Muziekplekhechting

Topofilie, voor menigeen een onbekend begrip. In maart prijkte het woord – dat ‘liefde voor een plek’ betekent – op het titelblad van een dissertatie die aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam verdedigd werd. De promovenda, Leonieke Bolderman, onderzocht waarom mensen een band opbouwen met een plek waar de muziek gemaakt werd of met de plek die in de muziek centraal staat. Woodstock, Abbey Road en Graceland zijn natuurlijk voor de hand liggende namen van ’topofiele’ oorden. Maar ook vele tienduizenden Wagnerianen reizen af naar het Festspielhaus in Bayreuth en de echte Beatlesfan wil de Cavern Club in Liverpool gezien hebben, ook al is dat een replica. De kern van het betoog van Bolderman is dat muziek kernachtig en pakkend een lokale identiteit vorm kan geven. Hierdoor raken muziek en plaats met elkaar vervlochten. Hoe dit werkt, merkte de VVV van Zoutelande in Zeeland. De harmonieuze klanken van Bløf, vocaal ondersteund door Geike Arnaert, en de weemoedige tekst ademen onmiskenbaar een Zeeuwse sfeer. Een onweerstaanbare uitnodiging om het kustplaatsje te bezoeken. Het zal de muziekliefhebber een zorg zijn dat het lied een cover is van een Duitse De binnenkant van de lp The Joshua Tree van U2. hit uit 2011, waarin Frankfurt a/d Oder lyrisch bezongen werd. De ‘Schnapps und Bockwurst’ in een tuinhuisje in de voormalige DDR worden moeiteloos ingewisseld voor wodka en bokking in het Zeeuwse strandhuis.

Maar je kunt ook overdrijven. Guus van Hove, directeur van poppodium 013 in Tilburg, was in augustus 2011 in Joshua Tree National Park op zoek naar de boom die op de albumhoes van U2 staat afgebeeld. Een hitteberoerte werd hem fataal.