VR/22/05

Meneer de marketeer hangt. Wordt een dezer dagen uit de persbond gezwierd en verliest zijn erkenning als beroepsjournalist. Op vrijdag 22 mei sierden in zijn eigen krant zijn naam en zijn tamelijk aanmatigende foto over een volle bladzijde een commerciële advertentie voor LDV United, een communicatiebureau uit Antwerpen én een anagram van VLD Divided. In de tekst een gênante verheerlijking van P. Vandermeersch, ‘die geen reclame wou maken voor ons’. Maar kijk: hij doet het dus toch.

‘ LDV United en P. Vandermeersch hebben‘, luidens de boodschap, ‘ samen De Standaard hervormd. Toen P. Vandermeersch van Amerika terugkwam om het roer van De Standaard in handen te nemen, nam de oplage van de krant een hoge vlucht. Een kleiner formaat en een site om u tegen te zeggen, hebben voor de nodige wind in de zeilen gezorgd. P. Vandermeersch’ bekwame stuurmanschap leverde hem zelfs de titel ‘Marketeer van het jaar’ op in 2007. En of hij nu eens een woordje wou placeren over hoe vlot het wel met ons samenwerken is? Nee, dat zag hij niet zitten. Onze diensten delen met anderen? Liever niet. Hij gooit toch ook niet het adres van zijn lievelingsrestaurant te grabbel, voegde hij er nog aan toe. Daarom zeggen we het maar zelf: als u uw merk hetzelfde elan wil meegeven als het zijne…‘

Enzovoort, bla bla bla. Alvast inzake eigendunk hebben LDV en P. Vandermeersch elkaar gevonden. Een dergelijke advertentie laten afdrukken wijst inderdaad op een extreme vorm van zelfadoratie, die men eerder slechts aantrof bij Oost-Europese of Afrikaanse potentaten. Maar het is voor alles flagrant in strijd met de deontologische regels van de journalist en moet, bij correcte toepassing der reglementen, automatisch leiden tot de schrapping van meneer de marketeer. Die dan niet eens meer in naam een journalist is, laat staan een eerbiedwaardige. Hij die schreef dat Knack enkel nog in naam een eerbiedwaardig blad was. Zelf vulde hij onlangs zijn volledige voorpagina met de salarissen van Patrick Dewael, Marleen Vanderpoorten en Kris Peeters, en een extra katern met de inkomsten van alle andere politici, al waren die met niet meer dan de natte vinger geschat. En dan anderen maar populisme verwijten.

Gaan we wat dieper in op de inhoud van de LDV-advertentie, dan moeten we allereerst vaststellen dat het met die hoge vlucht van de oplage wel meevalt. Toen P. Vandermeersch uit Amerika terugkwam, verkocht De Standaard zo’n 81.000 exemplaren. Tien jaar later is dat rond de 86.000, dat is voor zo’n groot tycoon een veeleer bescheiden vlucht. De advertentie maakt vreemd genoeg geen melding van de oplage van Het Nieuwsblad. Sinds P. Vandermeersch daar algemeen hoofdredacteur is, daalde die nochtans vier keer zo veel als die van De Standaard steeg. Dit bewust verzwijgen noopt ook tot een onderzoek door de JEP, de Jury voor Eerlijke Praktijken inzake Reclame.

Ook over het niet te grabbel gooien van zijn lievelingsrestaurant een woordje. Voor ons ligt het recentste nummer van Culinaire Ambiance, tijdschrift van Dirk De Prins van Mijn restaurant. Daarin een artikel van meneer de marketeer, kijk eens aan. Over een etentje dat hij had met ex-premier Guy Verhofstadt. ‘ Of we, enkele dagen voor de officiële voorstelling ervan, even met enkele journalisten van mijn krant over zijn nieuwe boek konden spreken, had hij mij gevraagd. En of het mij zou passen dat tijdens een lunch te doen.’

Met andere woorden: de ex-premier vroeg of hij in ruil voor wat linzen ook De Standaard voor zijn promotiekarretje kon spannen. En dat kon, daar gaat zo een marketeer graag op in. Afspraak in de Notos in de Brusselse Livornostraat. Hierover de marketeer: ‘”De beste Griek van België”, zei ik aan de ex-premier toen we binnenwandelden. “Verkeerd”, zei Verhofstadt. “De beste Griek van de wereld.”‘ En zo gaat dat een tijdje door, geschreven dus door de man die niet graag het adres van zijn lievelingsrestaurant te grabbel gooit.

