MA 29 05
Alex Vercauteren zit onterecht in de cel. Dat wisten wij al de dag dat onze chef-wetenschappen in Knack het tegenovergestelde schreef. Wetenschappen en justitie, dat gaat niet samen. Bovendien waren de persbanken in het oude justitiepaleis van Antwerpen veel te eng, en zat Dirk Draulans gedurende het hele proces-Van Noppen, deels noodgedwongen en deels uit vrije wil, met zijn dij tegen die van Caroline Van den Berghe aan te schuren. Wat waarneming en beoordelingsvermogen doorgaans niet ten goede komt.
U weet dat Alex Vercauteren door het assisenhof onder leiding van Edwin Van Fraechem tot levenslang werd veroordeeld. Hij werd beschouwd als de opdrachtgever van de moord op veearts Karel Van Noppen, hoewel daarvoor nauwelijks of geen bewijs voorhanden was. Mogelijk betreft het hier een van de grootste juridische dwalingen uit de Belgische rechtspraak. Dat beweren, naast Alex Vercauteren zelf, alvast volgende boven alle verdenking staande figuren: meester WalterVan Steenbrugge, meester Hans Rieder, meester Christine Mussche, en meester Uw Dienaar.
Alex Vercauteren is op pijnlijke wijze het slachtoffer geworden van een fel gemediatiseerd en al jaren op voorhand opgeklopt proces. Bovendien koos hij de verkeerde advocaten. Meester Rieder en meester Van Steenbrugge waren, ondanks hun onbetwistbare vakbekwaamheid, niet de geschikte mannen om een praalhans als Edwin Van Fraechem aan hun kant te krijgen. En elke strafpleiter weet: eerst de voorzitter, dan de jury. De eerste beïnvloedt de tweede wel.
Meester Christine Mussche had het wél gekund, maar toen zij haar troeven moest uitspelen was het spel al verloren. Meester Van Steenbrugge was al een keer uit de zaal gezet, en meester Rieder was zelfs gearresteerd! Tijdens het proces! Dan mag je het als beklaagde wel vergeten. Zeker als de pers haar oordeel al heeft geveld, als bij de burgerlijke partijen de weduwe van het slachtoffer pleit, en als de kinderen van het slachtoffer vertegenwoordigd worden door een advocaat die later een goede vriend van de rechter blijkt te zijn.
Meester Paul Quirynen en rechter Edwin Van Fraechem gaven elkaar net geen drie kussen, toen de rechter op vraag van de VRT het proces-Dutroux ging bezoeken, samen met meester Hein Diependaele. ‘Zal ik u voorstellen aan de voorzitter?’ wou Quirynen zijn vriend een pleziertje doen. Dat moet mislukt zijn, want niet langer dan anderhalf uur later kwam Van Fraechem al het gerechtsgebouw van Aarlen buitengestormd, om aan de verzamelde pers mee te delen dat het afgelopen was met assisen in België, zo ze een kluns als voorzitter Stéphane Goux lieten doen. Met Van Fraechem aan de hamer zat Michel Nihoul dertig jaar vast, daar durven wij veel op verwedden.
Meester Van Steenbrugge is van de afloop van het proces-Van Noppen nog altijd onder de voet. Slaapt er niet van, wat duidelijk te zien is. De dood van zijn kapper, een jaar of vier geleden, heeft hij stilaan verteerd, maar een onschuldige cliënt levenslang zien krijgen is voor elke advocaat een nachtmerrie. Jef Vermassen heeft na de veroordeling van Rosie Verstraete in ‘de beerputmoord’ acht jaar forfait gegeven als assisenpleiter. Met als gevolg dat zijn achterstand op meester Piet Van Eeckhaut bijna onoverkomelijk is geworden. Meester Van Eeckhaut nadert de historische kaap van de honderd processen. Zoals u weet houden advocaten daar stiekem een klassement van bij.
In ‘de beerputmoord’ was Van Eeckhaut overigens een van de tegenstanders van Vermassen, die sindsdien dan ook een bloedhekel aan zijn confrater heeft. Kunnen elkaar niet uitstaan. Terwijl Jef zich het zweet uit de schoenen stond te pleiten voor Rosie Verstraete, zat Piet ostentatief zijn krant te lezen. Geen truc van de juridische foor, of Van Eeckhaut heeft hem in zijn baard zitten. Toen hij deel uitmaakte van onze Kroonraad, heeft hij er ons tientallen verklapt. Onder meer hoe hij in het begin van zijn carrière vrienden en familieleden vroeg om tijdens het spreekuur in zijn wachtzaal te komen zitten. Zodat iedereen de indruk kreeg dat dit wel een erg goede advocaat moest zijn, zoveel cliënten.
Wij hebben een insider het onderscheid tussen de twee toppleiters eens als volgt horen uitleggen: ‘Ze pleiten beiden met hart en ziel, maar het verschil is dat Jef Vermassen ook nog gelooft wat hij staat uit te kramen. Dat is soms een voordeel, soms niet.’
