Het moet bewindslieden ten stelligste worden afgeraden om zich nog langer als slachtvee te laten opvoeren in Café Corsari – premier Charles Michel ondervond het twee weken geleden, u was vorige week dinsdag aan de beurt. Nadat u eerder die avond in Terzake een preek van klimaatpaus Nic Balthazar te verduren had gekregen, zadelde de immer minzame Freek Braeckman u op met Stijn Meuris. De bekende vocalist is ook een van de BV’s die alle regeringen in dit land voor de rechter willen slepen omdat het klimaatbeleid volgens hen totaal ontoereikend is. Vandaar de confrontatie.
Meuris gaf niet de indruk dat hij het dossier tot in de puntjes beheerste. Hij bleef hangen bij een handvol incoherente gemeenplaatsen die ondertussen iedereen kan uitstoten als betrof het broeikasgas: hij wist bijvoorbeeld dat deze planeet onherroepelijk op ‘een kantelpunt’ afstevent, maar verkondigde meteen daarna met grote stelligheid dat het ‘vijf over twaalf’ is. U deed uw best om uw beleid als bevoegd minister te verdedigen, maar zat aldoor te bibberen als een kip die beseft dat ze weldra aan het spit wordt gestoken, alsof u bang was om de heer Meuris te misnoegen – misschien dacht u aan die keer dat hij in de trein stond te brullen tegen een vrouw met een huilende baby.
Ik vond die voorzichtigheid een gemiste kans. Uw angst was nergens voor nodig. U had de befaamde performer met één poepsimpele opmerking trefzeker van zijn stuk kunnen brengen. U had hem deze vraag kunnen stellen: ‘Tenzij ik mij vergis, mijnheer Meuris, hebt u ooit dagenlang het nieuws gedomineerd met een pleidooi om niet te gaan stemmen. Vandaag domineert u het nieuws met het voornemen om alle regeringen in dit land voor de rechter te slepen. Mag ik zo vrij zijn om u eerstdaags een aantal educatieve boeken over het concept democratie toe te sturen?’
U had daar zelfs een schepje bovenop kunnen doen. De website Newsmonkey heeft uit gezonde journalistieke nieuwsgierigheid geprobeerd om na te gaan wie dat klimaatelftal en het bijbehorende proces eigenlijk financiert. Ik citeer: ‘Achter die organisatie zit de vzw Klimaatzaak, opgericht op 10 november, zo lezen we in de statuten. De 11 oprichters zijn diegenen die ook op het podium van de Vooruit stonden. Maar over wie de vzw financierde, wie de kosten van de rechtszaak, de site, het loon van de project manager en het lanceringsfeest in de Vooruit betaalde, wil de vzw geen transparantie geven.’ Desgevraagd zegt project manager Sarah Van Riel, die voltijds in dienst is: ‘Dat is geen relevante journalistieke vraag.’
Zodus. Een man die ooit opriep om niet te gaan stemmen, sleept nu alle democratisch verkozen overheden van het land voor de rechter op kosten van een bende geldschieters wier identiteit geheim moet blijven. Als ik u was, zou ik zeggen: ‘Pardon?’
Ik begrijp natuurlijk dat u niet durfde uit te halen. Diep vanbinnen zijn Meuris en Balthazar – en ook Tom Lenaerts en Francesca Vanthielen – de kwaadsten niet, en het klimaat is met voorsprong het veiligste goede doel van deze tijd. Het groene alarmisme is een moderne variant op de christelijke apocalyps. Wie openlijk ten strijde trekt tegen global warming, geeft zichzelf een brevet van morele superioriteit. Voor BV’s in de entertainmentindustrie, die hun broodwinning in het licht van de eeuwigheid wellicht als een tikje zinloos ervaren, is klimaatactivisme de snelste weg naar geloofwaardigheid. Helaas is het een vorm van radicalisering die leidt tot ideologische verblinding, onder het fundamentalistische motto: ‘Wie niet met ons is, is tegen ons.’
Het is moeilijk om daartegenin te gaan. Wie het aandurft om hen te bekritiseren, wordt weggezet als non-believer of negationist: dat slaat nergens op, maar het slaat het debat dood. Zelfs de Nederlandse wetenschapster Louise Fresco, die geloofwaardiger is dan dat hele BV-elftal bij elkaar opgeteld, zei onlangs in Knack dat ze de nuance mist: het is niet omdat je het over de basisvraag eens bent, dat je over mogelijke gevolgen en maatregelen niet van mening kunt verschillen.
Denk daaraan, mevrouw Schauvliege, als u nog eens oog in oog zit met een zingende jihadist die van België met alle geweld een klimaatkalifaat wil maken.
Met uitstootarme groet
Joël De Ceulaer
‘U had de befaamde Stijn Meuris met één poepsimpele opmerking van zijn stuk kunnen brengen.’
