Min 35 procent!! U leest het goed: min vijfendertig procent. Dat was het resultaat van de TerZake-top-vijf van de meest beloftevolle beursaandelen die ons begin 2002 waren aangeprezen door de specialist terzake van TerZake: Paul D’Hoore. Auteur van het succesrijke boek De tien beurswetten van Paul D’Hoore. Welke van die tien wetten precies van toepassing was op zijn eigen top-vijf is niet geheel duidelijk. De nummer één op dat lijstje, het aandeel dat we absoluut moesten kopen, was warenhuisketen Delhaize. Eén jaar later stond het 70 procent lager. Lees dit zelf nog een keer hardop: min 70 procent! Moins soixante-dix.
Toen D’Hoore op 2 januari aan Frieda Van Wijck moest komen uitleggen waaraan die catastrofale resultaten te wijten waren, was er weinig over van de zelfbewuste en in de ogen van vele vrouwelijke collega’s zo aantrekkelijke man die trots op de cover van zijn boek blinkt. D’Hoore zag groen en grijs, had wallen onder de ogen en ingevallen wangen, zijn schouders hingen scheef, en algemeen geschetst gaf hij de indruk net uit het ledikant te zijn gerold na een nacht van zwelgen en zuipen, en een nachtrust van anderhalf uur opgefrist met enkele fikse overgeefbeurten. Het scheelde weinig of Frieda was de mooiste in de studio.
Nu, bij Van Wijck riskeerde D’Hoore niet veel. Frieda en Paul hebben vorige herfst het land doorkruist om in boekhandels en buurtzalen via een nepinterview reclame te maken voor Pauls boek. Dat zoiets deontologisch op het randje is, daarover kan worden gediscussieerd. Maar dat het deontologisch ver over het randje is om datzelfde nepinterview over te doen in het eigen duidingsmagazine, daarover bestaat niet de minste twijfel. Behalve op de VRT-nieuwsdienst.
Wie in een ander domein had gefikst wat Paul met zijn top-vijf deed, zou in TerZake zijn afgemaakt. In spaanders gehakt, aan stukken gereten, en met pek en veren bedekt van de Reyerslaan gejaagd. D’Hoore niet. Kwam met een TerZake-top-vijf voor 2003 aanzetten! Zij het met iets minder zelfverzekerdheid dan twaalf maanden geleden.
Van de vijf aangeprezen aandelen voor 2002 was er welgeteld één dat winst heeft gemaakt, zegge en schrijve 3 procent. Dat was Mobistar. De andere vier kregen een optater van jewelste. Delhaize zoals gezegd min 70 procent, KBC min 19, Deceuninck min 4, en Omega Pharma min 44. Totaal verlies van de portefeuille van TerZake: 35 procent. Een heel pak slechter nog dan de Bel20, die vorig jaar 25 procent moest inleveren. Faut le faire.
Nu mag u Paul D’Hoore vooral niet onderschatten. Denk niet dat hij zelf ook maar één aandeel van zijn eigen top-vijf heeft gekocht. Verkocht begin januari 2002, toen u allemaal naar de makelaar rende, dat zeker. Maar gekocht in geen geval. Wij kennen Paul twintig jaar, geloof ons. Trouwens: de TerZake-top-vijf was dan wel samengesteld onder zijn supervisie, maar op basis van het voorkeurslijstje van vijf zogenaamde topanalisten van grote banken of beurshuizen.
Ze kwamen vorig jaar nog alle vijf prominent in beeld ‘hun’ steraandeel aanprijzen. Nu bleek alleen Marc Janssens van Petercam nog happig op de camera. Hij had de vorige keer Mobistar verdedigd, het enige van de vijf dat winst maakte. Al had Janssens de ongelukkige ingeving gehad om daarbij een koersdoel van 30 euro voorop te stellen, 50 procent meer dan de koers van toen. Als je dan ocharme 3 procent winst boekt, heb je ook weinig redenen voor een hoge borst.
Zijn vier collega’s kwamen niet alleen niet meer in beeld, hun namen werden niet eens meer vernoemd. Of het nog om dezelfde vier ‘specialisten’ ging, heeft D’Hoore niet gezegd. Omdat wij altijd een tegenstander zijn geweest van het afschaffen van de schandpaal, zullen wij die vier nog even in herinnering brengen. Stefan Duchateau van KBC prees Delhaize aan, indien hij van Japanse origine was geweest, lag hij nu op de bodem van de rivier. Luc Van der Elst van Fortis loofde KBC, een concurrerende bank, en dus vallen hem wellicht kwade bedoelingen toe te schrijven, wat nog altijd te verkiezen is boven onkunde. René Clerx van Cordius verdedigde Deceuninck. En Luc Struelens van ING Barings, zeg maar de BBL, pleitte voor Ome- ga Pharma.
De TerZake-top-vijf 2003 biedt één zekerheid: slechter dan die van 2002 kan hij niet presteren. Of de beurs van Brussel zou failliet moeten gaan. Vorig jaar kwam één aandeel in alle vijf de lijstjes van de specialisten voor, u raadt het al: Delhaize. Voor 2003 is er zo geen enkel. Mobistar prijkte in drie selecties en voert de nieuwe top-vijf aan. Op twee staan vier ex-aequo’s. Waaruit wij met wiskundige zekerheid concluderen dat die alle vier op twee lijstjes voorkwamen, of dat D’Hoore de boel weer eens heeft gemanipuleerd. De vier zijn Bekaert, Dexia, KBC en Tessenderlo Chemie.
Wij kunnen u maar één ding op het hart drukken: hoed u voor analisten van banken en beurshuizen die in de media opduiken. De echte beurscracks, zij die zich buigen over de grote fortuinen, komen nooit met hun naam in de pers. U hebt niet veel kennis van de financiële keuken nodig om te begrijpen waarom. Er zijn in dit land meerdere mensen (onder wie onze chef-Wetstraat) zo onmetelijk rijk dat er bij de grote banken teams van vijf of meer specialisten exclusief voor hen werken. Die kerels doen niets anders dan het vermogen van één zo een superrijke klant beheren. Sommigen krijgen daarvoor een relatief klein percentage op de winst. Maar een relatief klein percentage van een paar miljard frank blijft relatief veel geld. U ziet van hier dat die lui hun anonimiteit gaan prijsgeven.
U kunt nu twee dingen doen: of u gelooft in de deskundigheid en de eerlijkheid van Paul D’Hoore en zijn vijf trawanten, en u spreidt uw kapitaal over Mobistar (40 procent), Bekaert (15 procent), Dexia (15 procent), KBC (15 procent) en Tessenderlo (15 procent). Of u gelooft in de deskundigheid van ondergetekende en u zet uw volledige kapitaal op Roularta Media. Afspraak over een jaar, we zullen zien welke portefeuille het best gepresteerd heeft.
Koen Meulenaere
