Een kleine geschiedenis van alledaagse dingen

Houtekiet, Antwerpen 2019

176 blz., ? 21,99 ISBN 978 90 892 4714 8

Tot enkele jaren geleden was het raar om zich te buigen over hedendaagse aspecten van de sociale geschiedenis. Zeker als dat over de moderne materiële cultuur ging. In de eerbiedwaardige naweeën van de openluchtmusea en heemkundige musea of oudheidkamers diende het werk van eminente volkskundigen als P.J. Meertens, K.C. Peeters of J. Weyns aangevuld te worden. Maar hoe de materiële wereld van onze voorouders er voor 1914 uit zag, kan de huidige generaties niet meer boeien. Deze musea worden meer en meer een rariteitenkabinet en kunnen nog amper gelinkt worden aan de moderne samenleving. De openluchtmusea – de ene sneller dan de andere – zijn vanaf de jaren 1990 aandacht gaan besteden aan het recentere materiële verleden, waarbij de grens naar de jaren 1950-1960 werd opgeschoven. De aandacht voor techniekgeschiedenis – uitvindingen die nu nog steeds ons leven beïnvloeden – heeft de weg geëffend naar de geschiedenis van alledaagse dingen en activiteiten. De stukjes in dit boek over de rits en de prikkeldraad zijn daar prima voorbeelden van.

Alle artikelen in dit boek verschenen eerder in uw blad. Een bundeling – van een dertigtal – heeft het voordeel dat er een betere samenhang ontstaat. Herinnert u zich nog de bijdragen over het frietkot, chips, en kauwgum of de zonnecrème, de caravan en de zomertijd? Hedendaagse zaken die we al heel ons leven kennen, maar die toch nog niet zo oud blijken te zijn. Interessant aan de vertrouwde insteek is dat de grote historische ontwikkelingslijn wordt geschetst, aangevuld met Nederlandse én Vlaamse anekdotes, zodat elk verhaal letterlijk voor iedereen vlot verteerbaar is.

Waar het tijdschrift het niet toelaat om meer illustraties aan te bieden, lukt dat hier prima. Reeds gebruikt beeldmateriaal is paginagroot te zien, evenals een mooie aanvulling met andere leuke iconografie. Bij de artikelen was er slechts sporadisch een literatuurverwijzing te vinden. Dat euvel is hier rechtgezet. Niet alleen de traditionele boeken worden vermeld, maar meegaand met de realiteit anno 2019 worden ook websites en zelfs You Tube-kanalen als ‘Meer weten?’-verwijzingen gebruikt. Leuk boek, om een ‘oude’ reclameslogan te parafraseren, geschikt voor ‘de jeugd van 7 tot 77’. Hedendaagse nostalgie. Hoe alledaags kan het worden?