Op de radio, in discotheken, op festivalterreinen, zelfs tijdens spinninglessen: overal galmde het voorbije halfjaar op een aanstekelijke beat het Bella Ciao je tegemoet. Vooral de jeugd, in tal van landen, zong het uit volle borst mee. De enorme populariteit van Il Partizane – zoals de oorspronkelijke titel van dit lied luidt – komt door de Netflix-serie La Casa de Papel. Tijdens enkele sleutelscènes heffen de twee leiders van een ingenieus opgezette overval op de Koninklijke Munt in Madrid (aan dit ‘Huis van Papier’ dankt de serie haar naam) uit volle borst dit lied aan. Wat het gros van de miljoenen fans van deze serie niet weet, is dat Il Partizane een oud Italiaans strijdlied is, gebaseerd op een oude Jiddische melodie. Het is waarschijnlijk eind 19de eeuw in de Povlakte ontstaan. Arbeiders in de rijstbouw protesteerden ermee tegen hun erbarmelijke arbeidsomstandigheden. Echt populair werd het lied vanaf 1943. Italiaanse partizanen verwelkomden hiermee de geallieerden om vervolgens samen het zieltogende regime van Benito Mussolini te bevechten. Sindsdien groeide Bella Ciao uit tot hèt antifascistische strijdlied. De communisten waren er als de kippen bij om dit partizanenlied in te lijven als hùn hymne van vrijheid en verzet. Niet vreemd dat ook de studenten in 1968 Il Partizane kaapten. Als een kat met zeven levens bestormde ‘Vaarwel schoonheid’ in 2018 in allerlei remixversies de hitlijsten. Met dank aan Netflix, een van de iconen van het hedendaagse kapitalisme.
G/Geschiedenis
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