Voor wie zich afvraagt wat een gratis lunch zoal kan aanrichten bij een zelfverklaarde kwaliteitsjournalist, citeren wij verder: ‘Nu al staat vast dat hij vele honderdduizenden voorkeurstemmen zal halen. De visionair Verhofstadt praat, betoogt, redeneert, stijgt op… maar landt op tijd. Als de chef ons het tweede voorgerechtje serveert, stopt hij plots met praten en stoot hij mij aan: “Het is eigenlijk een schande dat we hier over politiek zitten te praten. Kijk eens welke heerlijke dingen hier op ons bord liggen. Dit is genieten.” Politiek, zo weet ik al lang, is een hondenstiel. Maar nu en dan is er ook aan een hondenstiel een prettig kantje.’

Mochten ze bij Corelio hun marketeer niet meer terugvinden, dan gaan ze hem best eerst terugzoeken halverwege de rug van de ex-premier. Wel oppassen dat ze daar niet over Paul Goossens vallen. Kunt u zich voorstellen dat Manu Ruys of E. Troch zich tot zo’n advertentie of tot zo’n artikel hadden geleend?

ZO/24/05

De dood met de kogel is nog te mild voor het college van hoofdredacteurs van de VRT. Terwijl een miljoen mensen in spanning zitten te wachten op het verslag van de tweede testmatch tussen Standard en Anderlecht, slagen ze erin om tien minuten ervoor in het Journaal de uitslag te verklappen! En dat het enige doelpunt op penalty was gemaakt, werd er ook nog bij gezegd.

Daarna hadden ze het briljante idee om over te schakelen naar de Luikse binnenstad, alwaar reporter Eric Dupain had plaatsgenomen te midden van lallende en brallende en ladderzatte Standardfans. Wat denkt u: zou zoiets goed aflopen? Zouden die supporters kalm en beleefd staan luisteren naar het relaas van de verslaggever? Hoeveel jaar moet je gestudeerd hebben om zoiets correct te kunnen inschatten?

Geen twee zinnen had de arme Dupain gestameld, of het bier werd over hem uitgegoten, vier vijf wildemannen wrongen zich tussen hem en de camera, er werd gejoeld, geschreeuwd, getrokken, geduwd, gespuwd… Wie had het kunnen verwachten, niet?

Nu zijn er in dit land instellingen waar het vermogen iets bij te leren niet tot de aanwervingscriteria behoort. En dus werd een half uur later in Studio 1 opnieuw overgeschakeld naar Dupain! Opnieuw tussen diezelfde dronken lorejassen! Ja maar, je gelooft toch gewoon niet wat je ziet? Deze keer raakte hij niet eens één woord ver. Werd zonder meer uit het beeld gekwakt, zijn bril stuk op de grond, en de kijker kreeg niet eens de aanzet tot een verslag. We zagen de onthutste reporter totaal van slag zijn microfoon afgeven, wij hopen aan de klankman, en verongelijkt iets roepen naar de losgeslagen drankorgels achter hem, waarna die hem met zijn allen te lijf gingen.

De dag nadien werd deze vernederende scène dan ook nog eens in ongeveer alle VRT-programma’s in het lang en het breed heruitgezonden, en werd de onfortuinlijke Dupain door zijn eigen collega’s nog wat extra belachelijk gemaakt. Daarna op de NOS! En op Duitsland Twee.

De uitslag hadden ze dus al verklapt in het Journaal. Dat is op zichzelf verdedigbaar, want het Journaal dient om nieuws te brengen, niet om het achter te houden. Alleen heeft diezelfde nieuwsdienst dat vierendertig weken na elkaar wél gedaan. Elk competitieweekend was er op zondagavond een belangrijke match, nooit werd in het JournaalLaat de uitslag gegeven, altijd werd verwezen naar Studio 1, dat aansluitend begon. Maar uitgerekend bij dé match van de laatste twintig jaar, die in Vlaanderen op geen enkel kanaal te zien was en waarvoor dus iedereen in spanning op de samenvatting van de VRT zat te wachten, deden ze het wel.

Een simpele oplossing was natuurlijk geweest om voor één keer het late Journaal uit te zenden ná Studio 1, zelfs als dat contractueel pas om elf uur mocht beginnen. Het late Journaal was die dag op één onderwerp na toch precies hetzelfde als dat van 7 uur. Maar blijkbaar is zoiets bedenken of afdwingen te veel gevergd van het door verkiezingskoorts gevelde college van hoofdredacteurs.

En met deze vaststelling zijn we waar we wezen moeten. Wij gaan ons nu eens ongeremd druk maken, de dokter heeft gezegd dat we het niet mogen opkroppen, over de hemeltergende verkiezingsprogramma’s van de VRT, en vooral het aanstootgevende optreden van hun presentatoren en presentatrices. En wij durven te veronderstellen dat we in naam van velen van u spreken.

