Weet u wie er op scheiden staan? Marijke Schaepelinck en den Baard. Hou het stil want ze weten het zelf nog niet, maar in Oostende draait de geruchtenmolen volop: hij kan binnenkort op zoek naar zijn vierde. Of zijn vijfde, wij zijn de tel kwijt. Zoals hij zelf bij het opmaken van zijn begrotingen. En van het budget van Telindus Oostende.
U kent de situatie: de Oostendse basketclub was, onder de kundige leiding van den Baard, rampzalig aan het seizoen begonnen. Drie nederlagen in de eerste vijf competitiewedstrijden, en alledrie de Europese thuismatchen verloren. En dus deed den Baard wat elke kapitalistische clubleider in zo een geval doet: nog snel ergens een mens kopen. Dat werd Quinton Ross, slechts in laatste instantie naast een contract in de NBA gegrepen en dus meer dan waarschijnlijk een goede, al weet je dat met die Amerikanen nooit. Met Ross erbij doet Oostende weer mee, maar na vijf speeldagen iemand van zijn kaliber moeten halen is niet alleen toegeven dat je de ploeg slecht had samengesteld, het betekent ook een forse en niet-voorziene hap uit het budget. En dat bracht onderhuidse spanningen aan de oppervlakte.
‘Wat kent gij eigenlijk van basketbal?’ moet Marijke onlangs tegen den Baard hebben staan tieren in een volle vip-bar van de Mister V Arena. ‘Die Dickel, waar hebt ge die in ’s hemelsnaam opgedikkeld? Die vent kan geen lantaarnpaal voorbij. Geweldige playmaker. We hebben verdorie met Gerrit Major de beste van het land, moet gij mordicus een Nieuw-Zeelander gaan halen. In Turkije nog wel. Ik vraag me af wie ge daar weer hebt zitten. Die zien we binnenkort wel in een of andere regering neem ik aan. Hebt gij Hoe ik basket zie, door Mister V niet gelezen? Het staat er nochtans allemaal proper in uitgelegd. Maar nee, gij wist het weer beter. Ik durf u eerlijk zeggen: ik heb altijd meer bewondering en sympathie gehad voor mijnheer Vanmoerkerke dan voor u. Ook als man trouwens.’
Den Baard, ocharme, men had bijna medelijden met hem gekregen. Hoewel. Wij herinneren ons een bezoek aan een cultureel centrum toen hij nog minister van Binnenlandse Zaken was. Plots werd hij daar tot zijn ongenoegen geconfronteerd met de klasgenootjes van een uitgewezen asielzoekertje, die hem met bloemen, tekeningen en een zelfgemaakt liedje hoopten te vermurwen. ‘Mijnheer de minister’, vroeg zo een poppetje met tranen in de ogen, ‘mag Sharissa alstublieft bij ons blijven?’
‘Nee’, zei den Baard, kieperde de bloemen in de vuilnisbak en stapte zonder de onthutste kinderen nog één blik te gunnen de gang in. Met datzelfde autoritaire toontje probeerde hij zich te redden tegen Marijke. Die van Gent is! En in een Freinetschool heeft gestaan! ‘Ge vergeet zeker dat ik u hier gezet heb, en dat ik heb gezorgd voor een in verhouding tot wat ge maar presteert ronduit riant loon’ sneerde hij luid genoeg dat iedereen het kon horen, zonder te beseffen dat hij hiermee een geheim prijsgaf dat beter bewaard was gebleven.
Dat ze goed verdient kon Marijke moeilijk ontkennen, maar dat ze daar niets voor doet was tegen haar zere been. ‘Ach zo Wantje, ik doe hier niks. Wie denkt ge dat in twee dagen tijd de papieren van die Ross overal heeft doorgesluisd? Of we hadden ook nog in Bree verloren. En wie regelt de vergunningen van al die Sjarels uit Litouwen die gij illegaal het land invoert? Ik heb soms moeite te geloven dat gij voorzitter zijt geweest van de Commissie Mensenhandel. Ik zeg u: Dickel, waardeloos. Dorsey, versleten. Beard, zijn naam zegt het. En Grafs kan nog niet bij de floche op de paardenmolen, wat zou hij onze rebounds pakken? En nu moet ge mij een keer uitleggen waarom wij potverdemme Ralph Biggs laten gaan. Dat zou ik wel eens willen weten. Als we er ene hadden die de ploeg op sleeptouw kon nemen was het Biggs wel. En Jean-Marc Jaumin? Wat staat er in het boek van Mister V en mijnheer Meulenaere? Terughalen. Als back-up voor Major. Waarom verliezen we op Bergen? Omdat Jaumin ons zot speelt. Maar gij had geen geld. Nu zijn we aan die Ross het vijfvoud kwijt. En gelukkig heb ik voor uw zaal iets met Tommeleintje kunnen regelen of we konden ook dat fiasco op uw rekening bijschrijven.’
Bart Tommelein noemt zichzelf de Kennedy van Oostende, en sloeg als woordvoerder van Patrick Dewael een hoger toontje aan dan gezien zijn verstand verstandig was. Om bij den Baard op een goed blaadje te komen haalde hij begin deze maand zijn VLD-partijgenoot en minister van Sport Marino Keulen over om zomaar eventjes 500.000 euro cadeau te geven voor de nieuwe Oostendse basketbalzaal die den Baard al jaren belooft, maar waarvoor hij de financiering niet rond krijgt. Zijn eigen partijgenoot Renaat Landuyt, minister van Toerisme, gooit daar liefst 625.000 euro bovenop. Men kan dit bestempelen als gerechtvaardigde steun van de overheid aan een sportclub, maar anderen zouden het veeleer omschrijven als een brutaal staaltje van favoritisme en machtsmisbruik.
Toch was den Baard niet bereid zich goedschiks neer te leggen bij de tirade van zijn general coordinator, tevens zijn vrouw: ‘Ik zal u ne keer zeggen waarom we geen geld meer hadden voor Biggs en voor een nieuwe zaal: omdat we te veel moeten betalen aan ons vast personeel. En zoals ge misschien weet zijt gij het enige vast personeelslid dat we hebben. Oh wat kijk ik met plezier uit naar het verslag van onze revisoren. Mocht er nog geld in de kas zijn, ik zou durven wedden wat die gaan voorstellen: snoeien! En weet ge van wie het koppeke dan als eerste zal rollen? Enfin, een groot verlies is het niet. Het zal beter zijn voor de sfeer in mijn club, en met het geld dat we uitsparen kunnen we al eens iets doen. Ik bel morgen de Shaq.’
De Shaq is Shaquille O’Neal, gigastar van de Los Angeles Lakers. Geschat jaarloon: anderhalf miljard frank.
Marijke Schaepelinck heeft een zwoele stem. Net Amanda Lear. Op het moment dat die stem overslaat is het oppassen geblazen. Den Baard paste niet op.
Koen Meulenaere
