MA – 05-06

Freya Van den Bossche blijkt niet alleen niet te luisteren naar haar echte vader, ze luistert ook niet naar haar stiefvader. Wij citeren SP.A-voorzitter Johan Vande Lanotte in zijn interview met De Standaard van 29 april. Den Baard over de vraag of Freya fraude heeft gepleegd bij het behalen van haar universitair diploma, door haar thesis door iemand anders te laten schrijven: ‘ Mentez, mentez, il en reste toujours quelque chose. Voltaire, geloof ik. Ik ken de situatie op de universiteit van Gent vrij goed, en kan dit ook beoordelen. Eén ding: als de verhalen over haar thesis klopten, dan zou Freya vandaag geen vicepremier zijn. Dat is toch duidelijk, nietwaar?’

Wel, dat is toch inderdaad duidelijk: waarop wacht dat wicht? Den Baard heeft het zelf bevolen. De thesis van Freya is hiermee op regeringsniveau beland. Tot nu toe kon men de schouders ophalen voor deze mogelijke uiting van studentikoze vindingrijkheid. Welke student heeft niet ooit de helft van zijn cursus op armen of dijen geschreven? Nodig ze niet uit, al degenen die aan de Sorbonne of in Tübingen de thesis van een hoger begaafde Franse of Duitse collega zijn gaan ophalen, om die nadien netjes vertaald als eigen werk in te dienen. Had Freya gewoon toegegeven dat ook zij een slimmigheidje had uitgehaald, het had haar nog sympathiek kunnen maken bij wie haar niet kent.

Maar den Baard heeft het op een hoger niveau getild. Over zijn woorden bestaat geen enkele twijfel: als Freya haar thesis niet zelf heeft geschreven, moet ze ontslag nemen als vicepremier. Dat was, tussen ons gezegd en gezwegen, een tamelijk onvoorzichtige uitspraak. Bovendien is het, in een periode waarin de socialisten de VUB willen liquideren ten voordele van de Universiteit Gent, niet erg verstandig om extra aandacht te vestigen op de manier waarop die Universiteit Gent sommige studenten een diploma cadeau doet.

De thesis van Freya is zo van een fait divers waarin alleen een columnist zich kan vermeien, uitgegroeid tot een document van nationaal politiek belang. Gelukkig is Knack altijd bereid een helpende hand te bieden als het politieke debat erom vraagt. Aangezien het politieke voortbestaan van de vice-premier, en wie weet van de paarse regering, ervan afhangt, biedt Knack u dit belangrijke document ter inzage aan: de integrale scriptie staat te lezen op onze voordien al zo geprezen website www.knack.be, klikken op ‘de thesis van Freya’.

En oordeel dan zelf of een 22-jarige linkse studente, bovendien net moeder geworden en dus met andere dan academische besognes aan haar hoofd, zelf de tekst heeft geschreven die u leest. En die één lange aanklacht is tegen de sensatie- en manipulatiejournalistiek van De Morgen en zijn hoofdredacteur Yves Desmet.

Is uw antwoord ‘ja’, dan is er niets aan de hand en mag Freya rustig blijven zitten. Is uw antwoord ‘nee’, dan zal den Baard voor één keer zijn woord moeten houden, en zal hij zijn eigen vicepremier en politieke dochter tot ontslag moeten dwingen. Ook een voorzitter oordeelt beter nooit vóór woensdag.

Om evidente redenen kan Freya Van den Bossche geen aanspraak maken op auteursrechten.

DI – 06-06

Steve Stevaert is een schande voor het ambt van gouverneur, dat door mensen als Andries Kinsbergen en Camille Paulus was opgetrokken tot een hoog niveau van waardigheid en bestuurskunde. Om de dertig jaar heeft Antwerpen een Camille op wie het trots mag zijn: Camille Huysmans, Rik Van Linden, en Camille Paulus. Niet toevallig alledrie goede coureurs, zij het dat Camille Paulus in volle sprint ook wel eens de waardigheid van zijn ambt wil vergeten.

De functie is alleszins te hoog gegrepen voor een cafébaas uit Hasselt, die zichzelf vorig jaar bediende van de beste Canada-Dryregeling uit de sociale geschiedenis van België. Men kan veel vijven en zessen verzinnen: feit is dat Stevaert vooral gouverneur wou worden omdat hij dat kon combineren met het mil- joenensalaris van Ethias-voorzitter. En dat is hem lelijk door zijn neus geboord. Eerst door onze chef-Wetstraat die het aan de grote klok hing, daarna door Jean-Marie Dedecker die het bij wet verbood. Wie het gelijktijdig moet opnemen tegen én een bokskampioen én een judokampioen, gaat het best uit eigen beweging liggen.

