ZO / 09 / 10

Wij hebben nu lang genoeg gewacht zodat niemand ons kan beschuldigen van een overhaast oordeel, en wij schrijven wat volgt bij volle bewustzijn, onder invloed van drank noch drugs, en door niemand gedwongen: Het goddelijke monster is nog slechter dan FC De Kampioenen. En tien keer duurder. En er kijken tien keer minder mensen naar, elke week haken er een paar honderdduizend af, tegen de laatste aflevering zitten ze onder nul. Was er niet de figuur van nonkel Leo, de enige sympathieke van de hele cast, we zouden de term ‘rampzalig slecht’ uit de woordenschat moeten opdiepen.

Nochtans waren die drie romans van Tom Lanoye dik in orde, daaraan ligt het niet. Waaraan dan wel? De vraag stellen is ze beantwoorden. Nu is dat op zichzelf niet zo erg: de gustibus et coloribus en wat kan het ons tenslotte schelen? Jaja, met uw belastinggeld, maar nog beter dat ze het daaraan verspillen dan aan Dexia. Of aan Luc Van den Bossche.

Wat wel tegen de borst stuit, is de barnumreclame die dat amateurtoneel heeft gekregen in de zelfverklaarde kwaliteitspers. Zeer correcte informatie aan de lezers alweer. In alle goeddenkende en vooral goedoverzichzelfdenkende bladen is Het goddelijke monster vooraf aangeprezen als was het door Luchino Visconti zelf gedraaid, en als hadden ’s werelds beste schouwspelers om een auditie gesmeekt. We moesten, zo viel tussen de regels op te maken, kaarsen gaan branden voor het beeld van de Heilige Tom, uit dankbaarheid dat de VRT zijn trilogie had mógen verfilmen.

Joke Devynck werd alom geportretteerd als de diva die de rol van haar leven had gespeeld, terwijl ze met haar vertolking van Katrien Deschryver indertijd niet eens het toelatingexamen van de Studio Herman Teirlinck was gepasseerd. Het beste aan haar prestatie is haar dictie. Stel u voor dat ze zoiets had opgevoerd voor Lea Daan. ‘Oefenen kind, veel oefenen’, zou die gezegd hebben. Mark Van Eeghem zuchtte over haar: ‘Hoe vaak heb ik niet van oudere acteurs gehoord: “Je merkt wel dat jij nooit les hebt gehad van Lea Daan.” Alsof ik daardoor iets wezenlijks miste. Ik zei dan altijd: “Robert De Niro heeft ook nooit les gehad van Lea Daan.”‘

Als het ooit duidelijk is geworden dat Mark Van Eeghem nooit les heeft gehad van Lea Daan, dan wel in Het goddelijke monster. Want om bij FC De Kampioenen het equivalent te vinden van zijn onderzoeksrechter Willy De Decker moeten we afdalen tot Nerooke.

Gilda De Bal. Hoe bloedt ons hart bij ’t aanschouwen van Gilda De Bal. Een zakdoek, snel, dat wij onze tranenvloed kunnen stelpen. Benedicte Rodenburg was al erg, maar bij tante Marja is de bodem eronderuit geslagen. En zij is dan nog een van de beter uitgewerkte personages.

Wij zouden graag één uitzondering maken. U zult roepen: ‘Het is zo ver, hij is zot geworden’, maar er is in Het goddelijke monster één acteur die erin slaagt boven de middelmaat uit te stijgen. We kennen niet eens zijn naam, maar de man die een persiflage neerzette op de clowneske VRT-journalist Alex Puissant verdient een oscar. Al was het maar die van FC De Kampioenen.

MA / 10 / 10

Je moet het in financiële kwesties niet moeilijker maken dan het is. Vanuit die overweging was het trouwens een uitstekend idee van TerZake om Fons Verplaetse, gewaardeerd medewerker van Knack, in de studio uit te nodigen teneinde inzicht te verschaffen in wat was misgelopen met Dexia. ”t Is kwaad kersen eten met Fransen’, besloot Fons zijn betoog, dat met een lichte Zultse tongval was gehouden waardoor ze in Waregem al niet meer begrepen wat hij zat te mompelen, maar het was wel de enige juiste analyse.

Stel het niet te ingewikkeld voor, want in se is het heel eenvoudig. Ten eerste: wie zijn jaarsalaris uit eigen beweging teruggeeft, doet dat omdat hij zodanig slecht gewerkt heeft dat hij in feite drie jaarsalarissen zou moeten teruggeven en hoopt er op die manier twee te kunnen redden. Het is bovendien een schuldbekentenis met juridische waarde. Aan allen die schadevergoeding wensen voor het verlies van hun Dexia-aandelen: naar Vilvoorde.