In de beerputmoord was het geen voordeel. De stelling van Jef was deze: boer Roger Kerckaert was niet vermoord door zijn vrouw en zoon, hij had zelfmoord gepleegd door in de beerput te springen. De stelling van Piet Van Eeckhaut luidde: niemand pleegt zelfmoord door zich in een beerput te verdrinken, zeker niet als honderd meter achter de boerderij een drukke spoorlijn loopt. Wij zijn geneigd deze tweede stelling te onderschrijven.
DI 30 05
Maar keren we terug naar meester Van Steenbrugge, die tegenwoordig vaak op televisie komt. Niet zoveel als Rik Torfs natuurlijk, maar toch bijna zoveel als Marc Reynebeau. Een paar weken geleden hadden ze hem zelfs, met opzet of uit onwetendheid, tegenover rechter Van Fraechem gezet in Morgen Beter. Dat werd een scheldpartij die in een ordinair baancafé niet had misstaan. In Chez les Routiers zijn de omgangsvormen beschaafder.
Volgens meester Van Steenbrugge kende rechter Van Fraechem de wet niet. En volgens rechter Van Fraechem was meester Van Steenbrugge geen advocaat maar een predikant. Een getuige van Jehova. ‘Laat hem zijne voet niet tussen uw deur steken,’ gaf de rechter een goede raad, ‘of de rest komt mee binnen.’
Vorige week werd meester Van Steenbrugge geïnterviewd in De Morgen. Prachtige zwart-witfoto erbij: beeld u Arno in, na een wild feestje en een overdosis. Het moet veel geld kosten om er zo bestudeerd verwaaid uit te zien als meester Van Steenbrugge. Zoals Alex Vercauteren ongetwijfeld ook zuchtend heeft gedacht. Het proces-Van Noppen kwam in dat interview vanzelfsprekend ruimschoots aan bod. Wij halen een passage aan.
Van Steenbrugge:‘Antwerpen is een mooie stad, maar als ik er binnenrijd, zie ik het hoofd van rechter Van Fraechem opdoemen, en heb ik zin om onmiddellijk rechtsomkeer te maken. Ik denk dat ze dat een trauma noemen. Zeven weken lang heeft de voorzitter een subtiel spel gespeeld, waarin hij zich tegenover de juryleden als God de Vader gedroeg. Wij waren voor Van Fraechem het uitschot dat zo snel mogelijk moest worden afgemaakt. En dat met een dossier, en ik ben toch al wat gewoon, waarin de beschuldigde niets ten laste kon worden gelegd. Waarin integendeel stukken zaten die zwart op wit aantoonden dat hij het níet was. Tijdens het proces zijn die nooit aan bod gekomen. Zozeer had men het gemunt op Hans Rieder. Eigenlijk was het geen proces-Van Noppen en geen proces-Vercauteren, maar een proces-Rieder. Ik word er ’s nachts nog altijd wakker van. De grootste gerechtelijke dwaling ooit.’
Een paar jaar na het proces schreef rechter Van Fraechem een boek: Een rechter spreekt. Gooi alle vooroordelen die u kent over justitie op een hoop, vermenigvuldig het geheel met vijftig, en dan komt u nog niet in de buurt bij wat Van Fraechem allemaal poneerde. Zeker, wij hebben een klassenjustitie, voor de gewone man is het recht onbetaalbaar. Alleen sukkelaars zonder geld belanden in de gevangenis. De wetgeving is zo ingewikkeld dat een kat er haar jongen niet in terugvindt. Gerechtspsychiaters zijn kwakzalvers. Magistraten laten zich met geschenken en mooie vrouwen omkopen door de georganiseerde misdaad. De top van de magistratuur zit vol politieke vazallen, waardoor bijvoorbeeld witteboordencriminelen als Leo Delcroix aan hun verdiende lot ontkomen. Enzovoort. In de talrijke interviews die hij toen gaf zei Van Fraechem over Alex Vercauteren: ‘Hij had maar wat harder moeten roepen. Wie echt onschuldig is, staat er niet zo stoïcijns bij.’
WO 31 05
Jan Becaus hebben wij er ooit ten onrechte van beschuldigd dat hij de nieuwe paus Decimus de Zesde had genoemd. Voor één keer dat wij eens iets hadden gecheckt, was het fout. Twee bronnen binnen de VRT hadden wij, zoals de journalistieke code het voorschrijft, gevraagd om na te gaan of het wel degelijk Becaus was, die de verkiezing van de nieuwe paus in een extra lang zesuurjournaal becommentarieerde. Allebei de bronnen bevestigden dat. En dat was ook zo. Alleen was het niet Jan, maar wel Alex Puissant, die als simultaanvertaler met Decimus de Zesde uitpakte, een van de grotere kemels uit de geschiedenis van de televisiejournaals. Sindsdien checken wij niets meer. En blijkt al wat wij schrijven veel juister. Bijvoorbeeld over de thesis van Freya Van den Bossche.
