Over begijnen en begijnhoven in context
Halewijn, Antwerpen 2018
209 blz., ? 19,50 ISBN 978 90 852 8511 3
Vlaamse begijnhoven zijn sinds 1998 als ‘globaal fenomeen’ Unesco Werelderfgoed, specifiek geldig voor de dertien best bewaarde sites.
Uiteraard waren er niet alleen begijnengemeenschappen in het huidige ‘Vlaanderen’. Zij waren wijd verspreid in de Lage Landen, tussen Veurne en Durbuy en van Cambrai tot Groningen. De begijnhoven van Amsterdam en Breda zijn fraaie rijksmonumenten die niet moeten onderdoen voor de Vlaamse Unesco begijnhoven.
De faculteit theologie en religiewetenschappen van de KU Leuven herdacht dit twintigjarig statuut als werelderfgoed met een colloquium. De lezingen werden uitgewerkt tot artikelen. Een goede zaak om de wat ingeslapen interesse weer aan te wakkeren. Na de golf begijnhofpublicaties in de periode 1994-2001 was het wat stil geworden. Ondertussen zijn de laatste begijntjes allemaal verdwenen en wordt het beheer van hun sites een uitdaging. Naast de zuivere monumentenzorg blijft de vraag van hoe de woningen sociaal verantwoord in te vullen. Daar kunnen de meer spiritueel historische bijdragen in deze bundel toe bijdragen. Naast een – niet uitputtend – historisch overzicht (met grote focus op Gent, de stad waar de meeste begijnen te vinden waren, en de Kempen) wordt vooral de middeleeuwse mystieke leefwereld van de begijnen (Hadewych, Ruusbroec) en de moderne pendant bekeken. De historische bijdragen van Walter Simons (al sinds de jaren 1990 over het thema publicerend) over de middeleeuwse basis van de begijnenbeweging in de Lage Landen en van Hans Geybels over de juridische gevolgen van de bemoeienissen van het staatsbestel tussen 18de en 21ste eeuw bieden een mooie aanzet naar een nieuw synthesewerk. Groot manco bij dit bundelconcept is dat de bibliografische referenties mateloos verspreid zijn.
G/Geschiedenis
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
