MA 20 06

Laten we beginnen met het goede nieuws. Jan Hoet heeft onlangs weer een onderscheiding gekregen en werd bovendien 75 jaar. Naar aanleiding van beide feestelijke gebeurtenissen werd hij de voorbije weken alom geïnterviewd, ook in uw meest geliefde blad (dit), wat altijd vreugde en vrolijkheid onder de mensen brengt.

De mooiste anekdote ging over een weddenschap met Jan Van Imschoot over de leeftijd van Debbie Harry, de zangeres van Blondie. Volgens de altijd hoopvolle Jan H. was Debbie hooguit in de vijftig, en met evenveel stelligheid beweerde Jan V.I. dat ze ruim in de zestig was. Er werd gewed. Om een Tuymans!

Jan Hoet: ‘We zijn het dan gaan opzoeken en het bleek dat ze geboren is op 1 juli 1945, dus ik had ongelijk.’

De interviewer: ‘En hebt u hem dan echt een van uw Tuymansen gegeven?’

Jan Hoet: ‘Zijt ge zot? Ik heb hem een schilderijtje gegeven dat ik zelf gemaakt heb toen ik twintig was. Heel Tuymansachtig.’

Jan, in datzelfde interview, of in een ander: ‘Weet u wie ik ook ongelooflijk slecht vind? Maar echt ongelóóflijk slecht? Koen Wauters. Die man kan toch niet zingen? Mensenlief, dat roepen en kwelen, dat is verschrikkelijk. Ik heb er al over gedacht om een anti-Clouseaugroep te beginnen op Facebook.’

Heeft Jan Hoet een mening over De Klas van Frieda? Ja: ‘ De Klas van Frieda, dat is toch niet om aan te zien? Het ergst vind ik het nog wanneer Frieda Van Wijck komisch probeert te doen. Jongens toch, dat doet gewoon pijn.’

Heeft Jan Hoet een mening over het MAS? Ja: ‘Als gebouw is het MAS een meesterwerk, maar dat geldt jammer genoeg niet voor wat erin hangt.’

Heeft Jan Hoet een mening over het SMAK? Ja: ‘Mijn hart bloedt als ik het SMAK van vandaag zie. Alles wat ik heb aangekocht, staat in een depot. Behalve de spiegel van Jan Fabre op het dak, die krijgen ze er niet meer af.’

Enzovoort. Telkens de spijker pal op de kop. U zult zeggen: ‘ De gustibus et coloribus, et bij uitbreiding de kunst, non est disputandum‘, maar dat valt nog te bezien. Grondwetspecialist en emeritus professor Robert Senelle had een kantoor tegenover de paardenrenbaan van Bosvoorde, en was ooit zo verbolgen over een paar openbare ‘kunstwerken’ die ze op de nabijgelegen Franklin Rooseveltlaan hadden neergepoot, dat hij de politie belde om hen te melden dat een vrachtwagen met schroot zijn lading verloren had, en of ze dat dringend wilden laten verwijderen door de vuilnisdienst.

Indien Woestijnvis sterk wil openen op VT4, moeten ze een kunstprogramma maken met als expertspanel Jan Hoet en professor Senelle. Op het gevaar af dat het VT4, dat al uitpakt met Ozzy Osbourne en Dirk Tieleman, nog wat meer profileert als ruige jongerenzender.

DI 2106

Dat ze op de VRT meester Van Steenbrugge niet geïnterviewd hebben over de brug van Vilvoorde. Zo’n kans laten liggen. Meester Van Steenbrugge was nochtans beschikbaar, er hoefden vorige week geen pedofielen te worden verdedigd, niemand met 160.000 kinderpornofoto’s op zijn computer, geen rijksprofessoren die een kleuter van twee tot orale seks hadden gedwongen, het was rustig op het kantoor Van Steenbrugge & Mussche.

Niettemin werd hij toch wéér in Het Journaal opgevoerd, je kunt je ogen echt niet geloven. Heeft hij eerst honderd keer mogen komen opsnijden dat hij de paus ging dagvaarden, kwam hij nu zeggen dat hij de paus niet gaat dagvaarden. Hij moet nog eens overleggen, met alle vijf zijn zeventigtal cliënten, maar hij is al volop bezig zijn aftocht in te kleden.

U weet dat uw dienaar bij een Londens gokkantoor 2000 pond op meester Van Steenbrugge heeft verwed, aan 700 tegen 1, met als achterliggende overweging dat hij toch ooit eens één zaak zal winnen. Wij hadden wel onze voorzorgen genomen met een vernuftige gecombineerde inzet op alle races van topjockey Frankie Dettori. Toen die met Rewilding onlangs de Prince of Wales Stakes in Ascot won, was de 2000 pond gerecupereerd. Na afloop kreeg Dettori meteen tien dagen schorsing wegens overdadig gebruik van de zweep (26 slagen in de laatste rechte lijn), maar daar zult u ons niet over horen klagen. Met een paard is het als met een vrouw: je moet laten voelen wie de baas is. Het is niet het enige punt van overeenkomst.