Ten tweede: een staatsbank is goed, is in principe de enige duldbare bankvorm omdat ze niet hoeft uit te gaan van winstmaximalisatie. En hoe je het ook wendt of keert: winstmaximalisatie is de belangrijkste oorzaak van alle financiële ellende van de voorbije drie jaar. Een staatsbank is dus verdedigbaar, maar dat verandert indien die staat de Belgische staat is. Failliet binnen de drie jaar, ziedaar de nog voorzichtige raming van uw dienaar. In theorie kan dat niet, een staatsbank die failliet gaat, maar in de Belgische staat gebeurt wel meer wat in theorie niet kan.

Ten derde: wie 100 miljard euro naar de knoppen helpt, hoort niet thuis in de cel maar meteen in de death row. Eventueel na een kort proces waarbij de verdediging wordt toevertrouwd aan meester Van Steenbrugge, dan is er geen risico van strafvermindering. Luc Van der Kelen, door onze chef-Wetstraat prachtig getypeerd als ‘de boordschutter van Het Laatste Nieuws‘ en iemand die als geen ander, of het moest graaf Dracula zijn, de kunst beheerst om in een open wonde zijn tanden te zetten, schreef vorige week: ‘Er was geen dubieus financieel product op de markt, of de leiding van Dexia is erin geslaagd het aan te schaffen.’

Het is wachten tot de mensen eindelijk gaan beseffen dat die gangsters ook nog hun pensioensparen en hun groepsverzekeringen, waarvoor ze 40 jaar hebben afgedokt, verbrast hebben. En dat blijft dus compleet onbestraft. Er is niet één man of vrouw al voor het gerecht gedaagd. Welk ander apenland dan België zou zich na zoiets nog een rechtsstaat durven te noemen?

Is er nog iets ergers denkbaar dan het Dexia-management? Veel mensen vragen het zich dezer dagen af. Ja, dat is er. Uit de weg voor de christelijke arbeidersbeweging. Iedereen die één enkel handboek over de beurs heeft vastgehad, al was het maar de brol die Paul D’Hoore elk jaar zo rond de Boekenbeurs door een ghostwriter ineen laat flansen, weet dat je niet alle eieren in één korf mag leggen. Spreid je beleggingen en je risico.

Nu Arco, de spaarkas van het ACW. 800.000 christenen, of mensen die hoopten van het christendom alvast de profane interesten mee te pikken, hebben via een soort spaarboekje hun geld toevertrouwd aan de financiële experts van Arco. En wat doen die? Die beleggen zo goed als al dat geld, anderhalf miljard euro, in één enkel aandeel: Dexia.

Katholieken sparen, maar worden niet gespaard. Eerst konden ze niet meer buitenkomen omdat monseigneur Vangheluwe met de zegen van het Vaticaan kleine kinderen verkrachtte. En nu kunnen ze niet meer buitenkomen omdat het ACW al hun geld heeft verkwist. En wij zullen nog eens iets zeggen: wie in ernst gelooft dat die 800.000 brave Arco-coöperanten geen cent verliezen, die is zot. Moet geïnterneerd worden. Jammer genoeg heeft ook de christelijke ziekenkas via de genieën van Arco al haar geld verloren, zodat interneren alleen nog kan bij de socialisten, en daar zitten alle instellingen voor gestoorden overvol met eigen mandatarissen.

Toen Rik Van Cauwelaert nog aan het hoofd stond van de Knack-redactie hebben wij het, uit piëteit en voorzorg, nooit durven te schrijven, hooguit eens opgeworpen, maar nu houdt niemand ons nog tegen: het ACW is de voorbije tien jaar geleid door een bende duivelsdienaren.

Wat beters valt met bankiers aan te vangen dan hen op een nette rij voor een muurtje op te stellen, en aan een peloton gewapende gedupeerden luidkeels het bevel te geven dat al zo vaak problemen uit de wereld heeft geholpen: ‘Vuur!’

WO / 12 / 10

De Duitse zakenkrant Handelsblatt, vooral niet te verwarren met de Nederlandse tabloid NRC/Handelsblad, had een interview afgenomen van de Franse BNP-baas met de welluidende naam Baudoin Prot, hier bekend van de diefstal van Fortis. Maar bij het nalezen van het artikel hadden de Fransen zo veel bezwaren en trammelant gemaakt dat de Duitsers het stuk dan maar publiceerden zonder de antwoorden.

In De Morgen beweerde Pol Deltour, secretaris van de Sint-Hypocritusgilde en uitgever van De journalist, het oneerlijkste blad in Vlaanderen, dat zoiets nooit eerder was gebeurd. Er is één en slechts één voordeel aan uitspraken van Pol Deltour: je bent meteen zeker dat het tegendeel correct is. Natuurlijk is het al eerder gebeurd, alles is al eerder gebeurd. Het behoort zelfs tot de klassiekers van onze journalistiek, maar men kan vanzelfsprekend niet van een secretaris van de persbond verwachten dat hij die kent.

