MA 2507
Goedmenende lezers vragen zich soms bezorgd af of wij nooit last krijgen met wat wij elke week schrijven. Bijvoorbeeld over hooggeplaatsten als koning Albert, die misschien niet altijd in een even positief daglicht wordt gesteld. Koning Albert is die man die nu ergens in de Middellandse Zee ligt rond te dobberen op een jacht van 4,6 miljoen euro. Dank voor de bezorgdheid, maar neen: daar krijgen wij nooit last mee. Het moet zijn dat het allemaal juist is.
‘Maar wordt er dan nooit censuur uitgeoefend op wat gij uitkraamt?’ dringen de meer volhardenden met een ondertoon van ongeloof aan. Neen. In al die jaren hebben ze bij Knack één keer ingegrepen in de inhoud van onze rubriek. Dat was toen wij voorstelden om een kudde bronstige bavianen over Joyce en Cully Barnaby te jagen, respectievelijk de vrouw en dochter van inspector Tom Barnaby uit Midsomer Murders, twee vreselijke pannenkoeken, een pijnloze vorm van chemische castratie hadden wij ze genoemd.
Dat wou de eindredactie niet laten passeren. Volgens hen leefden bavianen niet in een kudde. Een hevige discussie volgde. Onze chef-Wetstraat werd er in zijn hoedanigheid van kenner van de christelijke arbeidersbeweging bij gehaald, en tot slot werd Dirk Draulans ontboden, deze in zijn hoedanigheid van kenner van het dierenrijk in het algemeen en van de apenwereld in het bijzonder. Dirk is doctor in de natuurkunde, en was meerdere jaren een gereputeerd onderzoeker aan de universiteit van Oxford, wat iets meer indruk maakt dan aan die van Gent. Hij is bijgevolg onze hoogste autoriteit inzake flora en fauna. En sauna, al is dit laatste niet echt een gevolg van zijn studie. Op het onverwachts overvallen wij hem graag met vragen als: ‘Hoe paart een zeboe?’ Of: ‘Hoeveel tanden heeft een gnoe?’ En die kan hij zonder enige aarzeling allemaal beantwoorden, uit het blote hoofd. Een zeldzame vorm van expertise op deze redactie.
Volgens Draulans leven bavianen niet in een kudde maar in een groep. Aha, en wat mocht daar dan wel het verschil tussen zijn? Dat er in een groep meer interactie is en meer plaats voor persoonlijk initiatief dan in een kudde. Waardoor we alsnog bij de christelijke arbeidersbeweging uitkwamen.
Uw dienaar ving dus bot, en met een zelfgenoegzame grijns om hun lippen joegen onze eindredacteurs geen kudde maar een groep bronstige bavianen over moeder en dochter Barnaby heen, wat toch minder gewelddadig klonk dan het eigenlijk hoorde. Maar verder is er nooit censuur op onze teksten uitgeoefend. Jammer genoeg.
DI 2607
De Belgische politiek, het is geweten, vergt een soepele geest. Komt er een snijboon uit de buurt van de Borinage met een plan dat ontdaan van zijn cosmetische opsmuk in drie begrippen is samen te vatten – nieuwe belastingen, meer belastingen en hogere belastingen – is de eerste die staat te juichen dat dit een goed voorstel is voor een regeringsvorming Kleine Croo van de Vlaamse liberalen. Waarna Bart De Wever in drie goedgemikte zinnen ook nog de helft van het schaarse resterende electoraat van Open VLD binnenrijft.
Het was Kleine Croo die de vorige regering deed vallen omdat hij het oneens was met het voorstel van Jean-Luc Dehaene over Brussel-Halle-Vilvoorde, terwijl hij nu op de tafel danst omdat dezelfde snijboon een aan alle kanten rammelend alternatief in elkaar heeft geflanst dat in feite nog meer nadelen voor de Vlamingen inhoudt dan het als altijd op het randje van de waanzin balancerende plan van Dehaene. Kleine Croo is kennelijk zot geworden. Van de spanning. Zoals Grote Croo van glorie. Zijn ambitie om met zijn partij snel richting kiesdrempel te zakken, is weer wat dichter bij haar voltooiing.
In het geval van de Tobbacks kunnen we om corpusculaire redenen niet spreken van Grote Back en Kleine Back. Wel van Grote Bek en Bijna Even Grote Bek, maar niet van Grote Back. Het is Kleine Back en Nog Kleinere Back. Waarbij Kleine Back de jonge Back is, en Nog Kleinere Back de oude Back.
Kleine Back heeft nu zijn programma bekendgemaakt voor het voorzitterschap dat hij zal uitoefenen samen met Joke Quintens, de Rebekah Brooks van de socialisten. De partij zal, opgelet iedereen, anders worden! Dat is de verrassende kern van zijn betoog. Waardoor de naam weer eens zal moeten worden aangepast.
