In Tremelo stierf oud Knack-redacteur Lode Willems (85). ‘Ook ik heb de wereld niet kunnen redden, maar het was er wel prettig werken.’
Weinig Knack-redacteurs kunnen zeggen dat ze met hun foto in een literair erotisch magazine stonden, maar Lode Willems wel. In december 1968 pakte Partner, de Vlaamse versie van Playboy, uit met een merkwaardige reportage.
In een hindoetempel in Hope Lane in Londen beloofde een Vlaams koppel elkaar eeuwige trouw. Bruidegom Lode stond op de foto met een tulband, terwijl hij met zijn grote liefde Gerda zeven keer rond de vuurgod liep. Daarna zwoer hij haar de volledige vrijheid te geven, zowel religieus als seksueel.
Naast hen knikte getuige en filmcriticus Jo Röpcke instemmend. ‘Juist leven is geen kwestie van reglementen naleven, wel van innerlijke harmonie’, zei Lode Willems in zijn huwelijksspeech. ‘Je moet in evenwicht zijn met de kosmos.’
Vier jaar later, in 1972, trad Lode in dienst bij Knack. Hij behoorde tot de eerste generatie journalisten die zijn neef en hoofdredacteur Sus Verleyen rond zich verzameld had. Zijn eerste job in de journalistiek was het niet: daarvoor had hij al voor het communistische magazine De Rode Vaan gewerkt en voor de provomagazines Desperado en Revo.
Je moet in evenwicht zijn met de kosmos.
Bij Knack schreef hij over mens en dier, en ook over de ruimte. Een oude jongensdroom was dat. Ooit wilde hij piloot worden, maar zijn ogen waren te slecht. Toch bleef hij vanachter zijn dikke brilglazen hemelwaarts kijken. Hij maakte artikels over ufo’s en astronauten, interviewde Neil Armstrong. En trok ook naar Sterrenstad in Moskou, waar hij met de eerste vrouwelijke kosmonaut, Valentina Teresjkova, sprak.
Daarnaast was hij ook met astrologie bezig en dat hadden de Vlaamse radio en tv snel door. Hij dook op in talkshows om voorspellingen te doen en horoscopen te lezen. In het midden van de jaren tachtig was hij zelfs even een BV, toen hij in het panel zat van Namen Noemen tussen Bart Peeters en Raymond van het Groenewoud .
Zijn meest memorabele tv-passage was in de eindejaarshow van 1983 bij Mike Verdrengh. ‘Voorspelt u dat Ronald Reagan president blijft, meneer Willems?’ vroeg Mike. Lode keek naar de sterren en zei: ‘Hij wordt niet herkozen.’ ‘Gaan de mensen u niet uitlachen als hij wel president blijft?’ repliceerde Mike. ‘Vermoedelijk wel, ja’, lachte Lode. Er verschenen pretoogjes achter zijn dikke brilglazen.
Ronald Reagan werd verkozen, maar Lode Willems bleef naar de sterren kijken. De feiten vond hij vervelend, want die waren al bekend. Liever ging hij op zoek naar wat niet bekend was. ‘Lode is de enige mens die wij kennen die zichzelf kan hypnotiseren’, schreef Koen Meulenaere ooit , met wie hij een verdieping deelde op de redactie in de Tervurenlaan.
Altijd bleef hij een hippie uit de sixties: een overtuigde naturist, een eeuwige pacifist en een vriendelijke man die nooit zijn stem verhief. Zelfs niet tegen dieren. Hij maaide zijn gras maar twee keer per jaar, uit angst om insecten te doden. Ook de bloemen tussen de grassprieten mochten blijven leven.
Nadat hij met pensioen was gegaan in 1997 bleef hij samen met zijn Gerda het land rondtrekken. Ze leefden vooral ’s nachts. In hun bungalow in Tremelo keken ze met hun telescoop naar het heelal.
De laatste jaren vond hij de woorden, die ooit zo vlot uit zijn pen en mond rolden, steeds moeizamer. Toen zijn grote liefde vorige zomer uit het leven stapte, verdwenen ook de eeuwige pretoogjes achter zijn dikke brilglazen. En nu is hij zelf vertrokken naar de kosmos. ‘Ook ik heb de wereld niet kunnen redden’, zei hij ooit tegen De Rode Vaan, ‘maar het was er wel prettig werken.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
