Zelfs een Pyrrhus-overwinning, zoals die van de VLD, kent vele vaders.

GEEN VAN DE liberale boegbeelden scoorde echt spectaculair beter dan in 1991. Tenzij misschien Herman De Croo, die er in enge kring (het kanton Brakel) 7 percent op vooruitging. Waarbij critici snel lieten opmerken dat dit het simpele resultaat moest zijn van zijn overstap van senaat naar kamer. Ook in Limburg leek de liberale boodschap beter aan te slaan. De tandem van Jaak Gabriëls en Patrick Dewael overigens maandag opnieuw openlijk in kranten genoemd als opvolger van Guy Verhofstadt sloot af met 2,5 percent winst. Mager, vond zondag meteen uittredend Vlaamse minister Johan Sauwens (VU), die zijn vroegere fellow traveller Gabriëls aanwreef de stemmen bij de Vlaams-nationalisten gepikt te hebben. Toch bleef het een mooie groei, maar te klein en overschaduwd door het stemmenverlies van Dewael in zijn eigen Tongeren.

In datzelfde Limburg sleepte Verhofstadt als kopman van de senaat 4,6 percent méér uit de brand. Opmerkelijk, deze provinciale inhaalbeweging van de liberalen, maar lang niet voldoende om de SP als twee partij te passeren. Ook elders in het land trok Verhofstadt zijn VLD omhoog, maar inzake voorkeurstemmen moest hij het duidelijk afleggen tegen Louis Tobback (SP). Hij strandde ter hoogte van Jean-Luc Dehaene, nooit de meest populaire CVP’er en nog niet zo vreselijk lang geleden een politicus die zich beginselvast liet koöpteren.

De operatie verruiming met daarbij het aantrekken van vooral Volksunie-mandatarissen leidde in diverse kiesdistrikten tot beperkte winst, maar meestal bleef die zelfs onder het louter matematisch verhoopt resultaat. Een groot deel van de VU-aanhang liet de overgestapten duidelijk in de steek.

Met belangstelling werd tenslotte uitgekeken naar de resultaten van enkele zwaargewichten uit de zakenwereld. Steenbakker Aimé De Simpel oogstte in zijn eigen Veurne-Ieper-Diskmuide-Oostende slechts één percent extra. En dan was er natuurlijk natiebaas Fernand Huts. In een opgemerkte campagne liet hij ei zo na de deportatie-vliegtuigen op Deurne landen en probeerde de bevolking tegelijk te verkopen dat Antwerpenaars geen racisten zijn. Het deerde Filip Dewinter (Vlaams Blok) geenszins, want bijna 70.000 voorkeurstemmen. Huts kwam uit op een kleine 26.000, kon daarmee partijgenoot Ward Beysen (21.700 als lijsttrekker voor de Vlaamse raad) voor blijven, maar viel met die score toch buiten de Antwerpse top tien.

J.G.

Verhofstadt, Beysen, De Gucht, Dewael en Gabriëls : drie keer is niet altijd scheepsrecht.