Eerder ging Socialistische Partij over in Socialistische Partij Anders, met als ondertitel Sociaal Progressief Alternatief. Daarna werd het, op bevel van een wildvreemde en tot ontzetting van een zich scherende en naar de radio luisterende Nog Kleinere Back: Socialisten en Progressieven Anders. Onder leiding van Kleine Back wordt het nu Socialisten en Progressieven Anders dan Anders. Afgekort SP.AA, zij het niet in de betekenis die Standard & Poor’s en Moody’s aan een dubbele A toekennen, en evenmin in de betekenis van een bekende hulporganisatie die specifiek voor de Leuvense socialistische mandatarissen van zeer groot nut zou kunnen zijn.
Wie het plan van Kleine Back leest, kan alleen concluderen dat hij zelf niet het minste idee heeft welke richting hij uit moet met het zootje dat zich de jongste twintig jaar vooral heeft bekwaamd in de edele kunst van de zelfverrijking. Maar hij heeft wel al een spitsvondige slogan bedacht voor de verkiezingen later dit jaar: ‘Kleine Back, uw en zijn sociale zekerheid.’
VR 2907
De lezers van Knack, geëerd zij hun naam, en hun abonnementsbijdrage, hebben het voorbije jaar misschien alle zeilen moeten bijzetten om de politieke vermakelijkheden in dit land te kunnen doorgronden, maar zijn daar met de hulp van hun geliefde blad doorgaans wel in geslaagd. Daarom is het tijd om nóg een niveautje hoger te klimmen: de Belgische voetbalcompetitie. Want is de Belgische politiek tamelijk ingewikkeld, dan is ze kinderspel in vergelijking met het Belgische voetbal. Riemen vast en volgen.
Er wordt eerst door zestien clubs een competitie van dertig wedstrijddagen afgewerkt, waarna de eerste zes onder elkaar aan een play-off beginnen waarin de al behaalde punten gehalveerd worden. Indien het behaalde aantal punten van een ploeg oneven is waardoor de halvering een getal met een half punt oplevert, krijgt die ploeg er een half punt bij, maar als dan op het einde van het seizoen twee ploegen gelijk staan waarvan er een een half punt heeft bij gekregen en een ander geen half punt heeft bij gekregen, krijgt de ploeg die geen half punt heeft bij gekregen een half punt bij en eindigt zo voor de ploeg die geen half punt heeft bij gekregen omdat ze al een half punt bij gekregen had.
Lach niet, want vorig seizoen is Racing Genk op deze wijze kampioen geworden. Standard had op het einde van de play-off evenveel punten maar meer overwinningen én een beter doelpuntensaldo dan Genk, maar omdat Genk geen half punt had bij gekregen en Standard wel een half punt had bij gekregen, kreeg Genk een half punt bij en kreeg Standard geen half punt bij en was Genk kampioen. Het doet een beetje denken aan het standpunt van Patrick Janssens voor de brug en tegen de tunnel en later tegen de tunnel en voor de brug of omgekeerd, maar het is minder inconsequent.
De ploegen die zevende tot en met veertiende eindigen na de eerste dertig speeldagen worden lukraak ingedeeld in twee groepen van vier die ook een play-off spelen, maar waarin iedereen met nul punten begint en waarvan de twee winnaars een dubbel duel tegen elkaar uitvechten waarvan de winnaar in een nieuw dubbel duel uitkomt tegen de vierde of de vijfde van de play-off van de eerste zes waarvan de winnaar dan het laatste ticket voor de Europa League verwerft. Tenzij een van beide daar geen zin in heeft!
Lach weer niet, want weer vorig seizoen is ook dat gebeurd. Westerlo deed vrijwillig afstand van een duel om het recht op dat laatste Europese ticket dat eigenlijk geen recht op een Europees ticket meer was omdat Westerlo de finale van de Beker van België had verloren tegen Standard en al in de Europa League mocht uitkomen omdat Standard zich al had geplaatst voor de Champions League hoewel het geen kampioen was geworden omdat het wel evenveel punten en meer overwinningen en een beter doelpuntensaldo had dan Racing Genk maar geen half punt bij kreeg omdat het al een half punt bij gekregen had. Pfff, even het zweet afwissen.
De barrage tussen Westerlo en Club Brugge diende alleen nog om uit te maken wie pas in de derde voorronde van de Europa League zou moeten beginnen en wie al in de tweede, maar is uiteindelijk niet gespeeld omdat Westerlo spontaan aanbood om in die tweede voorronde aan te treden, wat het ondertussen met succes heeft gedaan waardoor het deze week in de derde voorronde uitkomt net als Club Brugge dat in die derde voorronde zit omdat het het duel met Westerlo om al in de tweede voorronde te moeten beginnen niet heeft moeten spelen.
