Dirk Tieleman en Lut Baten
Zestig jaar revolutie
Uitgeverij Davidsfonds, Antwerpen 2018
256 blz., ? 24,99 ISBN 978 90 590 8930 3
Moeizaam op eigen benen
De Che Guevara-posters zijn al lang uit de studentenkamers verdwenen, in Cuba staat er geen Castro meer aan het roer. Wat blijft er over van het revolutionaire vuur uit de jaren vijftig, toen de dictatuur van Batista plaats moest maken voor die van het communisme? Dirk Tieleman, VRT-journalist op rust (?) wou het met eigen ogen zien en ging het de Cubanen zelf vragen. Het werd een intens betrokken reisverhaal, een route langs de monumenten van de revolutie – de plek waar Fidel Castro in 1956 landde, de grot waar Che bijna op de nucleaire knop drukte -, tal van heroïsche anekdotes en voor haast de helft glad gepolijste getuigenissen van de locals. De VS konden het eiland nooit annexeren, in 1961 kwamen er zelfs Russische kernraketten in hun voortuin. Het bracht de wereld op de rand van een nucleair conflict. De Cubanen werden door grote buur gestraft met een economisch embargo dat nog steeds van kracht is. Eerst zochten ze steun bij de Russen, maar grote investeringen kwamen er nooit, enkel een ruilakkoord van aardolie voor suiker, tot de val van de Sovjet-Unie ook de neergang van de suikerindustrie inluidde. Obama zette de deur op een kier, Trump sloeg die weer dicht. Noodgedwongen kwam er iets meer vrijheid, beperkt privé-initiatief is nu mogelijk, en toegang tot internet. Toch is de Cubaanse economie er beroerd aan toe, vooral na de ineenstorting van Venezuela dat nog zowat als enig land hulp biedt. Vooral toeristen moeten voor inkomsten zorgen. Op de mooie zwart-wit foto’s lijkt alles nog bij het oude, behalve die van de hippe jongeren. Ze hebben nu andere helden, die van Game of Thrones.
G/Geschiedenis
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