Stevaert werd verplicht zijn zuur verhoopte centen aan een liefdadig doel door te storten, en dezelfde avond begon hij aan zijn terugkeer naar de Wetstraat te werken. Van een gouverneur wordt in de eerste plaats verwacht dat hij zich discreet buiten het partijpolitieke gewoel houdt. Dat kon Stevaert al na een maand niet meer opbrengen. Het leek wel alsof hij zelf alle redacties en productiehuizen plat belde, zo vaak maakte hij zijn opwachting in televisieshows en kranteninterviews. Waar hij zich niet liet pramen om allerlei voor een gouverneur volstrekt ongepaste politieke uitspraken te doen. Dat hij zich duizendmaal heeft verontschuldigd bij Yves Leterme, is al evenzeer op voorhand berekend als al het andere wat Stevaert uitricht.

Een gouverneur die onmiskenbaar niet tegen zijn taak is opgewassen, moet niet op de vingers worden getikt maar onverwijld worden afgezet. Marino Keulen weet wat hem te doen staat. Misschien kan Stevaert Freya Van den Bossche opvolgen als minister van Begroting. Dan kan hij alsnog proberen de bressen te dichten die hij zelf heeft geslagen.

WO – 07-06

Als Derk Jan Eppink dezer dagen door Aalst rijdt, raden wij hem aan zeer strikt de regels der wegcode te respecteren. Als er vijftig staat, dan is het vijftig en geen drieënvijftig. Een witte lijn mag als overschreden worden beschouwd, zodra één centimeter rubber de witte verf bedekt. Zijn column onlangs in Knack, met als kop ‘De boeren van Berlare’, is namelijk slecht gevallen bij bepaalde magistraten uit de Denderstreek. Wij hebben het dan meer specifiek over politierechters. En nóg meer specifiek over politierechters die in hun vrije tijd kip eten, in plaats van ze te verkopen.

De boeren van Berlare. Men kan evengoed tijdens de hadj bovenop de Ka’ba klimmen, en daar een spandoek met spotprenten over de profeet ontvouwen. Eppink: ‘Elke maand daalt Karel De Gucht vanuit internationale hoogte neer op Vlaamse bodem voor een urbi et orbi waarbij iedereen best dekking zoekt. Na de bolwassing stijgt Karel weer op, zijn partij in verwarring achter latend.’

Derk Jan heeft ondanks zijn vergevorderde inburgering in Vlaanderen toch een paar typisch Hollandse trekjes behouden: spreekt zonder de gevolgen te overzien. ‘De Gucht haalt uit met een kracht die een hoog IQ doet vermoeden, maar een laag EQ verraadt.’ Dat doet een beetje denken aan de beroemde quote van Hugo Coveliers, de leider van Vlott. Wie nog weet waarvoor ‘Vlott’ staat, mag het zeggen. Coveliers zelf heeft het ooit zo omschreven: ‘Mijn alliantie met Vlaams Belang moet je zien als een Arabier die naar een prostituee gaat. Die ontbindt ook zijn huwelijk voor enkele uren.’

Toen Hugo nog rechts-liberaal was, en nog niet liberaal-rechts, typeerde hij De Gucht eens met het sarcasme dat opborrelt uit de Schelde zodra die voorbij Temse is gevloeid: ‘Vooraleer De Gucht iets zegt, neemt hij altijd een denkpauze. Een aanloop naar een Grote Gedachte. Hij verwacht dan dat iedereen stil is uit respect voor de Grote Leider. Dat moment van stilte benutte ik om hem tegen te spreken. En dan stond hij met zijn mond vol tanden. Vandaar zijn afkeer voor mij.’

Eppink doet daar niet voor onder. Hij doet wat elke goede columnist doet: hij vertrekt van een vervormde premisse, bouwt daar een foutieve redenering op, om uit te komen bij een totaal verkeerde conclusie. Karel De Gucht heeft nooit gezegd dat alle Vlaams Belangkiezers racisten zijn. Hij heeft wél gezegd dat alle Vlaams Belangkiezers weten dat ze op een racistische partij stemmen. Dat is natuurlijk niet hetzelfde, maar sindsdien borduurt het onstuitbare legioen opiniebrakers verder op de verkeerde interpretatie van De Guchts woorden, hiertoe aangespoord door moderatoren die alles goed vinden wat kwaakt.

Eppink komt tot het besluit dat Karel moet zwijgen, want hij slaagt er niet eens in om in Berlare een meerderheid te vormen: ”t Is zoals met Giscard d’Estaing. Werd in Brussel gekroond als vader van de Europese grondwet, en verloor hetzelfde weekend de verkiezingen in zijn eigen Auvergne. De boeren van Auvergne vonden dat geneuzel in Europa maar niets. Ik ben benieuwd wat de boeren van Berlare vinden van hun Karel op wereldtournee.’