Duidelijk? Het is in elk geval nog altijd minder ingewikkeld dan de nota-Vande Lanotte. En heel wat bruikbaarder. Nog een laatste detail: de ploegen die vijftiende en zestiende eindigen, spelen vijf wedstrijden tegen elkaar waarbij de vijftiende begint met een gift van drie punten voorsprong en de vijfde wedstrijd wordt geschrapt indien na vier wedstrijden het verschil tussen beide ploegen meer dan drie punten bedraagt, en de vierde wedstrijd wordt geschrapt indien na drie wedstrijden het verschil tussen beide ploegen meer dan zes punten bedraagt.
Opnieuw niet lachen want opnieuw vorig seizoen is ook dat gebeurd: Eupen veroordeelde Charleroi na vier matchen tot degradatie naar tweede, waarna het zelf een eindronde moest spelen tegen de drie periodekampioenen van tweede klasse en alle zes zijn matchen verloor waardoor het ook naar tweede degradeerde en zelfs een slechtere zaak deed dan Charleroi dat zijn spelers voor hetzelfde resultaat zes wedstrijden minder had moeten uitbetalen.
Dat is allemaal vrij eenvoudig, maar het grote probleem is de halvering van de punten die de eerste zes in de reguliere competitie hebben behaald. Twee jaar geleden stond Anderlecht na die eerste dertig speeldagen twaalf punten voor op Club Brugge en twintig op AA Gent, en had het in een normaal land de landstitel op zak gehad. Maar bij het begin van de play-off werd die eerlijk verdiende voorsprong hen afgenomen en herleid tot zes en tien punten. Anderlecht werd wel kampioen, maar voor hetzelfde geld was het dat niet geworden.
Vorig jaar begon Standard met een achterstand van zestien (!) punten op Anderlecht en vijftien (!) op Racing Genk aan de play-off, verloor daarin geen enkele wedstrijd meer en eindigde zoals gezegd eigenlijk vóór kampioen Racing Genk op de eerste plaats.
Het dilemma is dit: halveren ze die punten niet, dan heeft de nacompetitie geen enkele spankracht meer indien er een team met twaalf punten voorsprong aan begint, zoals Anderlecht twee seizoenen geleden. Halveren ze de punten wel, dan kan het gebeuren dat een team dat slechts met de hakken over de sloot bij de laatste zes is geraakt maar zich in januari duchtig heeft versterkt met een paar toptransfers, alle ploegen die er in de eerste competitieronde niet met hun pet naar hebben gegooid glorieus voorbijsteekt, zoals Standard vorig jaar.
En nu is het tijd voor een klein zijsprongetje naar de literatuur, in deze rubriek kan echt alles. Een samenzwering van idioten, het amusante cultboek van John Kennedy Toole, die er postuum de Pulitzer Prize voor kreeg, ontleent zijn titel aan een oneliner van Jonathan Swift, de auteur van Gullivers reizen: ‘ When a true genius appears in the world, you may know him by this sign, that the dunces are all in confederacy against him.’ Het omgekeerde geldt uiteraard ook: ‘When a true dunce appears in the world, you may know him by this sign, that the geniuses are all in confederacy against him.’ Een ‘dunce’ is een domkop.
Het merkwaardige is dat iedereen ervan uitgaat dat de eerste uitspraak op hemzelf van toepassing is, en de tweede op alle anderen. Uw dienaar bijvoorbeeld, is zo iemand. In Sport/Voetbal Magazine hebben wij een paar maanden geleden een kant-en-klare oplossing voor het net geschetste onoplosbare probleem van ons voetbal aangereikt. Geef in de reguliere competitie van dertig wedstrijden twee punten voor een overwinning, zoals vroeger, en in de nacompetitie drie. Dan neem je niemand iets af, wat altijd als onrechtvaardig wordt aangevoeld, en blijft de play-off spannend omdat een eventuele kloof bij het begin nog overbrugd kan worden. Zo een kloof zal trouwens hoe dan ook minder groot zijn dan in het driepuntensysteem.
Is dit briljant of niet? Dit is geen ei van Columbus, dit is een omelet. Met spekreepjes. Rest één vraag. Hebben ze uw dienaar uit dankbaarheid een golden pass geschonken waarmee hij in elk stadion op de eretribune naast de clubvoorzitter zit? Zijn ze zijn indrukwekkende maten komen opnemen teneinde zijn imposante figuur in brons of marmer te gieten en voor het bondsgebouw aan de Houba de Strooperlaan neer te poten?
Neen. Niets van dat alles. Ze hebben het idee niet eens besproken. Wij krijgen soms het gevoel voor de doven te schrijven. DAT WIJ SOMS HET GEVOEL KRIJGEN VOOR DE DOVEN TE SCHRIJVEN!
door Koen Meulenaere
Bij de Tobbacks kunnen we om corpusculaire redenen niet spreken van Grote Back en
Kleine Back.
