Anoniem het carnaval door

Achter maskers en kostuums waren de Venetianen vrij. Standsverschillen vielen weg, erotische avontuurtjes lokten.

Het carnaval was een attractie die in Casanova’s dagen jaarlijks tienduizenden bezoekers naar Venetië lokte. Officieel begon het feestelijke afscheid van de geneugten van het leven op donderdag voor Aswoensdag: de dag waarop de stad haar overwinning op het rivaliserende Aquilea in de 12de eeuw vierde. Vuurwerk vormde het startsein voor een eindeloze reeks straatfeesten, circusvoorstellingen, kansspelen, stierengevechten, muziek en dans op straten en pleinen, concerten en bals in de theaters en stadspaleizen, die tot Aswoensdag voortduurden. De straten en steegjes waren niet om door te komen en zakkenrollers deden even goede zaken als de goochelaars en de hoeren. In het gedrang en achter de maskers vermengden zich arm en rijk, bloeide het spel der seksen. Sommige maskers duidden bepaalde beroepsgroepen aan, die natuurlijk zo min mogelijk met de drager ervan hadden uit te staan. Het maskerseizoen werd ingeluid op Sint Stefanus, 26 december.

Hemelvaart bood gelegenheid voor nog eens enkele weken feest. Dan vond de bootprocessie plaats, waarbij de doge Venetiës huwelijk met de zee hernieuwde door een ring in de golven te werpen. Officieel was het dragen van maskers slechts toegestaan van begin oktober tot een week voor Kerst. Maar dankzij de anonimiteit die de zwarte kapmantel en het halve masker verschaften, behoorden deze attributen eigenlijk het hele jaar door tot de garderobe van de Venetianen – en van de talloze sensatiebeluste bezoekers.