Walk like an Egyptian zongen The Bangles in de jaren 1980, verwijzend naar de geheel eigen voorstellingswijze in de Egyptische wandschilderingen en reliëfs, met de schouders frontaal en de aangezichten in profiel; alleen enkele goden als Hathor en Bes werden helemaal frontaal afgebeeld. Daarnaast zijn er nog wel uitzonderingen bekend, vooral in het Nieuwe Rijk. De meest opmerkelijke is te zien op een fresco in het British Museum, afkomstig uit de grafkapel van Nebamun, een hoge ambtenaar uit de 18de dynastie, rond 1350 v. Chr. aangelegd in de Thebaanse necropool te Luxor. In 1820 liet de Griekse kunsthandelaar Yanni d’Athanasi een tiental scènes uit de kapelwanden hakken en presenteerde ze aan de Britse consul-generaal Henry Salt, in wiens opdracht hij antiquiteiten zocht; Salt verkocht de beschilderde platen aan het British Museum voor een ‘armzalige 2.000 pond’. De Griek stierf berooid in Londen zonder ooit de exacte locatie van het graf prijs te geven.
De levendige fresco’s, die bij het mooiste schilderwerk van Egypte worden gerekend, tonen Nebamun op jacht in de papyrusmoerassen, terwijl hij de opbrengst van zijn landgoederen inspecteert, en bij een banketscène met gasten. Van een groepje in de handen klappende, fluit spelende en dansende vrouwen zijn er twee niet in profiel maar met het gelaat frontaal afgebeeld. Een afdoende verklaring voor het opduiken van de moon-faced ladies is er niet. In de recentste uitgave van het British Museum houdt men het op ‘een verhoogde levendigheid van deze vrouwen van lagere rang, die minder formeel zijn voorgesteld dan de hoge gasten op het feest.’ http://etc.ancient.eu/photos/egyptian-tomb-chapel-scenes-nebamun-british-museum/
G/Geschiedenis
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