Er is in dit land geen enkele instantie die meer schade toebrengt aan de politiek dan de VRT-nieuwsdienst. Het is de VRT die de politiek heeft teruggebracht tot oneliners van maximaal zes seconden. Het is de VRT die met kwaadwillig opzet alleen nog zinnetjes van politici uit hun context rukt en ze dan buiten proportie opblaast. Het is de VRT die van Pol naar Pier en terug loopt met telkens die ene vraag: ‘Weet u wat hij over u heeft gezegd? En wat zegt u nu over hem?’ Het is de VRT die met zijn kinderachtige formats het politieke debat heeft herleid tot wat heen en weer gescheld. Het is de VRT die toestaat dat zijn anchors met een door niemand geëvenaarde onbeschoftheid politici onderbreken vooraleer ze één zinnige gedachte hebben kunnen formuleren. Het is de VRT die via Villa Politica de werkzaamheden in het parlement tot een vaudeville heeft gedegradeerd met zijn immer naar relletjes speurende camera’s en zijn geëxciteerde Wetstraatmadelief Linda De Win.

De VRT-anchors verwijten politici dan nog op hautaine toon een gebrek aan inhoud en een teveel aan moddergevechten. Terwijl ze zelf alles doen om die inhoud de pas af te snijden en de moddergevechten uit te lokken en uit te vergroten.

Hoeveel dieper kun je zakken dan een debat tussen Jean-Luc Dehaene en Guy Verhofstadt na twaalf minuten af te breken voor een niet eens kleuterklaspeil bereikend filmpje van een uit Vlaanderen Vakantieland ontsnapte ginnegapper? Misschien moet Kobe Ilsen zich inderdaad maar beperken tot Martine Tanghe, daar wint iedereen bij.

De politiek wordt in dit land kapotgemaakt door de VRT, zijn marketeers, zijn formatbedenkers, zijn regisseurs, zijn van eigenliefde bulkende presentatoren, en zijn in zelfgenoegzaamheid badende vijf idioten punt bee ee.

En nu we toch bezig zijn, kunt u geloven dat ze de eerste reeks van Witse weer gaan uitzenden? Juni is niet eens begonnen, en ze zijn daar al met hun ellendige herhalingen. Ze zijn er eigenlijk nooit mee opgehouden, ook in volle seizoen worden zelfs de topavonden met oude kost volgepropt. We lezen alvast de korte inhoud in FocusKnack: ‘Witse werkt in Brussel bij de federale politie en zijn baas heeft een affaire met zijn vrouw. Witse zal worden overgeplaatst naar… Halle!’ En Dimi Tersago, die wij al drie keer hebben zien doodschieten, is nóg maar eens verrezen. Die laat ons Heerke ver achter zich. Op VTM is het al even erg. Wordt die verschrikkelijke Herbert Flack eindelijk afgeknald, een hoeraatje voor de dader, beginnen ze de volgende week met een herhaling van eerdere reeksen en is hij er dus gewoon terug. Eén week nadien!

Nu is VTM voor de helft van onze chef-Wetstraat, en die moet maar beter letten op wat ze met zijn geld uitrichten. Maar de VRT is volledig van u. En wij kunnen moeilijk geloven dat u zo gul wilt blijven betalen om in de ontspanningssector te moeten kijken naar iets wat u al vijf keer hebt gezien, en om u in de informatiesector tot aan de rand van de razernij te laten drijven.

Daarom herhalen wij viva voce onze eis: de VRT moet onverwijld worden verkocht. De opbrengst én het uitsparen van de gigantische jaarlijkse dotatie mogen dan integraal worden aangewend in de verzorgingssector. De kalmste mens zou toch zijn zelfbeheersing verliezen van die klojo’s?

WO/27/05

Bericht in De Tijd: ‘Electrawinds op zoek naar vers kapitaal.’ U mag eens raden hoeveel. 30 miljoen euro, kennelijk het eenheidstarief voor de windmakers van den Baard.

Wij zullen het hier blijven herhalen tot de dood, van ons of van hem, liefst van hem: in juli 2006 zorgden de acolieten van den Baard ervoor dat ABX-Logistics werd verkocht aan de Britse groep 3i voor 80 miljoen euro, terwijl een Italiaanse groep die 340 miljoen euro wou geven niet eens mocht meebieden. De NMBS ging bovendien voor 110 miljoen euro engagementen aan, zodat 3i in de praktijk 30 miljoen euro kréég om ABX over te nemen. Op 13 december 2006 betaalde 3i een kapitaalsverhoging van… 30 miljoen euro bij Electrawinds, het paradepaardje van het Oostendse industriepark nv Plassendale, waarvan den Baard toen al voorzitter was. Nog enkele maanden later werd hij voorzitter van Electrawinds zelf. Toevallige opeenvolging van feiten.

Blijkbaar is die 30 miljoen euro nu op, wellicht heeft den Baard ze gebruikt voor het omkopen van tegenstanders van BC Oostende. Misschien het moment om B-Cargo gratis weg te geven met nog 30 miljoen euro erbovenop. Dat de andere basketbalclubs hun topspelers maar in de gaten houden, of ze verliezen ook met 32 punten verschil.

door Koen Meulenaere