Wat geluk voor hen is en wanneer ze dat het meest intens beleefden, lieten meer dan tweehonderd markante Belgen optekenen in ‘Het geluk der Belgen’. Een kleine greep uit deze bundel.

‘Het geluk der Belgen’, samengesteld door Anne t’Serstevens en Delphine Brasseur, Uitgeverij Soliflor, Brussel, 380 blz., A 17.

De horizon

Geluksmomenten zijn talrijk, onverwacht en altijd vluchtig. Vaak is het midden in de natuur dat ik er door overvallen word, zoals die keer tijdens de oversteek van Antarctica met mijn vriend Dixie, drieëntachtig dagen na het begin van onze expeditie. We waren al meer dan drieëntwintig uur op de been in een poging om uit een immense gletsjer te raken, vol met diepe ravijnen; een doolhof waarin elke stap die we deden ons kon opslokken. En plots, tijdens zo’n omweg door meer dan een meter hoge verse sneeuw, kwam de horizon in zicht. De helling werd wat minder steil en daar voor mij, op een afstand van meer dan 800 kilometer, zag ik niet langer dezelfde hemel, dezelfde kleur of dezelfde dichtheid in de lucht: in de verte lag de zee, de oceaan binnen het bereik van onze ski’s en onze zeilen, of toch bijna. Op dat moment wist ik dat we het zouden redden, dat we het andere eind van dit continent zouden bereiken en dat ons grote avontuur zou slagen. Ik ben gestopt en heb me omgedraaid naar mijn expeditiegenoot. We hebben geen van beiden een woord gezegd.

Passie

Volgens mij is het ultieme geluk elke dag bezig te kunnen zijn met je passie en elke morgen te kunnen opstaan om met veel plezier aan de dag te beginnen. Ik heb van mijn passie mijn beroep gemaakt. Dat is voor mij eigenlijk het ultieme geluk, gewoon constant het gevoel hebben dat je in een grote speeltuin zit. Laat mij twee weken in een hotel zitten op vakantie en dan mis ik mijn keuken, want ik kook ongelooflijk graag, en ik mis de studio. Als ik dat zeg, dan krijg ik van veel mensen de opmerking: ‘Jij hebt gemakkelijk spreken met je succes en je beroep.’ Maar er zijn ook gelukkige en gepassioneerde koks, boekhouders, bouwvakkers, truckers, noem maar op. De essentie is ergens in te geloven en te streven naar iets.

Euforie

Als we een superoptreden hebben gegeven en alles klopt, iedereen is mee, we hebben goed en harmonieus kunnen spelen, het publiek volgt de dynamiek van zacht naar hard en vrolijk naar triestig…, dan kan ik intens gelukkig zijn. Lekker eten is voor mij ook een bron van geluk. De euforie van verliefd zijn, wanneer je het gevoel hebt dat je hart uit je borst springt! Verliefd worden, zijn en blijven brengt geluk. Het eerste jaar met mijn vriend, toen was ik echt gelukkig. Nu nog hoor, maar niet meer zó euforisch… Als een nieuwe plaat afgewerkt is, ben ik ook heel gelukkig. Het harde werken is dan achter de rug. Wij hebben nu één jaar met zijn tweeën gewerkt aan een plaat die binnenkort uitkomt; alles met elkaar gedaan, dat was wel intens. Als we dit tot een goed einde brengen, dan wordt het zeker een vemeldenswaardig moment van geluk.

No guts, no glory

Rond geluk bestaan er voor mij geen taboes. Gelukkig zijn is een doelstelling in het leven, althans in het mijne. Ik denk dat je vooral geluk moet durven ambiëren en dat je het op die manier ook zelf kunt creëren. Als je echt iets wilt, dan lukt het ook. De opdracht is het maximum proberen te halen uit je leven en daarbij jezelf trouw te blijven. Zelf beslissingen nemen, durven dromen en ervoor gaan. Ik zeg altijd no guts, no glory. Als dingen wat minder goed gaan of als je het goed gevoel dat je hebt dreigt te verliezen, dan moet je juist een positieve instelling tonen. Ik geloof ook echt dat wat je geeft naar je terugkomt. Dat is mijn filosofie.

