Het is een gevaarlijke hypothese, maar iemand moet ze poneren: Béla Bartók (1881-1945) was de eerlijkste componist ooit. Geen noot heeft hij te veel geschreven, en zelfs als hij bij de boeren langsging om hun muziek te noteren, bleef hij een grote meneer, altijd strak in het pak. Voor de uitvoerder is dat een enorme uitdaging: wie zijn muziek speelt, is naakt en kan zichzelf niet wegstoppen. Je moet even rechtuit zijn als hij. Vooral in zijn zes strijkkwartetten. Ook voor ons, het publiek, is er die uitdaging. Al na één kwartet kunt u even uitgeput als opgeladen de zaal verlaten. Op het onvolprezen Leuvense festival 20-21 spelen twee ensembles, het Tsjechische Bennewitz-kwartet en het Poolse Meccore-kwartet, ze alle zes in één dag, in twee concerten. Elk kwartet wordt ingeleid door een ZKF (Zeer Korte Film) van Lise Bruyneel.