Mailtje naar Jan gestuurd om ons te verontschuldigen, en beloofd hem ter compensatie bij de eerste de beste gelegenheid de hemel in te prijzen. Die gelegenheid heeft een tijdje op zich laten wachten, maar is er nu met het mooie portret van koningin Paola. Wij hebben het programma wel niet gezien, maar het was ongetwijfeld een typisch Becaus-pareltje: scherp van waarneming, mild van toon, maar toch met een tikje onderhuidse spot. De koningin met haar klak op haar kop op het Canal Grande, dat vertelt het hele verhaal.
Jan Becaus is niet te onderschatten. In Humo werd hij vorige week geïnterviewd over zijn koninginnenreportage, en hij nam de geboden kans voluit te baat. ‘Drie keer was ik kandidaat voor het zevenuurjournaal‘, liet Jan fijntjes noteren. ‘Drie keer moest ik het veld ruimen voor iemand anders. Eerst voor Dirk Sterckx, die plotseling van TerZake af wilde om het hoofdjournaal te presenteren. Iedereen vroeg zich af waarom. Een jaar later stond hij op de lijst van de VLD. Als je een verkiezingscampagne voorbereidt, kun je natuurlijk beter bekend zijn bij een zo groot mogelijk publiek. Met Stef Wauters lag het anders. Hij is ‘le beau mâle’. Als je zijn x-factor vergelijkt met die van een grijze oudere man, dan weet je het wel. Wauters heeft zo zijn overstap naar VTM voorbereid, en vervolgens is hij vertrokken met onze bedrijfsgeheimen. Mijn lieve vriendin Sigrid Spruyt ten slotte, wou ook graag het nieuws van zeven doen. En bij haar toenmalige baas Kris Borms, lag zij in de bovenste schuif.’
Zo, dat mogen ze alle drie in hun zak steken. Vooral die Sterckx, wat een lelijke valsaard is me dat. Hoe komt dat geboefte toch altijd bij de VLD terecht, vraagt een mens zich af. Gelukkig tilt Becaus naar eigen zeggen niet zwaar aan al dit lage gekuip en gekonkel: ‘Ik ben niet afgunstig. Ik gun collega’s hun ambitie.’
Na dit staaltje professionele uitbenerij, is de laatste twijfel gebannen: er is maar één Decimus de Zesde, Jan Becaus.
VR 02 06
Verkiezingen te Leuven. Wij lezen in de krant: ‘Vandalen gooien verfbom binnen bij VLD-secretariaat.’ Het VLD-secretariaat in de Dirk Boutslaan is het doelwit geworden van een politieke aanslag. ‘Onbekenden’, meldt het artikel, ‘vernielden het venster met een petanquebal, en gooiden een gloeilamp gevuld met rode verf naar binnen. Naar het motief heeft de Leuvense VLD het raden. Voorlopig zijn er nog geen sporen, maar de petanquebal zou belangrijke informatie kunnen opleveren in de zoektocht naar de dader. Op de bal is namelijk een inscriptie met de initialen L.T. aangetroffen. En getuigen zagen meteen na het glasgerinkel een al wat ouder klein mijnheerke snel wegrennen in de richting van Heverlee. Bij de Leuvense politie krijgt de zaak de hoogste prioriteit. Korpschef Hugo Michiels heeft zelf de leiding over het onderzoek op zich genomen, en heeft een eerste verdachte ondervraagd: Anna C., een onthaalmoeder uit Wilsele. Een ander spoor wijst naar Rik D., een kunstschilder uit Herent, die onlangs door de Leuvense VLD aan de deur is gezet wegens wangedrag. Het gooien van een gloeilamp gevuld met verf, doet volgens geraadpleegde kunstkenners sterk denken aan de techniek die Rik D. hanteert bij het vervaardigen van zijn schilderijen.
Op dit moment is ons nog niets bekend over nieuwe dronkenschappen in het schepencollege, maar omdat deze rubriek uitzonderlijk wordt afgesloten op vrijdag, zijn de resultaten van het verlengde pinksterweekend nog niet binnen. De directie van Knack heeft overigens een nieuwe trofee in het leven geroepen, de Trofee Hugo Michiels, voor de Leuvense socialist die er als eerste in slaagt de muur van 3 promille te slopen.
De voorlopige tussenstand. Op één: communicatieadviseur Wim Schamp (SP.A) met 2,62 promille. Op twee: eerste schepen Denise Vandevoort (SP.A) met 2,11 promille. Op drie: gemeenteraadslid Mieke Wellens (SP.A) met 1,88 promille. Op vier: korpschef Hugo Michiels (SP.A) met 1,42 promille plus de autodeur van onthaalmoeder Anna Cockx uit Wilsele.
Voor een nuchter beleid: stem op de lijst van mijnheerke Louis. Santé.
Koen Meulenaere
