Talkin’ ‘bout my generation

Vroeger waren er geen jongeren, omdat van kinderen werd verwacht dat ze snel aan het werk gingen om hun familie te onderhouden. Tegenwoordig zijn jongeren alomtegenwoordig: ze vormen een belangrijke economische markt en lopen voorop in grote morele kwesties. De tentoonstelling Onstuimige jeugd in het Huis van de Europese geschiedenis te Brussel biedt een overzicht van de naoorlogse jeugd- en tegencultuur in Europa.

De titel van de expositie is ontleend aan het CIA-rapport Restless Youth, dat in 1968 op het bureau van de Amerikaanse president Johnson lag. Hierin werd de toenmalige opstand van jongeren tegen de Vietnamoorlog beschreven en verklaard. De begrippen ‘jongeren’ en ‘opstand’ waren toen nieuw – in hun dynamische samenhang, wel te verstaan.

De tentoonstelling laat vier generaties jongeren zien: die van eind jaren 1940 (‘Europa’s stille generatie?’), de jaren 1960 (‘Generatie van de revolutie’), de jaren 1980 (‘Tussen hoop en wanhoop’) en de jaren 2000 (‘Generatie Ik’). Belangrijk element van de expositie is het tonen van krachtige momentopnames die voor elk van deze generaties beslissend waren.

Heel Europa? Juist, heel Europa. Zo is er aandacht voor bijvoorbeeld de punkbeweging in Joegoslavië, die met zijn radicale verschijningsvorm onder het communisme een uitlaatklep was. Protest heeft weer een hele andere vorm in de moderne en virtuele MeToo-beweging. Een boeiende expositie over zeventig jaar actualiteit, vertaald in voormalige, hedendaagse, nationale en internationale subculturen.