreeg Tyack binnen twintig jaar. Niemand, tenzij Aad de Mos in het voetbal, zit er met voorspellingen zo ver naast als Leo Stoops. Achtte een vrijspraak van Marc Dutroux niet helemaal onmogelijk. Dat was nadat hij zes uur in het beroemde Aarlense café Le Wapiti had zitten staren naar Monique Poppel, de rondborstige bazin, en meer Duvels naar binnen had geslagen dan Pieter Aspe en Herbert Flack samen in een week. Een alerte eindredacteur op de VRT, toen waren die er nog, kon de ramp net voorkomen.
Welke straf kon Lesley krijgen voor haar hulp? Leo glunderde: ‘Wel, voor haar hulp… Het is te zeggen, zij is dus geen medeplichtige, zij wordt beschouwd als dader. Ze heeft wel niet het pistool tegen de slaap van de helikopterpiloot gehouden, maar voor het gerecht is het alsóf zij dat gedaan heeft. Lesley wordt beschouwd als gijzelnemer, en dat betekent dat ze voor het assisenhof kan komen, en daar is de maximumstraf dertig jaar. Nu, dat is theorie, in de praktijk zal het zo’n vaart niet lopen en lijkt het me logischer dat ze voor een gewone rechtbank komt, en daar is de maximumstraf tien jaar. Overigens is van gijzeling van de helikopterpiloot strikt juridisch gezien geen sprake. Het is namelijk onmogelijk dat Lesley en haar kompaan dat pistool zouden hebben gebruikt, want als ze de piloot hadden doodgeschoten, waren ze alle drie naar beneden gestort. De dreiging met het wapen was dus een loze dreiging, dat betekent een dreiging die niet kan worden uitgevoerd en derhalve geen dreiging is. Aangezien Lesley verder geen enkele onwettelijke actie heeft ondernomen, zal ze moeten worden vrijgesproken. En aangezien de helikopterpiloot dus zonder enige dreiging op het binnenplein van de Brugse gevangenis is geland, zal hij wellicht worden veroordeeld wegens hulp bij een ontsnapping, huisvredebreuk en het parkeren van een voertuig op een daartoe niet bestemde plaats. Ter aanvulling nog dit: het heeft weinig zin om de binnenpleinen van de gevangenissen vol palen te zetten zoals men nu links en rechts suggereert, want je kunt uit een helikopter makkelijk een touw laten zakken, daaraan de gedetineerden die bereid zijn te ontsnappen optrekken, en vervolgens aan het zwerk verdwijnen.’
Ha! Thuis wisten we het nu zeker: zwerk! Dat was het woord waarom gewed was, Leo had weer een bak Duvel gewonnen. Dat de miserie in het gerecht nog lang moge duren.
door Koen Meulenaere
Leo heeft iets ontwapenends op zijn gezicht, alsof hij er zelf ook niets van begrijpt, en dat is waarschijnlijk niet ver naast de waarheid.