En wij zijn benieuwd wat Derk Jan Eppink zal vinden, als hij van de politierechter van Aalst 200 uren werkstraf krijgt. In de velden van Berlare. ‘Dan kunt ge zelf eens tussen de boeren van Berlare staan, en voor de eerste keer in uw leven uw handen eens uit uw mouwen steken.’ Wij horen het de rechter zo zeggen.

Overigens zijn er in Berlare geen boeren. In Berlare waren spinnerijen. En wielerkampioenen, zoals Fred De Bruyne. Maar geen boeren. De boeren woonden in Overmere. Voor een goed begrip: de Schreursen zijn van Berlare, de De Guchts van Overmere. Waar trouwens de Boerenkrijg is uitgebroken. Onder aanvoering van betovergrootvader De Gucht haalden de woedende boeren toen eerst de ondergedoken pastoors uit hun schuilhol, rosten ze eens goed af, en vernietigden daarna de lijsten met belastingplichtigen. Het is merkwaardig hoe die blijkbaar genetisch bepaalde gedragingen generaties later plots weer kunnen opduiken. Zeker omdat na de strijd tegen de sansculotten de familie De Gucht zich tot het katholicisme heeft bekeerd. Stonden in de hele streek bekend als pilaarbijters. Tot betachterkleinzoon Karel een in zijn ogen goddelijke, maar in de ogen van de anderen vooral goddeloze, Schreurs tegen het lijf liep.

VR – 09-06

Verkiezingen te Leuven. Een delegatie van Chinese ruimtevaarders is vorige week ontvangen op het stadhuis. Onder hen de beroemde astronaut Fei Jun-long, die met de Shenzou 6 een week lang rond de aarde heeft gecirkeld. Op uitnodiging van de Leuvense professor André Aubert kwam de astronaut met enkele collega’s afgezakt naar de Dijle, die al vanuit de ruimte zijn aandacht had getrokken.

De Chinezen hadden vooraf laten weten dat ze graag drie Belgische monumenten zouden bezoeken: het Atomium, Manneke Pis, en mijnheerke Louis. Dit werd geregeld en de Chinezen waren in de wolken, vooral over het gotische stadhuis van Leuven, en over de nog veel gotischere burgemeester. ‘Wat een reus’, mompelde bewonderend Lee Weng-pong, de assistent van Fei Jun-long. Astronauten in China zijn, gezien de krappe ruimte in de Shenzou, niet groter dan een meter veertig.

Mijnheerke Louis, die door het compliment nog tien centimeter groeide en stilaan de meter zestig naderde, dankte de Chinezen voor de geschenken die ze hadden meegebracht, bood hen zelf een gesigneerd boek met zijn beroemde oneliners aan, roemde voorzitter Mao als zijn grote voorbeeld, en verkocht hen voor twee miljoen frank steunkaarten, sinds de Agusta-affaire een typisch gebruik voor de Leuvense socialisten. Daarna gingen de Chinezen in de kroegen van de Oude Markt zuipen met de plaatselijke SP.A-mandatarissen, wat hen niet al te best is bekomen. Geen van de Chinezen raakte boven de 0,8 promille, geen van de Leuvenaars bleef eronder.

De directie van Knack had vorige week nauwelijks de Wisseltrofee Hugo Michiels in het leven geroepen, voor de eerste Leuvense socialist die de muur van de 3 promille zou slopen, of het was al zo ver. De Leuvense Radio-Donnapresentator Marc Pinte, hoezeer kan nomen toch omen zijn, is gepakt met 3,31 promille in zijn bloed. Een score waarvan een normale mens in coma valt. De overtreding werd vastgesteld door de politie van Tienen, wat voor de Trofee Hugo Michiels geen bezwaar is, maar de vraag die zich opdringt is: behoort Marc Pinte tot de Leuvense SP.A, of tot haar periferie? Pinte begon zijn carrière bij Radio Scorpio, wat op zijn minst sympathie voor de socialisten kan doen vermoeden. Mogelijk heeft hij op hen gestemd. Maar zolang er geen duidelijkere band met de partij kan worden aangetoond, zo besloot ten langen leste de wijze jury van Knack, komt de kandidaat niet in aanmerking voor de Trofee Michiels. Zo niet staat de helft van Leuven hier morgen aan onze deur. Pinte wordt voorlopig buiten competitie opgenomen in een reserveklassement.

In afwachting blijft de officiële tussenstand ongewijzigd. Op één: communicatieadviseur Wim Schamp (SP.A) met 2,62 promille. Op twee: eerste schepen Denise Vandevoort (SP.A) met 2,11 promille. Op drie: gemeenteraadslid Mieke Wellens (SP.A) met 1,88 promille. Op vier: korpschef Hugo Michiels (SP.A) met 1,42 promille plus de autodeur van onthaalmoeder Anna Cockx uit Wilsele.

Voor een nuchter beleid: stem op de lijst van mijnheerke Louis. Cheers.

Koen Meulenaere