De voedingsindustrie speelt met de gezondheid van de consument, schrijft Laurens De Meyer naar aanleiding van recente voedingsschandalen.
Onze voeding is er slecht aan toe, dat bewijst het ene na het andere voedingsschandaal. De vis die u eet, is niet de soort die op de menukaart vermeld staat. De olijfolie op uw slaatje is ook onecht, net als het vlees in uw bereide maaltijd. Verpakkingen geven niet de correcte informatie, producten die er fruitig en gezond uitzien zijn zelden meer dan een suikerbom.
Elk schandaal wordt opgepikt door de media, maar die berichten verdwijnen relatief snel van de radar. Ook het politieke immobilisme valt op. Het vraagt al een extreem schandaal zoals de dioxinecrisis eer er in die hoek wat beweegt.
Over het dieselschandaal rond Volkswagen werd wél wekenlang gedebatteerd. De parallel met het bedrog in de voedingsindustrie is nochtans sprekend: de consument wordt moedwillig verschalkt door mooie cijfers of verpakkingen die op geen enkele manier iets met de werkelijkheid achter het product te maken hebben.
Bij voeding zit het grote gevaar vooral in de overvloed aan toegevoegde suikers. Bij langdurig, overmatig gebruik hebben zij eenzelfde impact op onze gezondheid als overmatig alcoholgebruik.
Ook al beseft u het zelf niet, de kans is groot dat u een overmatig suikergebruik heeft. Toegevoegde suiker zit namelijk in het overgrote deel van de verwerkte producten. Uiteraard in frisdrank, maar eveneens in brood, salami, lasagne. Ook producten met een ‘gezond’ imago gaan niet vrijuit. De suikers in fruitsap zijn even schadelijk als die in cola.
Vermijd ‘light’
Vooral dieetproducten zijn te vermijden. Een ‘light’-label slaat enkel op het feit dat een voedingsproduct minder dan 30% van de energetische waarde van vet of suiker bevat in vergelijking met andere producten in dezelfde categorie. Meestal wordt een deel van het vet verwijderd uit het product. Vet geeft echter smaak en structuur. Dat moet dus worden gecompenseerd door een royale portie suikersiroop. Die verborgen suikers zijn de sjoemelsoftware in ons dagelijks brood.
Die werkwijze heeft voor de voedingsindustrie niets dan voordelen. Mensen worden genetisch aangetrokken tot zoete smaken. Een product dat iets zoeter is dan een ander, zal dus beter verkopen. Suikersiroop bevat 50% fructose, een suiker die het verzadigingsgevoel onderdrukt, waardoor we meer gaan eten. Slanker wordt u niet van al die lightproducten, waardoor u net méér lightproducten zult gaan kopen. Bovendien zijn lightproducten duurder. De industrie passeert dus viermaal aan de kassa, en dit ten koste van onze gezondheid.
Verkeerslichten
De overheid is het aan haar burgers verplicht om actie te ondernemen. Toch blijkt dit een zeer moeizaam proces. Het allergrootste probleem: er sijpelt veel te weinig wetenschap door in politieke beslissingen. Onderzoeken tonen aan dat een universele, eenvoudige labeling waarin alle producten met elkaar vergeleken worden soelaas kan bieden. Het voorbeeld bij uitstek daarvan is het verkeerslichtensysteem. Gezonde producten krijgen een groen, middelmatige producten een oranje en ongezonde producten een rood label. Daarbij wordt naar de totale gezondheidsimpact van het product gekeken en niet enkel naar één bepaalde component of één bepaalde productcategorie.
Aangezien vele verwerkte producten een rood label zouden krijgen, is de industrie erg gekant tegen dit idee. Al in 2010 kwam het plan vanuit de Europese Commissie om het verkeerslichtensysteem in te voeren. De voedingslobby had er echter meer dan een miljard euro voor veil om een dergelijke regelgeving te vermijden.
In België hebben we een heel beperkte suikertaks gekregen. Die heeft geen enkel gezondheidsbevorderend effect.
Het is daarom hoog tijd dat politici écht in gang schieten. De consument heeft gewoon recht op duidelijke en eenvoudige informatie op de verpakking van zijn voeding. En op de goodwill van de producenten hoeft hij daarvoor niet te rekenen.
aantal lezers: 22.541
Laurens De Meyer