Tussendoor een kleine tip vanwege de u toegenegen eerste en laatste bladzijde van Knack: Fame and Glory, de indrukwekkende winnaar van de Ascot Gold Cup, komt begin oktober ook uit in de Arc de Triomphe in Longchamp. Meer zeggen we niet. Maar een vijfde pijler voor uw pensioen kan geen kwaad aangezien de banken, tempels der georganiseerde misdaad, uw tweede en derde pijler intussen al lang hebben verspild.

Met het terugwinnen van onze inzet is natuurlijk het verlies van onze winst nog niet vergoed. Wij zijn ons dan ook volop aan het beraden over juridische stappen tegen meester Van Steenbrugge, om hem te verplichten dat anderhalf miljoen pond uit te betalen. En tegen de VRT-nieuwsdienst en zijn hoofdredacteurs, wegens het bij herhaling verspreiden van valse en gemanipuleerde informatie.

WO 2206

Michel Preud’homme is vertrokken naar Riyad, om daar trainer te worden bij Al-Shabab. Uw dienaar heeft de eer en het genoegen ook de laatste bladzijde van ons zusterblad Sport/Voetbal Magazine te mogen/moeten vullen, en daar hebben wij Preud’homme vorige week gewaarschuwd voor het rechtssysteem in Saudi-Arabië. Dat zit anders in elkaar dan het onze. Bij ons wordt een wet uitgevaardigd en is er nadien niemand die de naleving ervan controleert of de inbreuken erop bestraft. In Saudi-Arabië wel. Mocht Preud’homme zich daar langs de lijn gedragen zoals hier, dan zal hij niet naar de tribune worden verwezen maar naar de galg.

Zoon Guilian Preud’homme, die zijn vader tot nu toe overal volgde en vorig seizoen dus bij de jeugd van FC Twente voetbalde, vliegt nu op eigen vleugels naar de IJsselmeervogels. Voetballiefhebbers met een zekere bagage, zoals de meeste lezers van Knack, veren onmiddellijk recht: Jaan de Graaf! Eén enkele naam zal spontaan worden genoemd in verband met de IJsselmeervogels, een club die zoals de naam het doet vermoeden aan het IJsselmeer speelt, meer bepaald in Spakenburg. Al jaren aan de top van de Nederlandse amateurliga, maar in het seizoen ’74-’75 wereldberoemd geworden door de halve finale van de Nederlandse beker te halen. Als amateurs tegen al die goedbetaalde profs.

De grote vedette toen was topschutter Jaan de Graaf. Kon tekenen bij elke profclub die hij maar wilde, maar weigerde dat omdat hij als bevindelijk gereformeerde niet op zondag mocht spelen. De bevindelijk gereformeerden zijn na de recente provinciale verkiezingen een belangrijke factor geworden in de Nederlandse politiek, omdat ze met hun piepkleine Staatkundig Gereformeerde Partij (SGP) de regering-Rutte in het zadel moeten houden.

De staatkundig gereformeerden, ook weleens de zwartekousenkerk genoemd, wensen de samenleving te organiseren naar de strikte voorschriften van Gods woord zoals dat in de Bijbel is opgetekend. Wat alvast verstandiger is dan op basis van de nota Vande Lanotte. Ze zijn trouwens niet alleen tegen sport maar ook tegen televisie op zondag, en als we zien wat voor brol de VRT op die avond allemaal uitzendt, kun je hen moeilijk ongelijk geven. Ze zijn ook voor de doodstraf, tegen gay prides en derhalve tegen het Eurovisie Songfestival, en tegen de vrouwenemancipatie. En ze dwepen met Theodore Dalrymple.

Tot die sekte behoorden dus de IJsselmeervogels, wat hen niet belette om in 1975 het grote AZ’67 van Kees Kist, Hugo Hovenkamp en Bobby Vosmaer, op dat moment subtop in Europa, uit de kwartfinale van de Nederlandse beker te kegelen. Dat na het nemen van gereformeerde strafschoppen.

De wedstrijd stond eerst op een woensdag geprogrammeerd, maar omdat dat toevallig een ‘biddag’ was, whatever that might be, weigerde het Spakenburgse bestuur aan te treden en werd de match naar donderdagnamiddag verschoven. (In de christelijke wereld wordt in het voorjaar een biddag gehouden om Zijn steun voor Arbeid en Gewas af te smeken, en in het najaar een dankdag omdat Hij op dat verzoek is ingegaan, RVC.)

Het duel vond plaats op het veld van AZ in de Alkmaarder Hout, waar ze niet eens een lichtinstallatie hadden. Terwijl de Vogels in hun eigen Westmaat wel voldoende verlicht waren, iets waar protestanten zich in het algemeen over mogen verheugen. Niemand had gedacht dat dat een probleem kon opleveren, maar na negentig minuten stond het 2-2, voor de SGP scoorden Jan Vedder en Jaan de Graaf, en dat betekende verlengingen en penalty’s. Zodoende was het pikdonker toen de beslissing viel, en in het zwart waren de gereformeerden in het voordeel.