Het was goed

In willekeurige volgorde enkele momenten van geluk. Olijven plukken bij mijn vrienden Lieve en Philip in Toscane. Het moment waarop ik weet dat ik de perfecte lijn, de perfecte kleur heb neergezet. Wanneer ik een vondst doe. Douchen en dan een paar biertjes in de kantine na een goede of slechte match met mijn voetbalclub ‘Le Tigre.’ Lekkere frietjes bakken. Asperges eten. Mosselen zoals de vrouw van Mario ze klaarmaakt. Samen met mensen die me dierbaar zijn de kapel van Matisse in Vence bezoeken. De grote blauwe schilderijen van Miró omringd door de mobiles van Calder die ik een paar jaar geleden in het Guggenheim in New York heb gezien. Wanneer Club Anderlecht verslaat. Mijn vrienden zien. Minder gelukkige momenten zullen er wel geweest zijn, maar de gelukkigste momenten? Moeilijk te zeggen. Ik voel geen nostalgie, geen spijt in die zin dat ik rechtsomkeer zou willen maken om opnieuw te beginnen. Het gelukkigste moment kan gisteren geweest zijn, maar kan ook morgen komen. Dat hoop ik. Het leven is een aaneenschakeling van voorvallen, en ik hoop dat ik aan het einde van de weg zal kunnen zeggen: ‘Het was goed.’

De vogeltjes

Het gelukkigste moment in mijn leven? Elke morgen wanneer ik opsta en de vogeltjes hoor fluiten. Ik ben 46 jaar en al 46 jaar een gelukkig mens!!!

Het perfecte geluk? Gezond zijn!

Smelten

Bij de geboorte van mijn zoon, zes maanden geleden, ben ik plots gaan beseffen hoe beperkt mijn leven was. Voor hij ons zonnetje in huis werd, leefde ik alleen voor mezelf, zoals een egoïst. Sindsdien heb ik mezelf geopend voor de anderen, voor de mensen die me dierbaar zijn. En dat is een openbaring! Nu voel ik me oprecht gelukkig als ik iemand van wie ik hou, een dienst kan bewijzen of concreet kan helpen. Hun plezier doet me smelten.

Mijn kleindochter

Het geluk is de dag doorbrengen met mijn kleindochter. We spelen samen met de bal, met de knikkers, met haar kinderfiets en met haar poppen, ze luistert naar verhaaltjes, ik zing kinderliedjes voor haar aan de piano, daar is ze dol op (‘nog! nog!’), we dringen de grote jungle van de tuin binnen en tillen daar stenen op waaronder duizendpoten en pissebedden wriemelen, en dat geeft haar prettige griezelingen, we eten samen, soms moet ik haar een beetje helpen, maar steeds minder vaak (‘ik ben toch al groot?’), en na nog een verhaaltje stop ik haar in en zing een wiegeliedje, en dan valt ze in slaap als een marmot en wordt mijn geluk al snel onvolmaakt. Maar de volgende dag is ze er weer met haar lach en haar vragen. Kinderen hebben is alleen maar een voorwendsel om later kleinkinderen te hebben.

De magie

Het opperste moment van geluk in mijn leven maakte ik dit jaar mee: na vierentwintig jaar burgerlijk huwelijk ben ik in september ook kerkelijk getrouwd. De magie van dat moment, in dié kerk, met mijn familie, kinderen, kleinkinderen, vrienden, dat is met geen pen te beschrijven. Het gevoel dat alles, maar dan ook werkelijk alles op zijn plek valt, en dat je daar zelf ook nog de getuige mag van zijn, dat is werkelijk uniek. Het was een eigenaardige beslissing, voor vele mensen verwarrend, maar voor mij een prachtig hoogtepunt bij een diepe vriendschap, en in die zin sterker dan een huwelijk na een paar jaar, waar alles nog vooral in de sfeer van belofte zit. Dit was bekrachtiging, bevestiging, bezegeling.