Midden jaren zeventig interviewden Piet Piryns en Guido Van Meir voor Humo Henri Simonet, socialistisch minister van Buitenlandse Zaken. Beide interviewers droegen middellang tot extra lang haar, rookten Gitanes, en een van beiden (P.) had achteloos zijn voeten op het bureau van de minister gelegd. Die kon dat maar matig appreciëren. Toen kwam de eerste vraag van de twee reporters, meer een voorstel, een bevel eigenlijk, om België uit de NAVO terug te trekken.

Simonet begon nog met de moed der wanhoop aan zijn eerste antwoord, maar bromde al na enkele zinnen: ‘Voor we verder gaan, laat me het lijstje met uw vragen eens zien.’ Van Meir had helemaal geen vragen. Piet had er net voor hij binnenstapte inderhaast tien op een bierviltje gekrabbeld. Vraag 3 luidde: wordt Standard kampioen? Vraag 6: wordt Club Brugge kampioen? En vraag 9 (Piet hield van rekenkundige ordening): wordt Anderlecht kampioen? De andere zeven suggereerden allemaal een zekere mate van corruptie en in elk geval van grote onbekwaamheid van de Belgische regering in haar buitenlandse standpunten en betrekkingen.

Simonet las het met stijgende verontwaardiging, gooide het lijstje in de prullenmand en sprak: ‘Denkt u nu echt dat de lezers van Humo daarin geïnteresseerd zijn? Eruit.’ De week nadien drukte Humo de vragen af, zonder antwoorden, en pakte op zijn cover uit met: ‘ Humo sprak niet met Henri Simonet.’

Piet was samen met Herman De Coninck eerder al eens bij Jos Van Eynde buitengevlogen omdat hun openingsvraag toen was, om het ijs wat te breken, wat Kop ervan vond dat de collaboratiekrant Volk en Staat tijdens de oorlog op de persen van Volksgazet was gedrukt.

Overigens maakten Sus Verleyen en Frank De Moor iets soortgelijks mee tijdens een Knack-interview met dezelfde Henri Simonet. Ook Sus had niets voorbereid, maar Frank had zoals gewoonlijk 200 aanklachten over door de minister en zijn medewerkers begane misdrijven in zwierig handschrift uitgeschreven. Netjes gerangschikt per hoofdstuk van de strafwet. Ook dat lijstje belandde in de vuilnisemmer, waarna Simonet zich tot Sus wendde en zei: ‘Bon, maintenant parlons de choses sérieuses.’

DO / 13 / 10

William Van Laeken heeft gedurende vijfentwintig jaar Panorama gepresenteerd. Vijfenveertig kan ook. Wij kunnen ons met de beste wil van de wereld geen uitzending daarvan voor de geest halen. Het programma werd nog grijzer dan het haar van zijn anchorman, en werd van een jarenlange toplocatie op donderdagavond tussen Dallas en Jo Röpcke verbannen naar zondagavond op het tweede net. Daarna op het derde net. Dan achter een digitale rode of gele knop die niemand op zijn toestel had staan. En uiteindelijk naar een zelden gebruikte link in een uithoek van de VRT-website die bij aanklikken meteen uw hele computer platlegt.

Op donderdag 6 oktober is de nieuwe jaartelling begonnen. Panorama staat weer waar het onder Paul Muys stond: op donderdagavond. William Van Laeken is in Huize Zonneweelde opgesloten. Hij is vervangen door Phara de Aguirre. Eén enkele uitzending onder haar bewind en het hele land stond op zijn kop.

Ontslagen aan de top van de politie, de bestuurscoalitie van Hasselt aan diggelen, een rechtszaak tegen klokkenluiders beslecht op de wijze die Phara had geëist, procureur Marc Rubens op de rand van een oneervol ontslag, en de Heilige Hilde met de Bril op het Hoofd van Pukkelpop gedesacraliseerd en teruggebracht tot wat ze is, was, en altijd is geweest: een omhooggeschoten kind van een socialistische voorman of -vrouw, men kent er zo nog.

Phara is back, dat mag duidelijk zijn. Proficiat ook aan de actrice die in Het goddelijke monster een olijke karikatuur van haar neerzette tijdens de Witte Mars. Dat was lachen geblazen, bijna zo overtuigend als de man die Alex Puissant parodieerde. Voor William Van Laeken valt weinig meer te doen dan zelf het deksel dicht te trekken.

door Koen Meulenaere

‘Het goddelijke monster’ is nog slechter dan ‘FC De Kampioenen’. En tien keer duurder.

TerZake-quiz

Wanneer zal Kathleen Cools eindelijk eens andere laarzen aantrekken?

o 2015

o 2030

o Nooit