Doelman Jos de Feyter hield twee strafschoppen tegen: eerst die van Joop Wilbret, daarna zweefde hij op magistrale wijze het schot van Kees Kist uit de winkelhaak. Een in protestantse kringen legendarische redding, te vergelijken met die van het mensdom door de Here Jezus na de zondeval van Eva. Evert de Graaf, een van de drie de Graven want er was ook nog Bram, schoot de winnende strafschop binnen en bezorgde heel Spakenburg een staatkundig gereformeerd delirium.

IJsselmeervogels werd in de halve finale met 6-0 gewipt door FC Twente – de mogelijkheden van de Heer zijn ook niet onuitputtelijk -, maar werd wel Sportploeg van het Jaar in Nederland. En zong een door Peter Koelewijn geschreven hit in, die in de betere kroegen van Spakenburg nog altijd op de jukebox staat, naast enkele iso-ritmische psalmen.

Een paar jaar later verkaste Jaan de Graaf alsnog naar de profs van AZ, en daarna naar Go Ahead Eagles, maar een groot succes was dat niet. De andere IJsselmeervogels bleven wel de triomfen opstapelen, tot vandaag, waaruit weer maar eens blijkt dat trouw aan ons Heerke beloond wordt. Kijk maar naar de hoge oplagecijfers van Knack.

Zowel vader als zoon Preud’homme zal komend seizoen ondervinden dat in beschaafde landen als Saudi-Arabië en Nederland voetbal nog altijd ondergeschikt is aan religie. Zoals het hoort.

VR 2406

Iedereen voelt mee met de arme mevrouw Leterme, die elke dag in de krant kan lezen over het promiscue gedrag van haar echtgenoot. Met ook nog ‘ Want to learn to know you’, de verkeerde twitter en Inge Vervotte zijn we in korte tijd al aan vier. Maar niemand heeft stilgestaan bij het leed van de grootste dupe van de zaak: barones Mia Doornaert. Die haar onverklaarbare liefde voor die droogstoppel niet alleen via pikante sms’en heeft uitgeschreeuwd, maar open en bijna bloot in de kletsprogramma’s van de VRT. ‘Een schatje’, noemde ze hem daar. Leterme! Ze zal er nu wel anders over denken. Vorige week hield ze op een lezing van Brandtpunt in de Antwerpse Hilton nog publiekelijk vol dat die sms’en verzonnen waren! Ook dit geloof je toch niet? Domme gans.

Nu heeft Mia in haar leven al wel drastischer evoluties doorgemaakt. Begonnen als linkse activiste. Nadien bij De Standaard gehersenspoeld tot objectief kwaliteitsverslaggeefster, die Brackegewijs wel in het geniep voor het flamingantische Volksunieweekblad Wij werkte. Na haar verheffing in de adelstand dankbaar overgeschakeld op het conservatieve belgicisme. En na haar verplichte oppensioenjaging groupie geworden van een overspelige christendemocraat.

Het was vorige week het naamfeest van Sint-Hypocritus, de patroonheilige van onze persbond en van onze voorzitter en secretaris, en dus zijn alle registers van verontwaardiging weer eens opengetrokken over Story, al deed dat niets anders dan De Standaard met de Danneelstapes: privégesprekken publiceren. Het zedeloze gedrag van Yves Leterme behoort niet tot het privéleven. Bij u en mij wel, maar niet bij een van de hoogste twee gezagsdragers van het land, bovendien boegbeeld van een partij die het stabiele gezin en de huwelijkstrouw nog altijd als waarde propageert.

Konden we nu maar zeggen: ‘Gelukkig gedraagt die andere hoogste gezagsdrager zich wat fatsoenlijker.’ Maar nee: én ons staatshoofd én onze eerste minister zijn van hetzelfde kaliber. We hebben het nog maar pas geschreven en alweer geven de feiten ons gelijk: de moraliteit van onze leidinggevende figuren is van een onthutsend laag niveau. Wij hebben de indruk dat sinds Jean-Luc Dehaene van alle premiers alleen Herman Van Rompuy een deugdzaam man was. En zelfs van hem zijn we niet zeker.

In dat verband ook slecht nieuws over het Joenk, dat zich de voorbije weken plots weer zorgwekkend veel in de media heeft gewrongen: Ann Somers heeft achter de kerk van Haacht een Zorgshop geopend. Een Zorgshop! Ann Somers was een tijdje senatrice voor Open VLD, een postje dat ze cadeau kreeg van de ex-premier van wie ze een persoonlijke medewerkster was. En in die rol de grote rivale van Hilde Goudmans, met wie ze ooit vechtend over het tapijt van de Zestien rolde.

In haar nieuwe shop biedt ze een totaalaanbod zorgartikelen aan. ‘Dat gaat van verzorgingsbedden en krukken tot steunkousen en incontinentiemateriaal’, vertelde ze een plaatselijke verslaggever. Toch mooi dat ze voor haar oude baas blijft zorgen, ook al heeft die haar als een steen laten vallen.

door Koen Meulenaere

Sinds Jean-Luc Dehaene was van alle premiers alleen Herman Van Rompuy een deugdzaam man.