Adamsgeluk

Ik slaag er niet in om er voldoende tijd voor te maken, maar ik zou graag een groentetuin aanleggen om te kunnen genieten van de eenvoud en de onvergelijkbare smaak van zelfgekweekte groenten. Dat brengt mij terug naar de tijd waarin een van mijn groottantes bij ons woonde. Zij kon uren genieten van een woordeloos gesprek met de natuur; geen consumptienoden, geen koopdrang, geen verveling, gewoon tevreden en in vrede met het leven.

Jamsessie

Toen ik van de kraamkliniek terugkwam, liep ik niet gewoon over straat, maar liep ik te dansen als Maurice Béjart. Zo blij was ik dat ik vader was geworden. Emma is ondertussen al achttien. Het gaat snel, ze is al een madammeke dat gaat winkelen. Ze is vooral bezig met tekenen. Veel tijd met haar doorbrengen, dat is ook een groot geluk. Yes. Het geluk is in de eerste plaats gezondheid, de gezondheid van mijn dochter. Ten tweede, optreden en mijn muziek op mijn manier spelen. Ten derde, verre landen gaan bezoeken, zoals India, of China, of Afrika, nieuwe vrienden maken, een jamsessie improviseren met muzikanten die ik voor het eerst ontmoet, gewoon zomaar zonder parachute in het leven of in de muziek springen. Whatever. Waar ik ten slotte ook van hou, is een goed restaurant. Ik ben een levensgenieter. Wat me helemaal niet aanspreekt, zijn materiële bezittingen: drie huizen in Knokke, of vijf Mercedessen. Een Amerikaans spreekwoord luidt: I have never seen a hearse with money in it. Wanneer je de pijp uit gaat, kun je je geld toch niet meenemen, je kunt het beter hier uitgeven. Grappig, niet? Fantastisch!

Body and soul

Het geluk kan worden gedefinieerd als het evenwicht van al onze faculteiten: lichaam, zintuigen, hart, hersenen. Kippenvel is die mysterieuze antenne die ons beroert, wakker schudt, stimuleert… We krijgen koude rillingen, ons hart gaat sneller slaan, we geven ons met hart en ziel aan iets over… Body and soul (een belangrijke term in de jazzwereld). De muziek heeft me alles gegeven maar heeft ook alles van me gevraagd, ze doet het hart sneller slaan, geeft kippenvel… Ze is vrijgevig maar ook onverbiddelijk, en is niet onder de indruk van populair of materieel succes… Ze is de enige rivale van mijn Huguette… Mijn motto is nog steeds: blijf jezelf, niet meer, maar ook niet minder.

‘Chance’

Het perfecte geluk is mogen worden wie dat ge moet worden in uw leven. Of dat ge nu een Fransman, een Italiaan, een kannibaal of een Belg zijt. Zijn wie dat ge zijt, uzelf ontdekken in uw leven, dat is bijna ’t evangelie. De kostbare parel vinden in uw leven. Het heeft te maken met spiritualiteit, uw fysiek, uw geest, uw talenten mogen ontplooien, in uw leven mogen ontdekken wat uw sterke kant is, waarvoor ge geboren zijt. En die dan te volgen en ballast in uw leven overboord te gooien om uw talenten te kunnen ontplooien. ‘Ge moet een beetje chance hebben’, zeggen we dan in het schoon Vlaams, het moet een beetje meezitten. Uw vrouw, uw gezondheid, uw kinderen, uw vrienden… Hoe dat ge uw boterham verdient. Dat ge op uw stappen durft terugkeren, dat ge uw mening van gisteren durft herzien. Luisteren naar de mensen in uw omgeving die u berispen. Mensen die u terechtwijzen, dat kan zeer belangrijk zijn.

Alain Hubert, ontdekkingsreiziger